Εισαγωγικά, φρονώ ότι κάνουμε λάθος που θεωρούμε την αγάπη ως στοιχείο του συναισθήματός μας ή πολύ περισσότερο του έρωτα και των θρησκευτικών διακηρύξεων ή και ακόμα ως μια «θεωρία» χωρίς υλική αναφορά. Η αγάπη είναι νόημα ζωής, τρόπος ζωής, πεδίο ολοκλήρωσης του εαυτού μας, ουσία της κοινωνικότητάς μας. Και αν δεν εκφράζεται και δεν αρτιώνεται σε αυτά, τότε απλά δεν υπάρχει.
Ξεκινώντας την εκπαιδευτική μας διαδρομή στα πρώτα βήματά μας από τον παιδικό μας σταθμό και το νηπιαγωγείο επιζητούμε την αγάπη ως το βασικό στοιχείο στη σχέση εκπαιδευτικού και παιδιού, γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι πρώτιστη αρχή για το καλό ξεκίνημά μας είναι το να αγαπήσουμε το σχολείο και τη μάθηση – και για να συμβεί αυτό το μικρό παιδί πρέπει να νιώσει πρώτα αυτό την αγάπη που του δίνει το σχολείο, ο εκπαιδευτικός.
Μεγαλώνοντας ο μαθητής, αρχίζουμε να βλέπουμε τα
πράγματα διαφορετικά, και όχι αναιτιολόγητα. Αντιλαμβανόμαστε ότι η εκπαιδευτική και μορφωτική εξέλιξή του αλλά και η μετέπειτα επαγγελματική του πορεία – που είναι και το μείζον ή και μοναδικό ζητούμενο (!) – με τον έντονο ανταγωνισμό στην αγορά εργασίας συναρτάται σχεδόν μονοσήμαντα από το επίπεδο των γνώσεών του. Εδώ ακριβώς διαπράττεται το μέγα λάθος.
Αντί, η γνώση να συμπληρώνει την αγάπη – μαζί με την κοινωνικοποίηση – στην πλήρη αρτίωση της προσωπικότητας του νέου, την αντικαθιστά πλήρως και το μόνο απομεινάρι της αγάπης είναι οι αυτοφυείς σχέσεις φιλίας μεταξύ των νέων. Εξορίζεται δηλαδή το βασικό στοιχείο της καλλιέργειας του συναισθηματικού μας κόσμου, χωρίς να αναλογιζόμαστε ότι η μη ολοκληρωμένη προσωπικότητα των νέων είναι πολύ πιο σημαντική από την πρόσκτηση ενός άλφα πεδίου γνώσεων. Ξεχνάμε ότι σήμερα οι γνώσεις παρέχονται πολύ εύκολα από την πληροφοριόσφαιρα και δεν χρειάζεται η απομνημόνευση στοιχείων και στοιχείων εγκύκλιας γνώσης όπως παλιότερα. Εκείνο που χρειάζεται είναι η ισχυρή γενική παιδεία και αυτές οι πνευματικές δεξιότητες (κριτική σκέψη, ορθολογισμός, δημιουργικότητα κλπ) που συνεργούν στην ελευθερία του πνεύματος και στην ερμηνεία της πραγματικότητας και του κόσμου.
Πρόσφατα σχόλια