Επόμενος σταθμός η όμορφη Ουγγαρία με πρωτεύουσα τη Βουδαπέστη και κύριο εκπρόσωπο της τον Victor Vasarely.
Ο Βικτώρ Βαζαρελί ζωγράφος της μοντέρνας τέχνης και διάσημος καλλιτέχνης κατά τη μεταπολεμική περίοδο. Ανήκε στην παράδοση του Μπάουχαους και του κονστρουκτιβισμού, ενώ ο ίδιος υπήρξε πρόδρομος της «οπτικής τέχνης» (Οπ Αρτ) και κεντρική φυσιογνωμία των νεωτεριστικών τάσεων που απασχόλησαν την μεταπολεμική ευρωπαϊκή τέχνη.
Εντοπίζουμε στον ευρωπαϊκό χάρτη την Ουγγαρία ψάχνουμε τη σημαία της
και μέσα από το διαδίκτυο τη μαθαίνουμε καλύτερα:
Ζωγραφίζουμε ότι μας έκανε εντύπωση από την Ουγγαρία και ιδιαίτερα το μεγάλο της ποτάμι το Δούναβη. Το συγκρίνουμε με το δικό μας ποτάμι τον Αλφειό. Στην ερώτηση μου μάλιστα, ποιό ποτάμι θεωρούν μεγαλύτερο ομόφωνα φώναξαν …….ΑΛΦΕΙΟΣ. Ίσως γιατί τα παιδικά ματάκια τους αντιλαμβάνονται ως μεγάλο ότι είναι κοντά τους και πάντα συγκριτικά με τα δικά τους δεδομένα.
Βλέπουμε ουγγαρέζικους χορούς και προσπαθούμε να τους χορέψουμε αφού διακρίνονται για τον έντονο ρυθμό τους
ενώ αργότερα ακούμε και τα γνωστά ουγγαρέζικα βιολιά
Και μετά από όλο αυτό το υπέροχο ταξίδι ήρθε η στιγμή να γνωρίσουμε τον Victor Vasarely.
Τα νήπια έρχονται σε επαφή με τα σημαντικότερα έργα του όπως ” η Ζέβρα”
και προσπαθούμε να δημιουργήσουμε τις δικές μας
Ε και λόγο του Αγίου Βαλεντίνου φτιάχνουμε τις δικές μας καρδιές επηρεασμένοι από την Οπ Άρτ που πρόδρομός της ήταν ο Vasarely
Στο τέλος της εβδομάδας με το ξεχασμένο παιχνίδι των παιδιών μου, φτιάχνουμε τα δικά μας έργα
Οπ – Άρτ (οπτική τέχνη),
Δεν παραλείπουμε φυσικά να φτιάξουμε το βιογραφικό του Vasarely (ιδέα που είδα στην εκλεκτή συνάδελφο Νίνα : kinderkarten Art Class)
Στα πλαίσια του προγράμματος “teachers for Europe” που εκπονούμε κατά τη φετινή χρονιά στο νηπιαγωγείο μας, έχουμε ξεκινήσει ένα ταξίδι σε όλες τις χώρες της Ευρώπης που οδηγοί μας κάθε φορά είναι οι ζωγράφοι από τις χώρες από τις οποίες κατάγονται.
Δε μπορούμε να μιλάμε όμως για Ευρώπη αν δε γνωρίδουμε πρώτα τον τόπο μας, το όμορφο χωριό μας την Αλφειούσα ή αλλιώς Βολάντζα.
Μετά την ενασχόλησή μας με τον Ολλανδό ζωγράφο Piet Modrian (μπορείτε να δείτε περισσότερα εδώ) προσπαθούμε να εντοπίσουμε το χωριό μας από ψηλά με τη βοήθεια του google mapsκαι διαπιστώνουμε ότι μοιάζει κάπως έτσι…
και αμέσως αυτό γίνεται φύλλο εργασίας για το πως νομίζουν ότι τους μοιάζει το χωριό.
Οι ζωγραφιές τους μιλάνε από μόνες τους….
Στη συνέχεια εντοπίσαμε τα σπίτια μας στο χάρτη που είχαμε ζωγραφίσει από τον πίνακαΠερισσότερα όμως για την όλη διαδικασία που ακολουθήσαμε θα σας την παρουσιάσουμε παρακάτω γιατί τα λόγια είναι περιττά.
Και αφού γνωρίσαμε και φτιάξαμε το χωριό μας, ήταν η κατάλληλη στιγμή, να καταλάβουν τα νήπια και τη θέση του τόπου τους στην Ευρώπη αλλά και στη γη.
