Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΣΚΑΚΙΟΥ ΣΕ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ

Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΣΚΑΚΙΟΥ ΣΕ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ

skaki  wΜεταξύ του 20% και 25% των παιδιών, έχουν ταξινομηθεί ως άτομα με «ειδικές ανάγκες» και έχουν διαγνωστεί με ένα ευρύ φάσμα νευρολογικών παθήσεων. Για πολλά από αυτά τα παιδιά, το σκάκι μπορεί να έχει μια σημαντική επίδραση στη ζωή τους. Τα παιδιά όμως αυτά για διάφορους λόγους, δεν εντάσσονται σε έναν όμιλο για σκάκι.

Οι περιπτώσεις αυτές καλύπτουν τέσσερις κύριους τομείς: μαθησιακές δυσκολίες π.χ. δυσλεξία), σωματικά προβλήματα (για παράδειγμα, δυσπραξία), προβλήματα προσοχής, συγκέντρωσης και συμπεριφοράς π.χ. ΔΕΠΥ) και δυσκολίες στην επικοινωνία, την κοινωνικοποίηση και στις σχέσεις τους (για παράδειγμα το σύνδρομο Asperger). Συχνά, παιδιά με προβλήματα σε έναν τομέα θα έχουν προβλήματα και κάπου αλλού. Μερικά από αυτά τα παιδιά θα αποκτήσουν τεράστια οφέλη από το σκάκι.

Παρά το γεγονός ότι τα παιδιά με πιο γενικές μαθησιακές δυσκολίες μάλλον θα αγωνιστούν στο σκάκι, πολλά παιδιά με δυσλεξία, αλλά και άλλες προϋποθέσεις, όπως η μη-λεκτικές μαθησιακές διαταραχές, μπορούν να διαπρέψουν στο σκάκι. Πράγματι, πολλοί δυσλεκτικοί έχουν μια πολύ ισχυρή οπτικο-χωρική συνειδητοποίηση που μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη πάνω στη σκακιέρα. Παρά το γεγονός ότι ορισμένα από αυτά τα παιδιά δεν τα καταφέρνουν στην ανάγνωση, υπάρχουν πλέον πολλοί άλλοι τρόποι πρόσβασης στην θεωρία του σκακιού (άνοιγμα-μέσον-φινάλε), έτσι αυτό δεν είναι κατ ‘ανάγκην μειονέκτημα. Έτσι για όσους δεν μπορούν να ανταποκριθούν με πολλή επιτυχία στην ακαδημαϊκή τους σταδιοδρομία, η επιτυχία στο σκάκι, με τη χρήση οπτικο-χωρικών ταλέντων τους, θα δώσει μια τεράστια ώθηση στην αυτοεκτίμησή τους.

Τα παιδιά με σωματικά προβλήματα, όπως η δυσπραξία δεν είναι σε θέση να υπερέχουν στα περισσότερα αθλήματα, το σκάκι όμως θα τους παρέχει μια ανταγωνιστική αρένα στην οποία μπορεί να είναι σε θέση να υπερέχουν. Το σκάκι είναι ένα σπορ σαν όλα τα άλλα. Εάν κάποιος θα μπορούσε να είναι ο τελευταίος για να τον επιλέξει μια ποδοσφαιρική ομάδα, ώστε να κλωτσάει μπάλες γύρω, τότε μελετώντας σκάκι, θα είναι ο πρώτος που τον επιλέξει μια ομάδα σκάκι. Το να είσαι καλός σε όλα τα σπορ είναι δύσκολο, ειδικά για τα αγόρια όπου η δημοτικότητα συχνά ορίζεται από την επιτυχία στον χώρο του αθλητισμού. Οπότε για κάποιους το σκάκι θα είναι μία από τις λίγες διεξόδους για το ανταγωνιστικό τους πνεύμα.

Σαουδική Αραβία : Το Ισλάμ απαγορεύει το σκάκι

  «Το σκάκι απαγορεύεται. Είναι χάσιμο χρόνου και χρημάτων και προκαλεί εχθρότητα μεταξύ των παικτών». Σε βίντεο που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο, ακούγεται  ο μεγάλος μουφτής Αμπντελ Αζίλ Αλ Σείχ να τα βάζει με το παιχνίδι , υποστηρίζοντας ότι είναι χάσιμο χρόνου και απαγορεύεται από το Ισλάμ. Το βίντεο έχει προκαλέσει σάλο στους  ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης.

