Ο χιονάνθρωπος που δεν ήθελε να λιώσει.  Διαχρονικά, ένα από τα πιο αγαπημένα παραμύθια των παιδιών, ιδανικό και για δραματοποίηση.

Συγγραφέας: Μάνος Κοντολέων

Μια φορά κι έναν καιρό, στην κορυφή ενός ψηλού, χιονισμένου βουνού, ζούσε ένας χιονάνθρωπος.

Για μάτια είχε δυο κουκουνάρια, για μύτη ένα βελανίδι, τα χέρια του ήταν δυο ξερά κλαριά από πεύκο, το στόμα του —μια φού­ντα θυμαριού — το είχε χάσει. Ήταν χειμώνας, έκανε κρύο πάνω στο βουνό κι ένας τέτοιος καιρός άρεσε πολύ στον χιονάν­θρωπο.

Μα κάποιος αγριοκούνελος τον πληροφόρησε πως σε λίγο θα τε­λείωνε ο χειμώνας, θα ερχότανε η άνοιξη με τον ήλιο της και το χιόνι θα έλιωνε.
“Που να πάω για να σωθώ;” ρώ­τησε ο χιονάνθρωπος τον αετό. Αυτός άπλωσε τη φτερούγα του και του έδειξε κατά το βοριά. Βρήκε ο χιονάνθρωπος ένα ζευ­γάρι παλιά, ξεχασμένα πέδιλα του σκι, τα φόρεσε και κίνησε προς τα εκεί που του έδειξε ο αετός. Έφτασε σε μια πολιτεία, τον εί­δανε τα παιδιά που παίζανε στην πλατεία, τον πήρανε μαζί τους. “Δες τα μάτια του!” φώναξε η Κατερίνα………….

Είμαι η Μαρία Σταθογιάννη και είμαι νηπιαγωγός.  Λατρεύω τη δουλειά μου και απολαμβάνω την παρέα των παιδιών.  Από αυτή εδώ τη σελίδα θα επικοινωνώ τις δραστηριότητες του σχολείου, τα νέα μας και ότι άλλο  ενδιαφέρον συναντώ και θέλω να το μοιραστώ! Μέσα στο Χριστουγεννιάτικο κλίμα κι εμείς στολίζουμε, κατασκευάζουμε, ζωγραφίζουμε, χορεύουμε και τραγουδάμε! Τις επόμενες μέρες θα σας δείξω περισσότερα…

Καλή αρχή!

Οι μικροί μας φίλοι με μεγάλη χαρά έκοψαν, κόλλησαν, ζωγράφισαν και πειραματίστηκαν με υλικά και τεχνικές.