Και πάλι το google maps αποδείχτηκε πολύ βοηθητικό για να εισαγάγει τα παιδιά στο νόημα της έννοιας “Κόσμος – Γη – Ευρώπη – Ελλάδα – Πελοπόννησος – Ν.Ηλείας – Αλφειούσα”
Περάσαμε και στην πράξη και φτιάξαμε μια κατασκευή (ιδέα από εδώ) για να αντιληφθούν καλύτερα την έννοια του τόπου τους στο χάρτη.
Στη συνέχεια τα παιδιά καλούνται να μας περιγράψουν τον ατομικό τους χάρτη ξεκινώντας από το σπίτι τους (κάνοντας ανάκληση των όσων μάθαμε στη μακέτα, που βρίσκεται δηλαδή σε σχέση με τα κέντρα ενδιαφέροντος), την Αλφειούσα, το νομό τους κλπ. Πραγματικά τα κατάφεραν περίφημα…
Πάντως ένα είναι σίγουρο…..
Είμαστε έτοιμοι να ταξιδέψουμε στην Ευρώπη…..!!!!!
Και ανάμεσα στις φούριες των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, είπαμε να ασχοληθούμε με ένα καινούριο βιβλίο που πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε από την αγαπημένη μας φίλη και συγγραφέα Γιολάντα Τσορώνη- Γεωργιάδη: ” Ο Γλεντζοφλέβαρος”. Μια ιστορία για τον Φλεβάρη, τον μήνα με τα κινητικά προβλήματα, που είναι αναντικατάστατος, χρήσιμος και απολαυστικός.
Απολαυστικό είναι και το παραμύθι που παράλληλα θέλει να αναδείξει την εκφρασμένη χαμηλή αυτοεκτίμηση που νιώθουν πολλές φορές τα παιδιά όταν διαπιστώνουν ότι μειωνεκτούν σε κάποιους τομείς έναντι των αδελφών ή των φίλων τους.
Είναι απαραίτητο λοιπόν να καλλιέργήσουμε στα παιδιά την ενσυναίσθηση, την ικανότητα δηλαδή να μπαίνουν στη θέση των άλλων, να κατανοούν και να αισθάνονταιπραγματα με τον ίδιο τρόπο που τα βιώνει ένα άλλο άτομο.
Με αυτό το βιβλίο (καθώς και με άλλα βιβλία της σειράς), η Γιολάντα καταφέρνει να προάγει τη συναισθηματική νοημοσύνη. Σε ευχαριστούμε πολύ…
Εμείς δε θα σας κουράσουμε με πολλά λόγια αλλά θα σας δείξουμε σε ένα μικρό βίντεο τη δική μας προσπάθεια κατανόησης και επεξεργασίας του βιβλίου.
Σημ: Το τραγούδι που ακούγεται είναι αυτό που μας προτείνει η ίδια η συγγραφέας
Επόμενος σταθμός μας η όμορφη Ολλανδία και δε χάνουμε ευκαιρία να την “επισκεφτούμε” έστω και νοερώς.
Και τι καλύτερο να έχουμε για ξεναγό μας ένα παιδί που θα μας δείξει τα βασικότερα σημεία που μας ενδιαφέρουν όπως ξενάγηση στην πόλη του, διατροφικές συνήθειες, παρουσίαση του σχολείου του αλλά και καθημερινές δραστηριότητες. Εμείς εντυπωσιαστήκαμε από το γεγονός ότι χρησιμοποιούν ποδηλατα μικροί-μεγάλοι, ότι τα σπίτια τους είναι μεγάλα και περίεργα και ότι τρώνε πολύ τυρί.
Προσπαθούμε να την εντοπίσουμε στο χάρτη και να ανακαλύψουμε τη σημαία της. Ταυτόχρονα τους εμφανίζω και το καινούριο ζωγράφο που εκπροσωπεί την Ολλάνδία και δεν είναι άλλος από τον Πιτ Μοντριάν.
Παρακολουθούμε το παρακάτω βίντεο για να μας εισαγάγει στο τρόπο έκφρασης του ζωγράφου που με το πέρασμα των χρόνων αλλάζει και το ύφος του και από συγκεκριμένο γίνεται αφηρημένο.