«Η προσπάθεια της Σαουδικής Αραβίας να απαγορεύσει το σκάκι είναι ηλίθια, θα έπρεπε να μας απασχολούν περισσότερο οι απαγορεύσεις της χώρας όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία», έγραψε στο Twitter ο θρύλος του αθλήματος, Γκάρι Κασπάροφ.

Το 2001 ο ίδιος μουφτής είχε συστήσει να απαγορευτούν τα Pokemon γιατί τα μικρά παιδιά «ανταγωνίζονταν» μεταξύ τους και όσα συνέλεγαν κάρτες μπορεί να πλήρωναν για αποκτήσουν όσες τους έλειπαν.

Πηγή : Press Publica

Αθλητισμος και Υγεια

Ο αθλητισμός είναι η συστηματική σωματική καλλιέργεια και δράση με συγκεκριμένο τρόπο, ειδική μεθοδολογία και παιδαγωγική με σκοπό την ύψιστη σωματική απόδοση, ως επίδοση σε αθλητικούς αγώνες, στο αθλητικό και κοινωνικό γίγνεσθαι  . Παράλληλα ο αθλητισμός είναι ένας κοινωνικός θεσμός ο οποίος αντικατοπτρίζει τη δεδομένη κοινωνία και τον πολιτισμό της. Για παράδειγμα στηνΑρχαία Ελλάδα, ο αθλητισμός στην Αθήνα, θεωρούταν κοινωνικό και πολιτισμικό αγαθό και είχε παιδαγωγικό χαρακτήρα, ενώ αντίθετα στην Σπάρτη ο αθλητισμός χρησιμοποιούταν για την στρατιωτική εκπαίδευση. Ωστόσο σημαντική είναι η στρωματική διάσταση του αθλητισμού στο πέρασμα του χρόνου. Η γενική τάση ήταν ιδίως τον 18ο και 19ο αιώνα τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα να ασχολούνται με τα «λαικα παιχνίδια» όπως το ποδόσφαιρο, ενώ τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα με τα «ευγενή αθλήματα» όπως ήταν η ιππασία και η ξιφασκία.

Ερμής (μυθολογία), προστάτης του αθλητισμού.

Ο πόθος του Πιερ ντε Κουμπερτέν ήταν να εντάξει τον Αθλητισμό σε μια σφαιρική, παιδαγωγική και ανθρωπιστική προοπτική. Ο αθλητισμός δεν ήταν, κατά την άποψη του, αυτοσκοπός, αλλά ένα μέσο στην υπηρεσία του πολίτη”.

 

Ωστόσο, πρέπει να διαχωριστεί η έννοια της άθλησης από την έννοια της άσκησης. Η άσκηση γίνεται άθληση όταν αποκτά ανταγωνιστικό χαρακτήρ. Για παράδειγμα ένας που τρέχει στο δρόμο ασκείται, ωστόσο άν έχει κάποιον αντίπαλο ώστε για το ποιος θα τερματίσει πρώτος ή ακόμα κι αν ανταγωνίζεται τον ίδιο του τον εαυτό, με το χρονόμετρο, αθλείται. Επίσης πρέπει να προστεθεί και η έννοια, της κίνησης.

Ο αθλητισμός μπορεί να πάρει πέντε μορφές, είτε ως ερασιτεχνικός, είτε ως επαγγελματικός, είτε ως μαζικός αθλητισμός, είτε ως φυσικές δραστηριότητες, είτε με την μορφή των παιχνιδιών.

Υπάρχουν τρεις θεωρίες σχετικά με τη γένεση του αθλητισμού:

  • Όλες οι αθλητικές ασκήσεις έχουν λατρευτικές ρίζες (Carl Diem)
  • Οι σωματικές ασκήσεις είναι φυσική συνέπεια των διαδικασιών της εργασίας και της παραγωγής (Μαρξιστική άποψη, Wolfgang, Eichel, Gerhard Lukas)
  • Η άσκηση είναι μια εκδήλωση ενστικτωδών κινήσεων ή παρορμήσεων

Η τοξοβολία

Ενημέρωση για το άθλημα.

