Και όμως γυρίζει…
Ο Γαλιλαίος θεμελίωσε με τα πειράματά του την «Κλασική Μηχανική», ενώ οι παρατηρήσεις του στους πλανήτες άνοιξαν τον δρόμο για τη σύγχρονη Αστρονομία.
Γεννήθηκε στην Πίζα στις 15 Φεβρουαρίου 1564, από τους Vincenzo Galileo και Giulia degli Ammannati. Το 1581 ξεκινά τη φοίτησή του στο Πανεπιστήμιο της Πίζας αλλά τέσσερα χρόνια μετά, εγκαταλείπει τις σπουδές του. Μετά τη διακοπή των σπουδών του, ο Γαλιλαίος αρχίζει να μελετά φυσικές επιστήμες, χρησιμοποιώντας περισσότερο την ποσοτική πειραματική μέθοδο του Αρχιμήδη παρά την ποιοτική προσέγγιση του Αριστοτέλη. Το 1588, μετά από χρόνια επιστημονικής έρευνας και ιδιωτικής διδασκαλίας μαθηματικών, γίνεται καθηγητής μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Πίζας, όπου και παραμένει για τρία χρόνια. Αυτή την περίοδο συγγράφει το «Εν κινήσει», μία αδημοσίευτη εργασία στην οποία περιγράφει τις ιδέες του για τους νόμους της ελεύθερης πτώσης των σωμάτων.
Το 1592, το Πανεπιστήμιο της Πάδοβας του προσφέρει την έδρα των μαθηματικών. Από τη θέση αυτή διδάσκει γεωμετρία και αστρονομία μέχρι το 1610. Σε αυτό το διάστημα, αναπτύσσει τη θεωρία του για τους παλιρροιακούς κύκλους ως αποτέλεσμα της ετήσιας και ημερήσιας κίνησης της Γης, δημοσιεύει τα «Cosmographia» (πραγματεία για την υδροστατική) και «Siderius Nuncius», και διεξάγει πειράματα με εκκρεμή. Ταυτόχρονα, ο Γαλιλαίος γνωρίζεται και συνδέεται με την Marina Gamba, με την οποία αποκτά δύο κόρες και ένα γιο. Εγκαταλείπει την Πάδοβα (και τη Marina Gamba) μόλις λαμβάνει πρόσκληση να αναλάβει ως Επικεφαλής Μαθηματικός στο Πανεπιστήμιο της Πίζας και Φιλόσοφος και Μαθηματικός του Μεγάλου Δούκα της Τοσκάνης.
Κατά το δεύτερο μισό της παραμονής του στην Πάδοβα, ο Γαλιλαίος ξεκινά σοβαρές μελέτες αστρονομίας, αρχής γενομένης με την παρατήρηση μίας σουπερνόβας το 1604. Ο Γαλιλαίος ερμηνεύει τον σχηματισμό αυτού του «νέου άστρου» ως απόδειξη ότι οι ουρανοί είναι μεταβλητοί. Το 1609, τον ίδιο χρόνο που ο Κέπλερ δημοσιεύει τους πρώτους δύο νόμους της πλανητικής κίνησης, ο Γαλιλαίος κατασκευάζει το πρώτο του τηλεσκόπιο και αρχίζει να παρατηρεί τον νυχτερινό ουρανό. Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, βελτιώνει συνεχώς το τηλεσκόπιο και μέχρι το τέλος του 1611, έχει ήδη ανακαλύψει τέσσερις δορυφόρους του Δία και τις φάσεις της Αφροδίτης, ενώ επιβεβαιώνει ότι η Αφροδίτη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο.