Τα πρώτα του έργα ήταν τοπία που ακολουθούσαν την ολλανδική παράδοση. Αργότερα, επηρεασμένος από τον κυβισμό, δημιούργησε έργα όπου κυριαρχούσε μια αυστηρή γραμμική πειθαρχία και τα οποία εξελίχτηκαν σε πίνακες με χρωματιστά τετράγωνα και παραλληλόγραμμα που χωρίζονται μεταξύ τους από ένα πλέγμα μαύρων γραμμών. Ο ίδιος ονόμασε την τέχνη του Νεοπλαστικισμό, μια καθαρή αφαίρεση όπου σχήματα, γραμμές και χρώματα έχουν τις δικές τους αυτόνομες αξίες και σχέσεις, ενώ έλεγε: “Το συναίσθημα της ομορφιάς παρεμποδίζεται από την εμφάνιση του αντικειμένου γι’ αυτό και το αντικείμενο πρέπει να αποκλειστεί από τον πίνακα”.
Παρακολουθήσαμε και το επόμενο βίντεο για να διαπιστώσουμε ότι τα αγαπημένα χρώματά του ήταν το κόκκινο, το κίτρινο, το άσπρο και το μπλε. Του άρεσαν επίσης οι “όρθιες” και “ξαπλωτές” (οριζόντιες-κάθετες) γραμμές, τα τετράγωνα και τα παραλληλόγραμμα.Α
Αποφασίζουμε να δουλέψουμε και εμείς σαν το Μodrian. Πήρε το κάθε παιδί από ένα μαύρο χαρτόνι και τα γεωμετρικά σχήματα (blogs) της τάξης και προσπαθήσε να αναπαράγει τα έργα του όπως καλύτερα μπορούσε. Ρίχνει το ζάρι και παίρνει τόσα blogs όσα του δείχνει για να τα τοποθετήσει όπως αυτό θέλει.
Στη συνέχεια περάσαμε στο χαρτί όπου τα παιδιά καλούνται να ζωγραφίσουν τα τετράγωνα και τα παραλληλόγραμμα , όπου 1 βάφουν κίτρινο, 2 κόκκινο, 3 μπλε, 4 μάυρο. (Το βρήκαμε εδώ)
Η εργασία αυτή μου έδωσε την ιδέα να φτιάξω ένα επιδαπέδιο παιχνίδι. Σχημάτισα με κολλητική ταινία ένα μεγάλο τετράγωνο στο πάτωμα και το χώρισα σε μικρά και μεγάλα τεράγωνα και παραλληλόγραμμα. Στόχος του παιχνιδιού ήταν το παιδί (πιόνι) με την καθοδήγηση του οδηγού του, να καταφέρει να μπει από τη μια μεριά και παιρνόντας, υποχρεωτικά, από όλα τα τετράγωνα να βγει από την άλλη. Από όποιο τετράγωνο πέρναγε το παιδί(πιόνι), ο οδηγός του άφηνε τόσα blogs. Οι εντολές ήταν πήγαινε ….τόσα τετράγωνα αριστερά, δεξιά, εμπρός, πίσω.
Το παιχνίδι ήταν αρκετά δύσκολο αλλά το ζευγάρι Κωνσταντίνος- Νίκος τα κατάφεραν περίφημα. Την επόμενη μέρα φτιάξαμε τα δικά μας έργα-κολάζ κατά το πνεύμα του Modrian. Τα παιδιά αυτή τη φορά αφού τους δόθηκαν ψαλίδια και χαρτιά (γλασέ) στα γνωστά χρώματα, αλλά και τα blogs άρχισαν να σχεδιάζουν μόνα τους, να κόβουν και να κολλούν και ιδού το αποτέλεσμα. (Δε νομίζω να διαφέρουν και πολύ από το πρωτότυπο, τι λέτε;)
Φτιάχουμε και τη βιογραφία του
Αφού πια γνωρίσαμε τα συγκεκριμένα έργα του και τα παιδιά είχαν κατανοήσει τον τρόπο, τους έδειξα το παρακάτω έργο γνωστό ως Boogie-Woogie
και παράλληλα τους παρουσιάζω το παρακάτω βίντεο:
Στην ερώτηση μου τι να δείχνει αυτός ο πίνακας τα παιδιά πλέον υποψιασμένα μου λένε ότι είναι οι ταράτσες από τα σπίτια ενός χωριού, από γκαράζ αλλά και νταλίκες που είναι στο δρόμο. Τους αναφέρω τον τίτλο του έργου και παράλληλα τους βάζω να δουν και να ακούσουν το επόμενο βίντεο:
Τα παιδιά ενθουσιάζονται και τα παροτρύνω να χορέψουν
Όταν ηρεμούν τα ρωτάω πως ένιωσαν και αφού μου λένε διάφορα, στο τέλος μου αναφέρουν και τη λέξη “ζαλάδα”. Έτσι ακριβώς πρέπει να ένιωσε και ο Μodrian όταν έφυγε από την ήρεμη ζωή της Ολλανδίας και βρέθηκε ξαφνικά σε μια θορυβώδη πόλη σαν τη Νέα Υόρκη όπου παρέμεινε εκεί μέχρι και το θανατό του. Επηρεασμένος από τους έντονους ρυθμούς της πόλης αλλά και το γρήγορο ρυθμό του Boogie-Woogie που τότε ακουγόταν πολύ, ο ζωγράφος μας έφτιαξε το παραπάνω έργο.
