Κατηγορία: eTwinning : ” ΜΕ ΕΝΑ ΚΑΠΑΚΙ….ΤΙ;”
Το σχεδάζαμε εννιά μήνες ! Συνεργαστήκαμε πέντε νηπιαγωγεία από την Ηλεία, την Αθήνα και τον Πειραιά και καταφέραμε μέσα από αυτό το καινοτόμο πρόγραμμα, να μάθουμε τι σημαίνει συνεργατισμός και πως μπορεί τέτοιες δράσεις να έχουν αποτελέσματα στο περιβάλλον φυσικό και ανθρωπογενές, στην τέχνη, στην ίδια την ζωή !
Το Σάββατο 6 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε στον κοινό προαύλιο χώρο του Δημοτικού Σχολείου και Νηπιαγωγείου Αλφειούσας με οικοδεσπότες το Νηπιαγωγείο Αλφειούσας και την εκπαιδευτικό τους Μένια Παπουτσή, γιορτή λήξης του διασχολικού, συνεργατικού προγράμματος e- Twinning με θέμα : « Ένα καπάκι τι;»
Στη γιορτή συμμετείχαν τα παιδιά και οι γονείς του 2ου Νηπιαγωγείου Κερατσινίου συνοδευόμενα από την εκπαιδευτικό τους Ελένη Τσούση καθώς και την εκπαιδευτικό του 65ου Νηπιαγωγείου Αθηνών Κατερίνα Κανέλλη.
Η καινοτομία του συγκεκριμένου προγράμματος έγκειται στην επεξεργασία του θέματος σε τρεις ταυτόχρονα εκπαιδευτικούς άξονες: στην Αγωγή Υγείας, στο Περιβαλλοντικό και στο Πολιτιστικό από πέντε σχολικές μονάδες Νηπιαγωγείων διαφορετικών εκπαιδευτικών περιφερειών (Νηπιαγωγείο Αλφειούσας, 2ο Νηπιαγωγείο Κερατσινίου, 9ο Νηπιαγωγείο Πειραιά, 65ο Νηπιαγωγείο Αθηνών και 16ο Νηπιαγωγείο Αχαρνών).
Τα πέντε αυτά νηπιαγωγεία συνεργαστήκαμε αξιοποιώντας εργαλεία Τεχνολογίας , Πληροφορίας της Εκπαίδευσης (Τ.Π.Ε)και υλοποίησαμε πρόγραμμα κοινού σχεδιασμού διάρκειας 9 μηνών.
Ξεκινώντας με το ερώτημα : « ΜΕ ΕΝΑ ΚΑΠΑΚΙ ΤΙ;» παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικοί διερευνήσαμε πως με ένα τόσο μικρό και ασήμαντο καθημερινής χρήσης αντικείμενο όπως τα πλαστικά πώματα, μπορούν να υπηρετήσουμε το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, να κατακτήσουμε την ΤΕΧΝΗ και κυρίως να βοηθήσουμε το ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ.
Στην εκδήλωση παρευρέθησαν επίσημοι φορείς της τοπικής κοινωνίας τόσο της εκπαιδευτικής κοινότητας όσο και της δημοτικής αρχής .
Μέσα σε ιδιαίτερα συγκινητική ατμόσφαιρα έγινε η τελετή παραλαβή –παράδοσης ενός αναπηρικού αμαξιδίου από οικογένεια ενός ατόμου με κινητική δυσκολία στα ΑΜΕΑ Λεχαινών.
Τα παιδιά των νηπιαγωγείων και εμείς οι εκπαιδευτικοί τους, παρουσίασαμε τις δράσεις μας, τραγούδησαμε με τη συνοδεία κιθάρας από τον Δ/ντή του 1ου Λυκείου Πύργου κου Μάστορα και παίξαμε κινητικά –ομαδικά «καπακοπαιχνίδια» στην αυλή.
Η γιορτή έληξε με πλούσιο μπουφέ για τον οποίο μερίμνησαν οι γονείς των παιδιών της Αλφειούσας.
Ακολούθησε ξενάγηση των επισκεπτών στο χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας.
Στα πλαίσια του πολιτιστικού προγράμματος «Με πλαστικά καπάκια εγώ…
την τέχνη κατακτώ» αρχίσαμε να ασχολούμαστε στο νηπιαγωγείο και με την τέχνη. Ένα θέμα δύσκολο που θέλει να το προσεγγίσεις πολύ προσεχτικά, για να μπορέσεις να κινητοποιήσεις το ενδιαφέρον των μικρών μαθητών συνδυάζοντας το πάντα και με το πλαστικό καπάκι.
Και επειδή το καπάκι μοιάζει με μικρή τελεία τι πιο ωραίο από το να εισαγάγουμε τα παιδιά στον πουαντιλισμό (γαλλ.pointillisme) (κάποιοι γαλλομαθείς το λένε και Πουαντιγισμός, γιατί λέει τα δύο ll γίνονται γ.
Στη ζωγραφική, τεχνική των νεοϊμπρεσιονιστών ζωγράφων που χαρακτηρίζεται από την ανάλυση του χρώματος σε ακρότατα σημεία, με την παράθεση χρώματος σε λεπτούς κόκκους. Ταυτίζεται με τον ντιβιζιονισμό. Στόχος των οπαδών της τεχνοτροπίας αυτής είναι η δημιουργία λαμπρότερων χρωμάτων και ο απόλυτος έλεγχος της φωτεινότητας του έργου. Ο όρος προέρχεται από τη γαλλική λέξη pointe=αιχμή, στίγμα).
