Αριστοφάνης στην σκηνή -Καλοκαιρι 2018
27 Νοεμβρίου 2018 ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΜΥΡΑ
Γενικά
Γεμάτες νάρκες
είναι οι κωμωδίες του Αριστοφάνη, έτοιμες να τινάξουν στον αέρα όποιον δεν σεβαστεί εκείνη τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στον λόγο του ποιητή και την ανάγκη να βρεθούν οι αναλογίες που θα κάνουν τα έργα να «μιλήσουν» σε θεατές, 2.500 χρόνια μετά τη συγγραφή τους…
- Είναι η νάρκη της άκρατης «επικαιροποίησης», η οποία οδηγεί σε επιθεωρησιακές εκδοχές όπου ο λόγος του Αριστοφάνη χάνεται και τα έργα γίνονται ένα ξεχαρβαλωμένο πλαίσιο .
- Είναι η νάρκη της ανατομίας και αποσυναρμολόγησης των έργων, προκειμένου να γίνει η παρουσίαση κάποιας εντελώς καινούργιας εκδοχής με όρους και θεατρικά εργαλεία των τελευταίων 50 χρόνων, παίρνοντας αποστάσεις ετών φωτός από το «λαϊκό πανηγύρι» του Αριστοφάνη.
- Είναι η νάρκη του αισθητισμού με την αποθέωση των σκηνικών, των κουστουμιών, των φωτισμών και των σκηνικών ευρημάτων που ανανεώνουν μεν το ενδιαφέρον της παραστατικότητας, αλλά αφήνουν σε δεύτερο πλάνο το κείμενο και τους χαρακτήρες, την ουσία δηλαδή της ιδιοφυίας του Αριστοφάνη , και…
- είναι η νάρκη του «πρωταγωνιστή» της παράστασης, του χαρισματικού εκείνου ενός που θα κουβαλήσει στην πλάτη του όλο το βάρος, δημιουργώντας τις συνθήκες για τη μετατροπή μίας αρχαίας κωμωδίας σε one man show, κάτι που δεν είχε καθόλου – μα καθόλου – σκοπό να κάνει η αρχαία κωμωδία.
Παραστάσεις
- «Αχαρνής» (στην αττική διάλεκτο), την οποία σκηνοθέτησε ο Κώστας Τσιάνος,
- «Θεσμοφοριάζουσες» σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου
- «Εκκλησιάζουσες», σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ρήγα,
- «Πλούτος», σε σκηνοθεσία του Νικίτα Μιλιβόγεβιτς
Ο Κώστας Τσιάνος σκηνοθετεί την παράσταση Αχαρνής, δίνοντας έναν έντονα διονυσιακό χαρακτήρα στην κωμωδία, ενισχύοντας το χορικό της κομμάτι, αλλά μην παραλείποντας με τις κωμικές της σκηνές να υπογραμμίσει τη σοβαρότητα των μηνυμάτων του αρχαίου κειμένου. Η πολεμοκαπηλεία και η λαχτάρα των απλών ανθρώπων για ειρηνική ζωή δεν έχουν χάσει τη διαχρονικότητά τους . Αυτά προβάλλει ο σκηνοθέτης μέσα από ένα συχνά παραληρηματικό, αλλά ουσιαστικό λόγο του Δικαιόπολι. Δε λείπουν και κάποιες αχρείαστες, κλισέ αναφορές και κορώνες στη σημερινή δύσκολη οικονομική συγκυρία της Ελλάδας, που ναι μεν αποσπούν ένα πρόσκαιρο χειροκρότημα, αλλά δε συγκινούν και δεν αποτελούν την ουσία του έργου.
Αυτές τις «νάρκες» της αριστοφανικής κωμωδίας κατάφερε να περάσει με επιτυχία ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος με τις «Θεσμοφοριάζουσες» στην Επίδαυρο, παραδίδοντας μία πλήρη εκδοχή σύγχρονης παράστασης Αριστοφάνη με ζωντανό λόγο, πιστότητα στο περιεχόμενο του έργου, ευρηματική ατμόσφαιρα και απολαυστικούς υποκριτές.
Ο «Πλούτος» αποτελεί διαχρονικά, και ειδικά στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, δημοφιλή σκηνοθετική επιλογή. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Νικίτα Μιλιβόγεβιτς προσήλθε με πολλές ιδέες, δεν τις ενορχήστρωσε όμως προς ένα ενιαίο αποτέλεσμα
Δημοσιευμένο στην κατηγορία Θέατρο Ετικέτες: Κλασικό Θέατρο.