Το 1614 ο Γαλιλαίος αρχίζει να εγείρει σοβαρές θρησκευτικές αντιδράσεις εξαιτίας των κοπερνίκειων ιδεών του. Ένας από τους πρώτους του αντιπάλους είναι ο Tommaso Caccini, ένας δομινικανός καλόγερος που υποστηρίζει ότι η κοπερνίκεια άποψη ότι ο Ήλιος είναι το κέντρο του σύμπαντος, είναι αιρετική. Λίγο αφότου ο Caccini καταφέρεται εναντίον του Γαλιλαίου και άλλων μαθηματικών με παρόμοιες απόψεις σε ένα κήρυγμά του, ένας άλλος δομινικανός καλόγερος, ο Niccolo Lorini, κάνει επίσημη καταγγελία στην Ιερά Εξέταση. Το 1616, μία επιτροπή ανακοινώνει στην Ιερά Εξέταση ότι η θεωρία του Κοπέρνικου είναι και επίσημα αιρετική. Ο Πάπας διατάσσει τον Γαλιλαίο να πάψει να υποστηρίζει τις κοπερνίκειες απόψεις.
Όλο αυτό το διάστημα που βρίσκεται κάτω από το αυστηρό βλέμμα της Ιεράς Εξέτασης, ο Γαλιλαίος συνεχίζει την έρευνα για την κίνηση της Γης και του ηλιακού συστήματος. Το 1618 και ενώ το «ενδιαφέρον» της Ιεράς Εξέτασης για τον Γαλιλαίο έχει προσωρινά ατονήσει, η εμφάνιση τριών κομητών αναζωπυρώνει το ενδιαφέρον του για το θέμα. Τον επόμενο χρόνο, γράφει μία κριτική για την ιησουιτική ερμηνεία των κομητών. Η αντίδραση δεν αργεί να έρθει διά χειρός του Orazio Grassi. Το 1623, λαμβάνει έγκριση για να δημοσιεύσει μία ακόμη πραγματεία ως ανταπάντηση στη διατριβή του Grassi. Το 1624, υποβάλλεται καταγγελία για την πραγματεία του, αλλά ο Γαλιλαίος αθωώνεται.
Το 1630, προσπαθεί να εκδώσει το έργο του, «Διάλογος». Το τύπωμα του βιβλίου ολοκληρώνεται προτού η εισαγωγή και ο επίλογος εγκριθούν από το Βατικανό. Ο Πάπας σταματά τη διανομή του βιβλίου και ορίζει ειδική επιτροπή για να εξετάσει το ζήτημα. Η υπόθεση φθάνει τελικά στην Ιερά Εξέταση και ο Γαλιλαίος περνά από δίκη στη Ρώμη. Το 1633, ανακρίνεται επίσημα από την Ιερά Εξέταση. Αφού ομολογεί την «πλάνη» του, ο Γαλιλαίος καταδικάζεται σε κατ’ οίκον περιορισμό στη βίλα του στο Αρσέτρι για το υπόλοιπο της ζωής του.
Μέσα στα επόμενα εννιά χρόνια, ο Γαλιλαίος δημοσιεύει αρκετά έργα, ενώ συνεχίζει τις προσπάθειες του να υπολογίσει το γεωγραφικό μήκος στη θάλασσα χρησιμοποιώντας ως σημείο αναφοράς τα φεγγάρια του Δία. Επιπρόσθετα στην πολυάριθμη βιβλιογραφία του, ο Γαλιλαίος κάνει εφευρέσεις. Ανάμεσα σε αυτές περιλαμβάνεται ο υδροστατικός ζυγός, μία συσκευή που μετρά το βάρος των αντικειμένων σε νερό και αέρα, προκειμένου να υπολογίζεται η ειδική τους βαρύτητα.
Πέθανε στο Αρσέτρι, στις 8 Ιανουαρίου 1642. Τρεις αιώνες μετά, τo 1982, η Εκκλησία αποκατέστησε τον Γαλιλαίο, αναγνωρίζοντας το σφάλμα της για την καταδίκη του μεγάλου αστρονόμου.
Πηγή: focusmag.gr
Αφήστε μια απάντηση