Νιώθεις κουρασμένος και θέλεις να βγεις έξω να ξεσκάσεις …να πιεις κάτι για να αποφορτιστείς! Πόσα δυσβάσταχτα γεγονότα, πόσο άδικα και προαποφασισμένα. Η ζωή σου σε ένα τσουβάλι μαζί με ζωές άλλων … ζωές που έχουν ακριβώς την ίδια αντιμετώπιση από τους αχθοφόρους και τους εργοδηγούς!

Θες να ισορροπήσεις σε μια κατάσταση που σου επιβλήθηκε, προσπαθώντας  ποικιλότροπα. Άλλοτε να τα καταφέρνεις και άλλοτε όχι.  Πάντως προσπαθείς! Και αυτό έχει από μόνο του  αξία…  Περνάς από διάφορα στάδια: θυμού, απογοήτευσης, μελαγχολίας, κατάθλιψης, θλίψης και μόνιμης μοναξιάς, ωστόσο πάντα καταφέρνεις και βρίσκεις  ένα φωτεινό σημείο και πάντα περιμένεις μια μικροχαρά  να σε ανυψώσει για λίγο , να σε κάνει να πάρεις μια βαθιά ανάσα και να σε κάνει να χαμογελάσεις.  Ευτυχώς, υπάρχουν αυτές οι μικροχαρές που σε ζωντανεύουν και σε φωτίζουν έστω και για λίγο!

Και ξαφνικά, ζώντας σε αυτό το έρεβος,  αποφασίζεις να μπεις σε ένα μπαρ που φαντάζει όμορφο και φωτεινό, πιστεύοντας πως σε αυτό θα βρεις κάτι όμορφο και τόσο φωτεινό όσο και το περιβάλλον. Πραγματικά, όμορφες παρουσίες που μοιάζουν φιλόξενες, ανοιχτές και ήρεμες και θέλουν να σε κεράσουν ένα ποτό. Αποτελεί μια πρόκληση… Πιστεύεις πως ίσως γυρίζει η σελίδα και αυτό το ποτό θα σε δροσίσει, θα σε κάνει να χαρείς , θα σε γλυκάνει, θα σου προκαλέσει γέλιο και ευθυμία! Δέχεσαι την πρόκληση χαρούμενος… Κάνεις μια πρόποση και πίνεις.

Είναι ένα λικέρ πικραμύγδαλο… κερασμένο!

Και τα φώτα έσβησαν…