Τα “παιδικά” τραγούδια του Οδυσσέα Ελύτη
Ποιητής μεγάλος, ανάμεσα στους μεγαλύτερους που έβγαλε ετούτος ο τόπος, ο τόπος των ποιητών. Ο ποιητής του Άξιον Εστί και της θάλασσας, του “όσο κι αν κανείς προσέχει, όσο κι αν το κυνηγά, πάντα θα ‘ναι αργά, δεύτερη ζωή δεν έχει”. Ο ποιητής του “κάπου ανάμεσα Τρίτη και Τετάρτη πρέπει να παράπεσε η αληθινή σου μέρα”. Ύμνησε το Αιγαίο, τις λευκές πεζούλες και τις γλάστες των περβαζιών, τα μπλε παραθυρόφυλλα, το κύμα και το άφρισμά του.
Κι ανάμεσα σε όλα τούτα και άλλα τόσα, έγραψε και πολλά εξαιρετικά ποιήματα που αναζητούν παιδικά χείλη για να τραγουδηθούν.
Η ποδηλάτισσα
Μουσική: Μιχάλης Τρανουδάκης, Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης, Ερμηνεία: Αφροδίτη Μάνου
(από το Cd «Η ποδηλάτισσα», 1979)
Το δρόμο πλάι στη θάλασσα
περπάτησα που ‘κανε κάθε
μέρα η ποδηλάτισσα.
Βρήκα τα φρούτα που ‘χε
στο πανέρι της, το δαχτυλίδι
που ‘πεσε απ’ το χέρι της. 
Βρήκα το κουδουνάκι και το
σάλι της, τις ρόδες,
το τιμόνι, το πεντάλι της.
Βρήκα τη ζώνη της, βρήκα σε
μιαν άκρη, μια πέτρα διάφανη
που ‘μοιαζε με δάκρυ.
Τα μάζεψα ένα ένα και τα
κράτησα κι έλεγα πού ‘ναι
πού ‘ναι η ποδηλάτισσα.
Την είδα να περνά πάνω
απ’ τα κύματα, την άλλη μέρα
πάνω από τα μνήματα.
Την τρίτη νύχτωσ’ έχασα
τ’ αχνάρια της, στους ουρανούς
άναψαν τα φανάρια της.
***
.
Το κοχύλι
Μουσική: Μιχάλης Τρανουδάκης, Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης, Ερμηνεία: Αφροδίτη Μάνου
(από το Cd «Η ποδηλάτισσα», 1979)
Έπεσα για να κολυμπήσω
κι άφησα την καρδιά μου πίσω
Άφησα την καρδιά μου χάμω
σαν το κοχύλι μες την άμμο
Πέρασαν όλες οι κοπέλες
με τα μαγιό και τις ομπρέλες
Ύστερα πέρασαν οι φίλοι
κανείς δε βρήκε το κοχύλι
Χρόνους και χρόνους κολυμπάω
που να ν αγάπη για να πάω
Έφαγε η θάλασσα το βράχο
κι έμεινε το νησί μονάχο.
