O Blaise Pascal γεννήθηκε στο Clermont της Νότιας Γαλλίας και καταγόταν από οικογένεια ευγενών. Ο ίδιος δεν πήγε ποτέ σε σχολείο αλλά μορφώθηκε από τον πατέρα του Etienne. Αφού διδάχθηκε ανάγνωση και γραφή, αφέθηκε μόνος του να προχωρήσει τη μόρφωσή του. Χώρος σπουδών και μελέτης η μεγάλη πατρική βιβλιοθήκη.
Μερικά χρόνια αργότερα, η οικογένειά του μετακομίζει στο Παρίσι. Εκεί αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα καθώς το τέλος του τριακονταετή πόλεμου βρίσκει τη Γαλλία οικονομικά εξαντλημένη και τον καρδινάλιο Ρισελιέ – πρωθυπουργό της χώρας – να παίρνει σκληρά οικονομικά μέτρα. Ο EtiennePascal διαμαρτύρεται, πέφτει στη δυσμένεια του πρωθυπουργού και αναγκάζεται να κρύβεται για να μη φυλακισθεί. Τελικά με την παρέμβαση φίλων, ο καρδινάλιος του δίνει χάρη και τον διορίζει στην πόλη Ρουέν ως “Κυβερνητικό επίτροπο της Αυτού Μεγαλειότητας για την επιβολή και συλλογή φόρων στην Άνω Νορμανδία”.
Στη Ρουέν, ο νεαρός Blaise Pascal ξεδιπλώνει το ταλέντο και τη μεγαλοφυΐα του στα μαθηματικά, τη φυσική, τη φιλοσοφία αλλά και τους υπολογιστές (!). Την ιδέα για τη δημιουργία μιας αυτόματης υπολογιστικής μηχανής συνέλαβε ο Pascalβλέποντας τη ρουτίνα και τα λάθη που έκαναν οι υπάλληλοι του πατέρα του, όταν εκτελούσαν ατέλειωτες σειρές λογαριασμών. Ήταν τότε 19 χρόνων. Αφού έκανε τα σχέδια, προσέλαβε μια ομάδα από τεχνίτες της περιοχής για να κατασκευάσουν τη μηχανή. Τα σχέδια όμως ήταν τόσο πολύπλοκα ώστε η ομάδα απέτυχε. Ο Pascal τότε άρχισε να την φτιάχνει μόνος του, παίρνοντας μαθήματα από σιδηρουργεία της πόλης για το πώς κατασκευάζονται μεταλλικά εξαρτήματα. Τελικά τα κατάφερε και το 1642 παρουσίασε την πρώτη υπολογιστική μηχανή του. Η μηχανή είχε μικρές διαστάσεις και μπορούσε άνετα να χωρέσει σε ένα μικρό τραπέζι. Ο αρχικός υπολογιστής ήταν φτιαγμένος με πέντε γρανάζια (το όριό του ήταν σχετικά μικροί αριθμοί), αλλά βγήκε και σε εκδόσεις με έξι και οκτώ τροχούς.
Η μηχανή έκανε δύο πράξεις, πρόσθεση και αφαίρεση. Στο επάνω μέρος υπήρχε μια σειρά από οδοντωτούς τροχούς (γρανάζια), που το καθένα περιείχε τους αριθμούς από 0 έως 9. Ο πρώτος τροχός συμβόλιζε τις μονάδες, ο δεύτερος τις δεκάδες, ο τρίτος τις εκατοντάδες, κ.ο.κ. Πιο πάνω υπήρχαν αντίστοιχα μικρά παράθυρα, τα οποία συνδέονταν μέσω περιστρεφόμενων τύμπανων με τους οδοντωτούς τροχούς και εμφάνιζαν τα αποτελέσματα. Για να προσθέσει κάποιος ένα ψηφίο λ.χ. το 4, τοποθετούσε μια γραφίδα στον οδοντωτό τροχό στη θέση, που αντιστοιχούσε στο 4 και γύριζε κατόπιν το γρανάζι σύμφωνα με τη φορά των δεικτών του ρολογιού μέχρι το σταθερό σημείο. Κάτι ανάλογο δηλαδή με τον τρόπο, που γυρίζουμε τον επιλογέα (καντράν) στις παλιές τηλεφωνικές συσκευές. Όταν το άθροισμα υπερέβαινε το 9, συμπληρωνόταν δηλαδή μια πλήρης περιστροφή του γραναζιού (λ.χ. των μονάδων), το επόμενο γρανάζι (δεκάδες) προχωρούσε κατά μία θέση. Ο μηχανισμός “κρατουμένου” γινόταν ανά δύο διαδοχικούς τροχούς όπως φαίνεται στην εικονα 2.
