Αποφοίτησα από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Α. Π. Θ και από το Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Ε.Κ.Π.Α.,  μετά από κατατακτήριες εξετάσεις.Στα ενδιάμεσα χρόνια έκανα  μεταπτυχιακές σπουδές στις Επιστήμες της Γλώσσας με κατεύθυνση τη μετάφραση, σε πανεπιστήμιο του Βελγίου. Ξεκίνησα να εργάζομαι στη Γενική εκπαίδευση σε σχολεία της Δυτικής Αττικής και της επαρχίας. Πολύ σύντομα στράφηκα στην ειδική αγωγή, όπου ξεκίνησα να δουλεύω μετά την ολοκλήρωση των μεταπτυχιακών μου σπουδών το 2008. Χάρη στο πολύ σύντομο πέρασμα από τη  θέση Συντονίστριας εκπαίδευσης προσφύγων γνώρισα την ομάδα των Ανάδοχων εκπαιδευτικών και μου δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθώ  έμπρακτα με τη σχολική υποστήριξη μαθητών προσφύγων και τη διαπολιτισμική αγωγή γενικότερα.

Αγαπώ τις ξένες γλώσσες και τη γνωριμία με νέους διαφορετικούς πολιτισμούς, που βοηθούν να ξανακαινουριώνει το βλέμμα απέναντι στο οικείο, το γνώριμο, το καθημερινό και δεδομένο. Αγαπώ τις τέχνες, που μας επιτρέπουν να κάνουμε διαφορετικές αναγνώσεις των ίδιων πραγμάτων, να αποφορτιζόμαστε από τα βάρη της καθημερινότητας, να ονειρευόμαστε, να συγκινούμαστε. Επιδιώκω να μαθαίνω μαζί με άλλους, εκείνους που μπορούν να  εμπνέουν, να φωτίζουν τα σκοτάδια της ψυχής, να ανοίγουν παράθυρα στο νου, να σηματοδοτούν την αρχή για νέες ανεξερεύνητες διαδρομές…

Πιστεύω στα ουσιαστικά προσόντα των προοδευτικών δασκάλων, όπως τα αναφέρει ο Paulo Freire στο βιβλίο του “Δέκα επιστολές σε εκείνους που προσπαθούν να διδάξουν”. Από τα προσόντα  αυτά θα ξεχωρίσω την ταπεινοφροσύνη, σε αντιδιαστολή με την αλαζονεία και την έπαρση του εγώ τα ξέρω όλα, που συχνά μπορεί να συναντάμε σε ανθρώπους φορτωμένους με ακαδημαϊκούς τίτλους ή με χρόνια εμπειρίας (εμπειρίας όμως μόνο από την ίδια τάξη ή το ίδιο πλαίσιο).

Κυρίως όμως θα εστιάσω σε αυτό που νομίζω ότι εξακολουθεί να λείπει από τους δασκάλους και τα σχολεία σε πολλές περιπτώσεις και αυτό είναι η απόλαυση της ζωής, που όπως αναφέρει ο Freire αποτελεί θεμελιώδη αρετή για τη δημοκρατική εκπαιδευτικη πρακτική. Κι αυτό γιατί  οι προοδευτικοί δάσκαλοι εργάζονται για ένα σχολείο που σκέφτεται, συμμετέχει, δημιουργεί, μιλά, αγαπά, φαντάζεται, αγκαλιάζει με πάθος και λέει ναι στη ζωή.

Κι ένα τέτοιο σχολείο δεν μπορεί παρά να είναι συμπεριληπτικό….

Σε ένα τέτοιο σχολείο υπάρχουν πάντα ζουζούνια που κάνουν θόρυθο μέσα και έξω από την τάξη, μας φέρνουν μερικές φορές στα όριά μας αλλά ταυτόχρονα μας καλούν  να προβληματιστούμε, να ακροαστούμε, να στοχαστούμε, να είμαστε πάντα σε εγρήγορση…Ευτυχώς έχω την τύχη να δουλεύω μαζί τους εδώ και αρκετά χρόνια…