 Είναι η δεξιότητα / πρακτική της χρήσης ενός τόξου για την εκτόξευση βελών. Ιστορικά η τοξοβολία εμφανίζεται στην ύστερη Παλαιολιθική εποχή. Η Τοξοβολία είναι παράλληλα ένα ολυμπιακό άθλημα. Υπάρχουν δύο κατηγορίες τόξων, τα ολυμπιακά και τα σύνθετα τόξα. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες λαμβάνουν μέρος μόνο οι αθλητές που αγωνίζονται με ολυμπιακό τόξο Ο κάθε αθλητής εντάσσεται σε μια κατηγορία ανάλογα με την ηλικία του. Η απόσταση στην οποία διαγωνίζονται οι αθλητές αλλάζει ανάλογα με το είδος του αγώνα και την κατηγορία στην οποία εντάσσεται ο κάθε αθλητής. Για παράδειγμα, στους ολυμπιακούς αγώνες η επίσημη απόσταση είναι τα εβδομήντα μέτρα. Οι επίσημες αποστάσεις για την κατηγορία γυναικών είναι 70m – 60m – 50m – 30m. Για την κατηγορία αντρών είναι 90m – 70m – 50m – 30m. Ο στόχος στον οποίο καρφώνεται το βέλος αποτελείται απο 5 ομόκεντρους κύκλους με χρώματα (κίτρινο,κόκκινο,μπλε,μαύρο,άσπρο) που σχηματίζονται από μέσα προς τα έξω. Κάθε κύκλος αντιπροσωπεύει και ένα αριθμό βαθμών.

Η Τοξοβολία στην Ελληνικη Ιστορία

Η τοξοβολία στην αρχαία Ελλάδα

Η τοξοβολία στην αρχαία Ελλάδα

  Υπάρχουν επαρκή στοιχεία για να υποστηριχθεί το επιχείρημα οτι οι Μινωϊτες όσο και οι Μυκηναίοι χρησιμοποιούσαν σε εκτεταμένη βάση σύνθετα τόξα, φτιαγμένα απο ξύλο , κέρατο και τένοντες ήδη απο την δεύτερη χιλιετίχα π.Χ. Η τοξοβολία στους επόμενους 3 αιώνες έπειτα απο την πτώση των ανακτορικών βασιλείων παρουσιάζει μια καμπή στην ηπειρωτική Ελλάδα και μόνο στην Κρήτη υπάρχουν δείγματα για την εκτεταμένη χρηση της με βάση τον μεγάλο αριθμό αιχμών βελών που εχουν βρεθει στο νησί και αντιστοιχούν σε εκείνη την περίοδο. Στην Αρχαϊκή και Κλασσική περίοδο οι Ελληνικοι στρατοί εντάσσουν συστηματικά μονάδες τοξοτών στις Οπλιτικές φάλαγγες και η μαχητική τοξοβολία παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα ποικιλομορφία τακτικών εμπλοκής, μεθόδων τόξευσης, και εξοπλιστικών καινοτομιών. Ενα σώμα στρατού χωρίς την υποστήριξη τοξοτών ειναι ευάλωτο στο αντίπαλο ιππικο και ψιλούς γιαυτο και η παρενταγμενη παρουσία τοξοτών ηταν επιβεβλημένη κυρίως στις Κλασσικές φάλαγγες. Στην Ελληνιστική Εποχή οι μονάδες των τοξοτών λειτουργούν σαν ενιαίο Σώμα και όχι παρενταγμένοι μέσα στην φάλαγγα. Διοικούνται μόνιμα απο τον επιχειρησιακό διοικητή τους ο οποίος τιτλοφορείται “τόξαρχος”, η θεση του οποίου χηρεύει τρείς φορές μεσα σε δύο χρόνια στο στρατό του Αλεξάνδρου.

Η Τοξοβολία στην αρχαία Αίγυπτο

Η τοξοβολία στην αρχαία Αίγυπτο

Η τοξοβολία στην αρχαία Αίγυπτο

   Η πρώτη ιστορικά βεβαιωμένη χρήση του τόξου έγινε από τους αρχαίους Αιγυπτίους, περί τα 5.000 χρόνια πριν, εναντίον των Περσών που πολεμούσαν ακόμα με ακόντια και σφεντόνες. Ηταν ένα μακρύ κομμάτι ελαστικού ξύλου που με την χρήση ενός τένοντα (χορδή) έπαιρνε καμπύλο σχήμα.
Πιθανολογείται ότι οι Ασσύριοι γύρω στο 1.200 π.χ. προσέθεσαν στο απλό καμπύλο σχήμα του τόξου δύο προεκτάσεις στα άκρα σε σχήμα κύρτωσης αντίθετης προς την καμπύλη του τόξου, δημιουργώντας έτσι ένα νεο τύπο τόξου: το αντίκυρτο τόξο γνωστό και σαν recurve (ρικέρβ). Το αντίκυρτο τόξο ήταν μια σημαντική εξέλιξη γιατί ήταν και δυνατότερο και πολύ κοντύτερο πράγμα που το έκανε πιο ευέλικτο και βολικό για τους έφιππους πολεμιστές. Σπουδαίοι τοξότες, έφφιποι και μη, ήταν και οι Σκύθες. Χρησιμοποιούσαν ένα αντίκυρτο τόξο φτιαγμένο από ξύλο, τένοντα και κέρατο ζώου γνωστό σαν ασιατικό σύνθετο  (asiatic composite)