Ξεκινήσαμε λοιπόν να εισαγάγουμε τα παιδιά στην τέχνη των Αβορίγινων
(έπειτα από την προτροπή της αγαπημένης μου συναδέλφου Έλένης Τσούση) και τα 5 Νηπιαγωγεία που συμμετέχουμε στην ομάδα: “Με ένα καπάκι τι….?”
Έδειξα λοιπόν στα παιδιά το παρακάτω βίντεο
και αφού το παρατήρήσαμε καλά, σταθήκαμε στα παρακάτω έργα τέχνης
Διαπιστώσαμε ότι η ζωγραφική τους αποτελείται από το συνδυασμό πολλών τελείων-στιγμάτων μαζί.
Στον δεύτερο πίνακα μάλιστα τα παιδιά κάνανε τον παραλληλισμό με τα καπάκια.!!!!!!!!
Ιδέα που αμέσως έγινε πράξη. Ιδού λοιπόν το δικό μας ομαδικό αποτέλεσμα:
αλλά και τα ατομικά μας
και μια γενικότερη άποψη των έργων μας όπως τα αναρτήσαμε στην είσοδο του σχολείου
Το φετινό πρώτο μας πρόγραμμα στο e-twinning έχει αρχίσει να οδεύει προς το τέλος του….
Αποφασίσαμε, μιας και είμαστε πέντε σχολεία που συνεργαζόμαστε, ο βασικός μας ήρωας, ένα πλαστικό καπάκι, να μας παρουσιάσει το ταξίδι του μέσα από πέντε θεματικές ενότητες – “κόσμους”. Κάθε σχολείο και ένας κόσμος. Κάθε σχολείο και μια διαφορετική ιστορία. Η αρχή έγινε με το ” Περιβάλλον” – υπό το πρίσμα της συλλογιστικής της ανακύκλωσης του πλαστικού- όπου ο κος Καπάκης (το όνομα επιλέχτηκε από τα παιδιά) ξεκινάει την αναζήτηση του μπλε κάδου προκειμένου να βρει τους φίλους του, τα πλαστικά μπουκάλια. Στη συνέχεια, παίρνει τη σκυτάλη ο κόσμος των πραγμάτων, όπου η φαντασία των παιδιών οδηγεί τον ήρωα μας σε απίστευτά μονοπάτια!!. Τρίτος, κατά σειρά, είναι ο κόσμος της μουσικής, όπου οι νότες και οι μελωδίες βοηθούν τον ήρωά μας στην περιπλάνησή του. Μετά τη μουσική, ο κόσμος της Τέχνης απλώνει το πέπλο της και δίνει το χέρι στον ήρωά μας προκειμένου να συνεχίσει να αποκομίζει εμπειρίες, γνωρίζοντας νέα πράγματα και ζώντας ιδιαίτερα φαντασιακές καταστάσεις. Τελειώνοντας, ο ήρωας μας εισέρχεται στον κόσμο των ανθρώπων και μέσα από τις συνεχείς μεταμορφώσεις του “ανακαλύπτει” τον τεράστιο ρόλο που παίζει -αυτός και εκατομμύρια άλλα πλαστικά καπάκια- στο απαύγασμα προσφοράς και αγάπης προς τους ανθρώπους που έχουν την ανάγκη αναπηρικών αμαξίδιων. Κάθε κόσμος κλείνεται σ’ένα πουγκί και κάθε πουγκί περιέχει καπάκια με σχετικές ( για τον κάθε κόσμο) εικόνες. Κάθε παιδί επιλέγει ένα καπάκι από ένα πουγκί. Όταν ολοκληρωθεί η προσπάθεια από όλα τα παιδιά, τα στοιχεία που επιλέχτηκαν αποτελούν τους άξονες για τη δημιουργία της ιστορίας από το κάθε σχολείο.
Και επειδή η Άνοιξη μας έφτασε με βήμα ταχύ είπαμε να την προϋπαντήσουμε με τον δικό μας ιδιαίτερο τρόπο…
Πήραμε παλιά μπουκαλάκια νερού, τα βάψαμε με τέμπερες, καλαμάκια και φυσικά τα αγαπημένα μας καπάκια (έτσι για να μη ξεχνιόμαστε) και ….
Την ιδέα την βρήκαμε εδώ
Μιας και φέτος εκπονούμε ένα τριδιάστατο θέμα “Με ένα καπάκι…τι;” είπαμε να μη ξεφύγουμε και να υποδεχτούμε το Μάιο με ένα πρωτότυπο στεφάνι, χρησιμοποιώντας όχι αληθινά λουλούδια ως είθισται, αλλά τι άλλο από …….ΚΑΠΑΚΙΑ
Χρησιμοποιώντας παλιές εφημερίδες για το στεφάνι και λωρίδες χαρτιού που κόψανε τα παιδιά (ιδέα από την αγαπητή συνάδελφο Αριάδνη) για λουλούδια, στη μέση τοποθέτησαν τα αγαπημένα μας καπάκια. Και ιδού το αποτέλεσμα.
Εεεε να μη φτιάξουμε και το στεφάνι του νηπιαγωγείου μας….
Η δικιά μας λοιπόν εναλλακτική πρόταση για πρωτομαγιάτικο οικολογικό στεφάνι
Καλή Πρωτομαγιά….