Σε επέκταση των πρωινών δραστηριοτήτων για την 28η Οκτωβρίου εστιάσαμε στο Ολοήμερο Πρόγραμμα στην αξία της Ελευθερίας και γι’ αυτό διαβάσαμε, συζητήσαμε και δραματοποιήσαμε το παραμύθι της Ελένης Μαντέλου “Εντάξει, Ελευθερίτσα; Και όπως είπαμε…¨

Αλλά και στην αξία της Ειρήνης

Κατά αρχάς παρακολουθήσαμε από το youtube το βίντεο με το τραγούδι «Τα ραφτικά της γιαγιάς» της Άννας Βίσση (ALBUM:ΤΟ ΤΖΙΤΖΙΚΙ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ‘1980 μουσική: Σάκης Τσιλίκης, στίχοι: Λάζαρος Μπίκας, ενορχήστρωση: Χάρης Ανδρεάδης)

Με τα παιδιά συζητήσαμε το περιεχόμενο των στίχων του τραγουδιού Προσπαθήσαμε να καταλάβουμε  ποια είναι η ιστορία πίσω από το τραγούδι αυτό. Εξηγήσαμε τις λέξεις που δεν γνωρίζαμε. Εντοπίσαμε τις λέξεις με τις ίδιες καταλήξεις και είπαμε και άλλες που μας ήρθαν εκείνη τη στιγμή στο μυαλό.

Είπαμε το τραγούδι.

Στη συνέχεια αποφασίσαμε να φτιάξουμε τη δική μας ιστορία για το τραγούδι αυτό. Η Νηπιαγωγός λειτούργησε ως γραφέας και το αποτέλεσμα ήταν το παρακάτω:

Τα ραφτικά της γιαγιάς

“Μια φορά κι έναν καιρό σ΄ ένα μικρό χωριουδάκι ζούσε μια γιαγιούλα που είχε πολλά ραφτικά και έραβε για τα εγγόνια της. Έραβε μπλούζες, παντελόνια, παλτό, σκουφάκια, ζακέτες και άλλα πράγματα.

Μια μέρα η γιαγιούλα αυτή είχε πάει μια βόλτα να μαζέψει λουλούδια για να ομορφύνει το σπίτι της και τα παιδιά πήραν τα ραφτικά της.

Όταν γύρισε δε βρήκε στο σπίτι τα ραφτικά της ούτε τα εγγόνια της και άρχισε να ρωτάει τον κόσμο μήπως τα είδαν.

Τα παιδιά σφράγισαν τις πόρτες με παγίδες να μη μπει η γιαγιά και τα βρει που έπαιζαν πόλεμο με τα ραφτικά της  και τα κυνηγήσει με τη μαγκούρα της.

Η γιαγιά όμως ήταν μια καλή μάγισσα με ένα μαγικό ραβδάκι και έτσι έκανε τις παγίδες ζαχαρωτά για να τα φάνε τα εγγονάκια της και να της δώσουν τα ραφτικά της.

Όταν τα πήρε επιτέλους τα ραφτικά, τα πέταξε πολύ μακριά για να γίνει παντού ειρήνη.

Τα παιδιά κατάλαβαν πως ο πόλεμος ήταν κακός και η ειρήνη γλυκιά σαν τα ζαχαρωτά της γιαγιάς τους και δεν έπαιξαν ποτέ πάλι πόλεμο!”

ΤΕΛΟΣ