Τα είδη της τοξοβολίας και  ο εξοπλισμός.

Υπάρχουν πολλά είδη τοξοβολίας. Ορισμένα απο αυτά όπως και τα χαρακτηριστικά τους, αναφέρονται παρακάτω.

Τα είδη τοξοβολίας

KYUDO kyudo
Είναι η γιαπωνέζικη παραδοσιακή τέχνη της τοξοβολίας των σαμουράϊ. Είναι μια από τις πραγματικές πολεμικές (budo) τέχνες και σαν τέτοια έχει σκοπό την αυτοβελτίωση μέσω της αυτογνωσίας. Αρχικά ήταν γνωστή σαν kyujutsu – η τέχνη του τόξου, σήμερα είναι γνωστή σαν kyudo – ο δρόμος του τόξου. Διδάσκεται σε όλο τον κόσμο, με τον παραδοσιακό τρόπο, στις σχολές ιαπωνικών πολεμικών τεχνών.
Ο τοξότης ακολουθεί συγκεκριμένο τυπικό και ρίχνει από τα 28μ σε στόχο 36εκ. Το τόξο του kyudo λέγεται yumi, φτιάχνεται από μπαμπού ή συνθετικά υλικά και είναι ασύμμετρο με μήκος από 2.10μ έως 2.40μ. Τα βέλη είναι από μπαμπού και έχουν μήκος από 85εκ έως και 110εκ, η φτέρωση γίνεται με φυσικά φτερά.
To kyudo δεν μπορεί να μπεί εύκολα σε κατηγορία γιατί χωρίς να είναι ακριβώς άθλημα έχει αθλητικά χαρακτηριστικά και χωρίς να είναι θρησκεία έχει και μυστικιστική διάσταση. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι είδος άσκησης που ασχολείται με την αυτοβελτίωση και σαν τέτοια απαιτεί ιδιαίτερη διανοητική και συναισθηματική αφιέρωση.

Εφιππη

Εφιππη

ΕΦΙΠΠΗ (MOUNTED)

Είναι είδος που χρειάζεται ιδιαίτερες ικανότητες ιππέα και απευθύνεται σε πολύ λίγους. Εχει αρχαία προέλευση. Πολλοί λαοί του παρελθόντος έγιναν γνωστοί για τους έφιππους τοξότες τους: Πέρσες, Σκύθες, Μογγόλοι, Κορεάτες, Ιάπωνες, ιθαγενείς Αμερικάνοι κλπ
Σήμερα ασκείται από λίγους και ξεχωριστούς τοξότες. Γνωστός είναι ο Ούγγρος Kassai Lajos που κρατάει το ρεκόρ Guinness γιατί από άλογο σε καλπασμό κατάφερε να ρίξει τρία βέλη μέσα σε 5 δευτερόλεπτα!
Το τόξο πρέπει να είναι όσο πιο κοντό γίνεται για να μην εμποδίζεται η βολή από την κίνηση του αλόγου. Τα καλύτερα για αυτό το σκοπό είναι τα ασιατικά τόξα. φιέρωση.

ski achery

ski achery

ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ ΣΚΙ – SKI ARCHERY

Είναι συνδυασμός cross-country σκι και τοξοβολίας. Οι αθλητές διανύουν με τα σκι απόσταση 12km για τους άνδρες και 8km για τις γυναίκες και πρέπει να ρίξουν 12 βέλη. Η απόσταση του στόχου είναι 18μ και έχει μόνο μια βαθμολογική ζώνη – το βέλος είναι μέσα ή όχι. Κάθε αστοχία επιβαρύνει τον αθλητη με ποινή 300μ επιπλέον πορείας.

 

 

κατάλογος

clout archery

CLOUT ARCHERY

Είναι η σκόπευση στόχου με επιφάνεια οριζόντια τοποθετημένη επί του εδάφους και σε αποστάσεις μεταξύ 125μ και 185μ. Ο στόχος αποτελείται από ομόκεντρους κύκλους.
Είδος αναγνωρισμένο από την FITA.