“Τι λέτε θέλετε να γνωρίσουμε και τη Νέα Υόρκη;” τα ρωτάω και αμέσως μπαίνουμε στο google maps. Τραβάω ένα τυχαίο στιγμιότυπο
και τους ζητάω να το ζωγραφίσουν όπως ο Μodrian (όπου άσπρο=δρόμοι χρωματίζουν με μαύρο μαρκαδόρο)
Με την ίδια λογική μπαίνουμε ξανα στο google maps και ψάχνουμε την Αλφειούσα, το όμορφο χωριό μας. Τραβάμε πάλι στιγμιότυπο τυχαίο
και ζωγραφίζουμε ξανά με τον ίδιο τρόπο.
Συγκρίνουμε και τα δύο έργα μας και διαπιστώνουμε ότι στην Αλφειούσα δε μπορούμε να φτιάξουμε τετράγωνα γιατί οι δρόμοι της δε “είναι εντάξει” (χιχι φράση που μου είπαν τα παιδιά). Προβληματιστήκαμε για αυτό το γεγονός ……αλλά τη συνέχεια του project σας τη φυλάω για την επόμενη ανάρτηση. Άλλωστε αρκετά σας κούρασα .
“Χρειάστηκε να γεράσω για να μάθω να ζωγραφίζω σαν παιδί” H. Miro
Και το ταξίδι μας στην Ευρώπη συνεχίζεται με επόμενο σταθμό την όμορφη Ισπανία όπου εκπροσωπείται καλλιτεχνικά από τον Joan Miró.
Εντοπίζουμε την Ισπανία στο χάρτη, τοποθετούμε τη σημαία της και τον ζωγράφο μας.
Βλέπουμε σχετικά βίντεο για την Ισπανία
Αρχικά τα παιδιά καλούνται να µάθουν για τη ζωή του καλλιτέχνη µέσα από µια σύντοµη ιστορία, η οποία θα τους θυµίζει παραµύθι «Πριν από λίγα χρόνια σε µια χώρα όχι πολύ µακριά από την Ελλάδα, την Ισπανία, ζούσε ένας σπουδαίος ζωγράφος, που τον έλεγαν Μιρό. Σπούδασε δίπλα σε άξιους δασκάλους και έµαθε να ζωγραφίζει διάφορες εικόνες µε σχήµατα και χρώµατα. Ταξίδεψε πολύ, στην Αµερική, στην Ασία, σε πόλεις και χωριά, µε σπήλαια, χωράφια και θάλασσες. Και µε όλες αυτές τις εικόνες να περνούν µπροστά απ’ τα µάτια του έφτιαξε πίνακες ζωγραφικής και µε ό,τι έβρισκε στις βόλτες του έφτιαξε όµορφα αγαλµατάκια». Με τρόπο παιχνιδιάρικο και ύφος έτοιµο να κεντρίσει τη φαντασία των µικρών παιδιών τονίζω όποια στοιχεία θεωρώ σηµαντικά στα έργα σταθµούς. Φτιάχνουμε τη βιογραφία του
Στη συνέχεια παρατηρούμε διάφορους πίνακες του ζωγράφου και διακρίνουμε ότι τα έργα του αποτελούνται από απλές γραμμές, καμπύλες, ευθείες και έντονα χρώματα.Παρακολουθούμε και διάφορα βιντεάκια
Ζωγραφίζουμε σαν το Miró παίζοντας με το παρακάτω φύλλο εργασίας που το βρήκα εδώ και με ένα ζάρι. (Ανάλογα με τον αριθμό που έφερναν στο ζάρι έπρεπε να ζωγραφίσουν με τα σχήματα του ΜΙΡΟ, το σώμα, το κεφάλι, τα μάτια, τα χρώματα).
Αφού ολοκληρώσουν όλα τα παιδιά το σχέδιο τους περνάνε με τη σειρά στο καβαλέτο για να βάλουν χρώμα στα έργα τους.