Το μειονέκτημα του συστήματος αυτού ήταν ότι οι τροχοί δεν μπορούσαν να στραφούν κατά την αντίθετη φορά ώστε να γίνει η αφαίρεση. Για τον λόγο αυτό χρησιμοποιείτο το συμπλήρωμα ως προς 9.
Ας δούμε ένα παράδειγμα: Έστω ότι θέλουμε να κάνουμε την παρακάτω αφαίρεση:
76 – 37 (υποθέτουμε την pascaline με 8 γρανάζια)
Βήμα 1: Σχηματίζουμε το συμπλήρωμα του μειωτέου (76) ως προς 9 –> 99999923
Βήμα 2: Στον αριθμό αυτό προσθέτουμε τον αφαιρετέο: 99999923+37 –> 99999960
Βήμα 3: Βρίσκουμε το συμπλήρωμα ως προς 9 του αθροίσματος αυτού –> 00000039
Δηλαδή 76 – 37 = 39
Κατασκευάσθηκαν και πωλήθηκαν 37 αντίγραφα της μηχανής του Pascal. Όπως παρατηρούμε η μηχανή δεν είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Οι λόγοι ήταν πολλοί. Πρώτα – πρώτα η τιμή της ήταν υψηλή, υπολογίζεται ότι κόστιζε περίπου όσο και οι ετήσιες αμοιβές ενός μέσου εργάτη. Οι μόνοι, που θα μπορούσαν σίγουρα να την αγοράσουν, ήταν οι αριστοκράτες. Αυτοί όμως περιορίζονταν στο να τη θαυμάζουν, καθότι θεωρούσαν ότι οι λογαριασμοί ήταν δουλειά των υπηρετών και των “παρακατιανών”. Ένας άλλος λόγος ήταν ότι η μηχανή ήταν κάπως δύσχρηστη ιδίως στην αφαίρεση και πάθαινε συχνά εμπλοκή λόγω τεχνικών αδυναμιών.
Επίσης υπήρχε και η γραφειοκρατία σε συνδυασμό με τον φθόνο: Όταν ο Pascal έκανε αίτηση στο αρμόδιο υπουργείο για να κατοχυρώσει την “πατέντα” της μηχανής του, είχε την ατυχία να είναι προϊστάμενος ο Peter Seguier, ένας από τους πιο φανατικούς εχθρούς του πατέρα του. Το υπουργείο έκανε τέσσερα χρόνια περίπου να του απαντήσει και στο διάστημα αυτό ο Pascal έβλεπε την εφεύρεσή του να αντιγράφεται από άλλους, ιδίως κατασκευαστές ρολογιών, χωρίς ο ίδιος να μπορεί να κάνει τίποτε. Ακόμα, υπήρχε και η αντίδραση των υπαλλήλων που έκαναν λογαριασμούς, οι οποίοι έβλεπαν την καινούργια μηχανή σαν απειλή για την εργασία τους. Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε και τον χαρακτήρα του ίδιου του Pascal, που απορροφήθηκε κυρίως από τη φιλοσοφία και τη θρησκεία και δεν ασχολήθηκε περισσότερο με την εφεύρεσή του.
Σήμερα σώζονται οκτώ από τις αριθμομηχανές του Πασκάλ. Οι τέσσερις βρίσκονται στο Παρίσι (CENAM), δύο στο Clermont (μουσείο Ranquet), μία στη Δρέσδη και μία στις Η.Π.Α.
Πηγή: focusmag.gr
Αφήστε μια απάντηση