Flight Archery

ΠΕΤΑΓΜΑ ΒΕΛΟΥΣ – FLIGHT ARCHERY

Εκ πρώτης όψεως είναι το πιο απλό είδος και συνίσταται στο ποιός θα καλύψει την μεγαλύτερη απόσταση με το βέλος του. Είναι και το μοναδικό είδος που δεν έχει στόχο και έτσι η ακρίβεια στη σκόπευση είναι αδιάφορη.
Ο τοξότης έχει μηδαμινή επίδραση, όλα οφείλονται στον εξοπλισμό που είναι ειδικά ρυθμισμένος για την μέγιστη δυνατή απόδοση.
Οι αγωνιζόμενοι ασχολούνται μόνο με τον εξοπλισμό τους και για θέματα καθαρά τεχνικά όπως, η διάμετρος της χορδής, η αδράνεια του ελάσματος, ο αεροδυναμικός συντελεστής του βέλους κλπ.

Ο εξοπλισμός στην τοξοβολία.

Ο εξοπλισμός αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ασφάλεια του τοξοβόλου κατά τη διάρκεια της προπόνησης, καθώς και για την επίτευξη των στόχων. Τα κύρια εξαρτήματα  του εξοπλισμού είναι :

  1. Το τόξο
  2. Τα βέλη
  3. Το περικάρπιο
  4. Ο προστατευτικός δακτύλιος
  5. Το επιστήθιο
  6. Η Φαρέτρα
  7. Η βάση στήριξης του τόξου.
  8. Καπέλο (για τους καλοκαιρινούς μήνες)

 

Βίντεο τοξοβολίας

Οι καλύτερες βολές στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου – 2012

 

Δείτε το στο slideshare.net

Αθλητικές επιτεύξεις ρυθμικής γυμναστικής.

images (5)

Όργανα ρυθμικής γυμναστικής

H ρυθμική γυμναστική είναι ένα άθλημα στο οποίο άτομα ή ομάδες αθλητριών (από 2 έως 6 άτομα) χειρίζονται ένα ή περισσότερα από τα εξής όργανα:

  • σχοινί,
  • κορίνες (δύο ανά αθλήτρια),
  • στεφάνι,
  • μπάλα,
  • κορδέλα
  • ή ελεύθερα (χωρίς αντικείμενα, τα λεγόμενα “floor routine”).
    Ένας ατομικός αθλητής χειρίζεται μόνο 1 όργανο κάθε φορά. Όταν πολλές αθλήτριες εκτελούν μια ρουτίνα μαζί σ’ ένα ανώτατο όριο δύο τύποι αντικειμένων μπορούν να χρησιμοποιούνται από την ομάδα. Ένας αθλητής μπορεί να ανταλλάξει αντικείμενο με ένα μέλος της ομάδας ανά πάσα στιγμή μέσω της ρουτίνας. Ως εκ τούτου, ένας αθλητής μπορεί να χειριστεί μέχρι και δύο διαφορετικά κομμάτια του αντικειμένου κατά την διάρκεια της παράστασης. Η ρυθμική γυμναστική είναι ένα άθλημα που συνδυάζει στοιχεία από μπαλέτο, γυμναστική, χορό, και πράξεις χειραγώγησης αντικειμένων. Νικητής είναι ο συμμετέχων που κερδίζει τους περισσότερους βαθμούς΄ καθορίζεται από μια επιτροπή κριτών για στα άλματα, στις πιρουέτες (άξονες), στις ευελιξίες, στο χειρισμό αντικειμένων, στην εκτέλεση και στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.

