Μετά το διάλειμμα ανεβαίνουμε πάντα στην τάξη. Όχι όμως όταν είναι 3 Δεκεμβρίου, η Παγκόσμια ημέρα αναπηρίας. Ο γυμναστής μας είπε ότι θα ασκηθούμε διαφορετικά σήμερα και μας πρότεινε να βάλουμε το αριστερό χέρι μας μέσα στη μπλούζα.

Όλοι οι μαθητές ξαφνιάστηκαν, αλλά ακούσαμε. Έπειτα μας χώρισε σε αγόρια-κορίτσια και μας έφερε δύο μπάλες του μπάσκετ. Για μια στιγμή καταλάβαμε  τι πρόκειται να κάνουμε. Λες; Ξεκινήσαμε να χτυπάμε την μπάλα κάτω και να δίνουμε πάσα, με το ένα χέρι!

 Γκρινιάζαμε συνέχεια για τη ζέστη που είχε και είχαμε γίνει όλοι σαν μικρές, γευστικές ντοματούλες. Κατόπιν κάναμε και άλλη μια άσκηση και μετά συζητήσαμε. Όλοι ξεφυσήσαμε με απογοήτευση όταν μας είπε πως τελειώσαμε, διότι θέλαμε κι άλλο. Ήμασταν πολύ χαρούμενοι για όλα αυτά , για μας  ήταν μια ξεχωριστή αλλά και σημαντική μέρα, γιατί μπήκαμε στη θέση των ανθρώπων με κινητικά προβλήματα και αναπηρίες !

e-reporter Στέφανος

e-reporter Στέφανος

Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (International Day of Persons with Disabilities) καθιερώθηκε το 1992 με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ και τιμάται κάθε χρόνο στις 3 Δεκεμβρίου. 

Σύμφωνα με στοιχεία τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), περί το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού (περί το 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι) πάσχουν από κάποιας μορφής αναπηρία.

Σήμερα ,παγκόσμια ημέρα αναπηρίας, πήρα ένα μεγάλο μάθημα από τον γυμναστή μας που μας έβαλε να παίξουμε με την μπάλα του μπάσκετ μ΄ ένα χέρι!!!

Στην αρχή είπα σιγά δεν είναι και τόσο δύσκολο , θα τα καταφέρω….κι όμως παιδιά πιστέψτε με δυσκολεύτηκα αρκετά!!!Τώρα κατάλαβα πόσο δύσκολη είναι η ζωή των ανθρώπων με αναπηρία  και πώς τα καταφέρνουν !!!!Τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και ένα μεγάλο μπράβο για όσα καταφέρνουν!!!

e-reporter Αλή

 10 Δεκεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Χμμμ… τι μπορεί να σκαρώνει η κα Νάσια με κάλτσες και μαντήλια? Όλα άρχισαν όταν η δασκάλα μας, μαζί με τον κο Τάσο και τον κο Αποστόλη μάς κάλεσαν στο προαύλιο. Μας χώρισαν σε δύο ισάξιες ομάδες, που αποτελούνταν από έναν τυφλό, δηλαδή ένα παιδί με μαντήλι στα μάτια του, ένα παιδί χωρίς χέρια, δηλαδή ένας μαθητής που είχε βάλει και τα δύο του χέρια σε μια κάλτσα, ένα παιδί χωρίς ένα πόδι, δηλαδή με το ένα πόδι να το κρατάει και να κάνει κουτσό, και τους δύο βοηθούς. Οι δάσκαλοι μάς έδωσαν οδηγίες και είπαν στον κουτσό και αυτόν που δεν έχει χέρια να πάνε να βρουν έναν φάκελο που είχαν κρύψει μέσα στο προαύλιο. Τον βρήκαν και ο κουτσός τον άνοιξε. Είχε ένα παζλ μέσα! Ο τυφλός με τη βοήθεια των άλλων παιδιών θα έπρεπε να το φτιάξει. Εξηγούσαμε πού να βάλει το καθένα κομμάτι και το φτιάξαμε με επιτυχία.

Τα κέρδη μας μέσα από όλο αυτό το βιωματικό παιχνίδι ρόλων πολλά : Ενσυναίσθηση, αποδοχή της διαφορετικότητας, έκφραση συναισθημάτων, μετάδοση μηνυμάτων με τη γλώσσα του σώματος, συνεργασία και συναγωνισμός, δεξιότητες ζωής σε σχέση με τη διαχείριση των προβλημάτων!!!Το πιο ουσιαστικό όμως ήταν ότι καταλάβαμε ότι κάθε μέρα τα παιδιά με αναπηρία ζουν τέτοιες δύσκολες στιγμές και αξίζουν την αποδοχή μας!!!Άνθρωποι λοιπόν και όχι ανάπηροι, όπως θα δείτε στην λέξη κρεμάλα της φωτογραφίας που μας ενέπνευσε!!!

e-reporter Κυριακή και Μαρία

Σήμερα στο σχολείο ήρθαμε όλοι με μια σακούλα. Μέσα σ’ αυτήν υπήρχε ένα παπούτσι και μια κάλτσα. Μπήκαμε μες στην τάξη και αφού τελειώσαμε το μάθημα κάναμε μια αλλαγή. Βγάλαμε όλοι το ένα παπούτσι και το αντικαταστήσαμε με ένα άλλο που είχαμε στην σακούλα. Κάποιοι βάλανε αθλητικά παπούτσια, άλλοι φόρεσαν πολύχρωμα, μερικά κορίτσια μπαλαρίνες, ακόμα και rollers. 

Μα γιατί όλα αυτά; Μα για να δώσουμε το μήνυμα μας στους συμμαθητές μας να τονίσουμε ότι μπορεί να είμαστε διαφορετικοί αλλά είμαστε ίσοι και θέλουμε ίση αντιμετώπιση από όλους.!!!

e-reporter Στέφανος