Συνοχή ονομάζεται το στενό δέσιμο μεταξύ προτάσεων,
περιόδων, παραγράφων, νοηματικών ενοτήτων ή μερών ενός
κειμένου, ώστε η ροή του λόγου να είναι απρόσκοπτη και να
πραγματώνεται με λογικό και φυσικό τρόπο.

Η συνοχή υλοποιείται με:

 Τη χρήση διαρθρωτικών λέξεων και φράσεων π.χ:
Η εκμετάλλευση της φύσης είναι απαραίτητη, γιατί αποτελεί το βασικό τροφοδότη όλων των ανθρώπινων ενεργειών. Η αλόγιστη όμως χρήση των φυσικών πόρων εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους.
 Τη χρήση αντωνυμιών που αντικαθιστούν προηγούμενες λέξεις π.χ.:
Ο επαγγελματικός προσανατολισμός αναδεικνύει τις κλίσεις του ανθρώπου και τον
καθοδηγεί σωστά στην αγορά εργασίας. Με τη συνδρομή του αποφεύγονται άστοχες επιλογές και τίθενται οι βάσεις της επαγγελματικής αποκατάστασης.
 Την επανάληψη λέξεων / φράσεων π.χ.:
Η τεχνολογία ανοίγει νέους δρόμους στις μορφές της ανθρώπινης επικοινωνίας. Μορφές που χάρη στην ποικιλία τους δημιουργούν τις προϋποθέσεις για αναβάθμιση των ανθρώπινων σχέσεων.
 Τη χρήση συνώνυμων λέξεων π.χ.:
Η διαφήμιση χρησιμοποιεί διάφορες μεθόδους, για να σαγηνεύσει το δέκτη και να τον
οδηγήσει στην αγορά του προϊόντος. Με τις τεχνικές της παρακάμπτεται η λογική και
προκαλούνται συναισθηματικές αντιδράσεις.
Τη χρήση λέξεων με σχετικό εννοιολογικό περιεχόμενο (γενικότεροι ή ειδικότεροι όροι
κ.λπ.) π.χ.:
Τα ηλεκτρονικά επιτεύγματα διαδραματίζουν πλέον καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας. Οι
υπολογιστές είναι μόνο μία μικρή ένδειξη για όσα η τεχνολογία μας επιφυλάσσει στο άμεσο μέλλον.
 Τη νοηματική συνάφεια ιδεών π.χ.:
Η εξέλιξη στο χώρο της ιατρικής επιστήμης είναι καθημερινή και αλματώδης. Ασθένειες που πριν από κάποια χρόνια στοίχιζαν τη ζωή σε πολλούς ανθρώπους είναι πλέον ιάσιμες.

ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ / ΦΡΑΣΕΙΣ
 Αντίθεση: αλλά, όμως, ωστόσο, ενώ, αντίθετα, από την άλλη πλευρά, παρά, μολαταύτα, στον αντίποδα, αν και, μολονότι, εντούτοις, από τη μια – από την άλλη, απεναντίας, εξάλλου, διαφορετικά, ειδάλλως, αλλιώς, κ.λπ.
 Αιτιολόγηση: επειδή, γιατί, αφού, διότι, καθώς, εξαιτίας, μια που μια και κ.λπ.
 Απαρίθμηση: πρώτον, καταρχάς, κατά πρώτο λόγο, κατά δεύτερο λόγο, τέλος κ.λπ.
 Αποτέλεσμα: ώστε, έτσι που, λοιπόν, οπότε, συνεπώς, αποτέλεσμα/απόρροια/απότοκο όλων αυτών, και γι’ αυτό, ως επακόλουθο, επομένως, ως εκ τούτου κ.λπ.
 Γενίκευση: γενικά, ευρύτερα, τις περισσότερες φορές κ.λπ.
 Διάζευξη: ή, είτε-είτε κ.λπ.
 Διευκρίνιση: λόγου χάρη, για παράδειγμα
 Διασαφήνιση / επεξήγηση: δηλαδή, με άλλα λόγια, για παράδειγμα, ειδικότερα, αναλυτικότερα,
πιο συγκεκριμένα, για να γίνω πιο σαφής κ.λπ.
 Δισταγμός / φόβος / απορία: μήπως, μη(ν), άραγε κ.λπ.
 Έμφαση: το σημαντικότερο απ’ όλα, το κυριότερο, είναι αξιοσημείωτο, αξίζει να σημειωθεί, εκείνο που προέχει, πρέπει να τονιστεί, αξιοπρόσεχτο είναι, ιδιαίτερα σημαντικό είναι, προπάντων, κατεξοχήν κ.λπ.
 Επιβεβαίωση / συμφωνία /αποδοχή: ασφαλώς, βεβαίως, σίγουρα, πράγματι, αναμφίβολα, αναμφισβήτητα, είναι κοινά παραδεκτό κ.λπ.
 Ομοιότητα / αναλογία: όπως, σαν, ομοίως, ανάλογα, κάτι ανάλογο συμβαίνει και, μοιάζει με, παρουσιάζει κοινά στοιχεία με κ.λπ.
 Όρος /προϋπόθεση: αν, εκτός αν, εφόσον, με τον όρο, με την προϋπόθεση, σε περίπτωση που κ.λπ.
 Προσθήκη: ακόμη, επίσης, επιπρόσθετα, επιπλέον, και, συμπληρωματικά, εκτός από αυτά κ.λπ.
 Σύγκριση: απ’ όσο, απ’ ότι, συγκριτικά, σε σχέση κ.λπ.
 Σκοπός: για να, με σκοπό / στόχο /επιδίωξη, προκειμένου κ.λπ.
 Συμπέρασμα: λοιπόν, άρα, επομένως, τελικά, συνάγεται το συμπέρασμα, ανακεφαλαιώνοντας, επιλογικά, συμπερασματικά κ.λπ.
 Ταξινόμηση / διαίρεση: αφενός – αφετέρου, απ’ τη μια – απ’ την άλλη κ.λπ.
 Χρονική σχέση: όταν, αφού, όποτε, αφού, μόλις, έως ότου, πριν από, αρχικά, στη συνέχεια, πρώτα, ύστερα, ταυτόχρονα, παράλληλα κ.λπ.