Το διοικητικό όργανο, η Fédération Internationale de Gymnastique (FIG), άλλαξε τον κώδικα των σημείων, το 2001, 2003, 2005, 2008 για να τονίσει τεχνικά στοιχεία και να μειώσει την υποκειμενικότητα των κριτών. Πριν από το 2001, κρίνονταν σε κλίμακα του 10, όπως αυτό της καλλιτεχνικής γυμναστικής. Δεν έχει αλλάξει σε 30-βάθμια κλίμακα το 2003, ένα 20-σημείο κλίμακα το 2005, και το 2008 άλλαξε πίσω στο 30. Υπάρχουν τρεις τιμές, προσθέτοντας ότι είναι τα τελευταία σημεία-τεχνικής, καλλιτεχνικής και εκτέλεσης. Η FIG επιλέγει επίσης ποια συσκευή θα χρησιμοποιηθεί σε αγώνες. Μόνο τέσσερις από τις πέντε πιθανές συσκευές κυρώνονται. Μέχρι το 2010, οι σύλλογοι δεν χρησιμοποιούνταν στο Ανώτερο επίπεδο. Για το 2011 το σχοινί θα πέσει στους ανώτερους εθνικούς, το 2012 θα πέσει στους ειδικευόμενους εθνικούς, και το 2013 θα πέσει σε αρχάριους, και θα εξακολουθεί να πέφτει με τα χρόνια σε φθίνουσα εθνική στην επαρχιακή Interclub μέχρι που τελικά θα είναι εντελώς έξω από τη ρυθμική γυμναστική. [1] Υπάρχει έντονη αντίθεση προς αυτή των οπαδών του αθλήματος σε όλο τον κόσμο.

Τηλεμετρία στον αθλητισμό.

Τι είναι η Τηλεμετρία

Είναι η ασύρματη καταγραφή της διαφοράς του βιοηλεκτρικού δυναμικού ενέργειας που παράγει το μυοκάρδιο. Η καταγραφή αυτή γίνεται μέσω ενός τηλεμετρικού σταθμού που αποτελείται από μια μονάδα αναμετάδοσης-φορητός ραδιοπομπός  και μια μονάδα λήψης. Ένα τέτοιο σύστημα μπορεί να καταγράψει ταυτόχρονα και με διάφορους τρόπους τα σήματα που εκπέμπονται και που αφορούν την δραστηριότητα των καρδιακών κόλπων και κοιλιών. Αυτά μετατρέπονται στην μονάδα λήψης σε επάρματα P και συμπλέγματα QRS όπου και γίνεται περαιτέρω ανάλυση.

Το παραπάνω βέβαια αφορά τις σκοπιμότητες μιας πιο εκτενής αθλητικής έρευνας καθώς και την καθολική παρακολούθηση και επιστημονική εκτίμηση των αθλητών. Είναι πιο πρακτικό μεμονωμένα για τον αθλητή ή τον ασκούμενο , να χρησιμοποιεί τις γνωστές συσκευές τηλεμετρίας  που κυκλοφορούν στην αγορά (παλμογράφοι) και που μπορούν ομοίως να αποτελέσουν έναν γερό σύμμαχο κατά την προπόνηση.

Συσκευές

    Αυτές οι συσκευές αποτελούνται από μια ζώνη ελαστική  που οι αθλητές την φοράνε στο στήθος –πομπός, και ένα ρολόι χειρός στο οποίο καταγράφεται το σήμα-δέκτης.             Ανάλογα την συσκευή μπορούμε να κρατήσουμε στην μνήμη δεδομένα , όπως : μέση ΚΣ , χρόνο/ Laps/Split , όπως επίσης μπορεί να παρέχει διάφορες δυνατότητες ρύθμισης όπως :

 

  • ΜΚΣ (Μέγιστη Καρδιακή Συχνότητα)  ,
  • προπονητικός στόχος – ζώνες επιβάρυνσης,
  • κατανάλωση θερμίδων.

Τέλος έχουν την δυνατότητα σύνδεσης με υπολογιστή μέσω Interface για την γραφική απεικόνιση αλλά και την τήρηση αθλητικού ημερολογίου.

  Παρόλο που ένας συνειδητοποιημένος  αθλητής/ασκούμενος  αρνείται να προπονηθεί χωρίς την χρήση παλμογράφου για τα πολλά πλεονεκτήματα που προσφέρει ωστόσο η χρήση του έχει και μειονεκτήματα , τα οποία όλα μαζί θα αναφερθούν στην συνέχεια. Ίσως ο μέσος όρος των ασκούμενων, κυρίως εδώ στην Ελλάδα, θεωρεί υπερβολικό την χρήση παλμογράφου ,αλλά αυτό δεν ισχύει, όσοι το πρωτοχρησιμοποιούν  μπορεί  να νιώσουν παράξενα στην αντιμετώπιση από το κοινό περιβάλλον αλλά δεν θα πρέπει να δίνουν και πολύ σημασία. Ο παλμογράφος είναι το όργανο παρακολούθησης της ανθρώπινης βιολογικής μηχανής, ανα πάσα στιγμή κατά την προσπάθεια. Όπως ακριβώς γίνεται και με τις μηχανές . . .


Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων