Κατά τους Jakes & Brennan (2005), κάθε ψηφιακή ιστορία πρέπει να έχει μικρή διάρκεια 2-3 λεπτών (άλλοι ερευνητές δίνουν μέχρι 5 λεπτά) και για τη δημιουργία της να ακολουθούνται τα παρακάτω βήματα:

• Γράψιμο: Το πρώτο στάδιο της ψηφιακής ιστορίας. Επιλέγεται το θέμα και οι μαθητές θέτουν το σκηνικό, τον χαρακτήρα ή τους χαρακτήρες της ιστορίας και την πλοκή (Ξαστέρνου, 2013). Στο σημείο αυτό δεν παραβλέπουμε το γεγονός ότι το θέμα πρέπει να ενδιαφέρει τους μαθητές και να εμπίπτει στα προσωπικά τους ενδιαφέροντα, για να εμπλακούν συναισθηματικά με αυτό.
• Σενάριο: Μετά τη συγγραφή της ιστορίας και αφού έχουν γίνει οι απαραίτητες διορθώσεις, ακολουθεί το σενάριο. Οι μαθητές χωρίζουν σε στιγμιότυπα την ιστορία και αποφασίζουν που θα εισάγουν τις εικόνες και τους ήχους και με ποιο τρόπο. Αντιλαμβάνονται λοιπόν πως πολλά αφηγηματικά μέρη μπορούν να αντικατασταθούν και παρατηρούν πως η έκταση του σεναρίου είναι μικρότερη από την αρχική τους ιστορία.
• Storyboard: Στο στάδιο αυτό οι μαθητές οπτικοποιούν την ιστορία τους χωρισμένη σε καρέ. Έτσι, σε κάθε καρέ αποφασίζουν ποιο μέρος της ιστορίας θα αναπαρασταθεί, ποιο θα είναι ο βασικοί χαρακτήρες, ποιο το σκηνικό και ποιο το γεγονός. Συμπληρώνεται με το ακουστικό υλικό (ήχοι, μουσική, ηχογραφήσεις) και καταγράφεται ο τρόπος μετάβασης από το ένα καρέ στο άλλο.
• Συλλογή και προσθήκη πολυμέσων: Εδώ οι μαθητές αναζητούν το οπτικοακουστικό υλικό που θα χρησιμοποιήσουν στην ιστορία τους. Το υλικό αυτό περιλαμβάνει εικόνες, ήχους, μουσικό χαλί, ηχογράφηση φωνής. Στο σημείο αυτό θα πρέπει οι εκπαιδευτικοί να τονίσουν τη σημασία των πνευματικών δικαιωμάτων των αρχείων και να επιλεχθούν αυτά που προσφέρονται δωρεάν.
• Δημιουργία ψηφιακής αφήγησης: Στο σημείο αυτό επιλέγεται το κατάλληλο ψηφιακό εργαλείο που θα χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία της ψηφιακής ιστορίας. Πολύ εύχρηστα λογισμικά για τη δημιουργία βίντεο είναι το Ppt των Windows, το Photo Story 3, το Windows Movie Maker (αν και σήμερα δεν υποστηρίζεται), το OpenShot και άλλα.
• Κοινοποίηση: Το τελευταίο, αλλά εξίσου σημαντικό βήμα, είναι η κοινοποίηση της ιστορίας. Είναι σημαντικό βήμα γιατί με τον τρόπο αυτό οι μαθητές μοιράζονται την παραγωγή τους με ένα ευρύτερο κοινό, στο οποίο μπορούν να βρουν κοινές συνισταμένες, να λάβουν ανατροφοδότηση και σχολιασμό.

Βιβλιογραφία

Jakes, D.S., & Brennan, J., (2005), Capturing stories, capturing lives: An introduction to digital storytelling

Ξεστέρνου, Μ., (2013), Η Ψηφιακή Αφήγηση στην Εκπαίδευση: Διεθνής και ελληνικές πρακτικές. Παιδαγωγικός Λόγος