και ορίστε ολοκληρωμένη η δουλειά μας.
Κλείνουμε τα μάτια και τα παιδιά ακούν ισπανική κιθάρα
Μετά την Ελλάδα με εκπρόσωπό της τον Νικηφόρο Λύτρα, επόμενος σταθμός μας είναι η Γερμανία με τον Paul Klee.
Διαβάζουμε τη βιογραφία του ότι γεννήθηκε στην Ελβετία αλλά έζησε στη Γερμανία και πέθανε στην Ιταλία. Εντοπίζουμε στο χάρτη της Ευρώπης τις χώρες και τοποθετούμε τις ανάλογες σημαίες των χωρών καθώς και τη φωτογραφία του ζωγράφου.
Φτιάχνουμε τη βιογραφία του ζωγράφου, (μια ιδέα της αγαπημένης μου Νίνας από το Kindergarten Art Class)Ακούσαμε μουσική σε σόλο βιολί αφού ο Κlee έπαιζε βιολί από την ηλικία των 7 χρόνων.
και παρτηρήσαμε καλά τα διάφορα έργα του. Μάθαμε πως ο ζωγράφος ήθελε τα έργα του να δείχνουν απλά, σαν να τα είχε κάνει παιδί. Στην πραγματικότητα, όμως, τα δούλευε με μεγάλη προσοχή. Ο Klee ζωγράφιζε τα έργα του με κέφι και χαρά – απλώς άρχιζε να σχεδιάζει και οι γραμμές γίνονταν σχήματα. “Ένας πίνακας” έλεγε “είναι απλώς μια γραμμή που βγήκε για περίπατο“. Στη συνέχεια περνούσε σε χρώματα και σκιές, προσθέτοντας και αφαιρώντας πράγματα μέχρι να νιώσει ότι η δουλειά του βρισκόταν σε ισορροπία, ότι ήταν “σωστή”!
Παρακολουθήσαμε και το παρακάτω βίντεο που βάζει τα παιδιά στο πνεύμα του καλλιτέχνη
Έτσι και εμείς δημιουργήσαμε μερικές εκπληκτικές ζωγραφιές για να διερευνήσουμε το χρώμα , τη μορφή με λίγη έμπνευση από την αφηρημένη τέχνη του καλλιτέχνη Paul Klee !
Χρησιμοποιώντας μόνο μαύρο μαρκαδόρο και στη συνέχεια πινέλο τα ενθάρρυνα να βγάλουν το πινέλο τους για μια βόλτα κατά μήκος του χαρτιού. Η επόμενη μέρα που ήταν και το επόμενο στάδιο, κάναμε την προσθήκη χρώματος ανάμεσα στις χοντρές μάυρες γραμμές.
Τα αποτελέσματα των εργασιών τους τα ενθουσίασε και αισθάνθηκαν μικροί ζωγράφοι.
Σε ομάδες έπρεπε στη συνέχεια να μιλήσουν για το έργο τους και να δώσουν κάποιο τίτλο.
Τίτλοι ευφάνταστοι, τίτλοι καταπληκτικοί όπως ….
Την επόμενη ημέρα με τα “μεγάλα” νήπια, προσπαθήσαμε να φτιάξουμε τη “γάτα” του Klee.
ενώ όλοι μαζί προσπαθήσαμε να ζωγραφίσουμε το έργο του: “το βάζο”. Παρατηρήσαμε προσεχτικά ότι ο καλλιτέχνης το έχει ζωγραφίσει πάνω σε λινάτσα (υλικό ιδιαίτερα αγαπητό και στα νηπιά μου μιας και το χρησιμοποιούμε πολύ στο νηπιαγωγείο μας) και ανακαλύψαμε διάφορα σύμβολα όπως το “1,2,0, ε, ζ, π, γραμμές, κύκλους και τελείες”. Μας φάνηκε αρκετά εύκολο και θελήσαμε να τον αντιγράψουμε. Το αποτέλεσμα ….
σχεδόν ίδιο.
Στο τέλος της εβδομάδας δοκιμάσαμε να ασχοληθούμε και με την Χαρακτική αφού παρατηρήσαμε ενδεικτικά κάποιους από τους πίνακες του ζωγράφου Τα παιδιά επικαλύπτουν το χαρτί τους με διάφορα χρώματα παστέλ της αρεσκείας τους, διαδοχικά, και περνάνε μια τελευταία στρώση με μαύρη τέμπερα.Έπειτα χαράζουν με τη μύτη του ψαλιδιού τους αποκαλύπτοντας τα χρώματα και σχεδιάζοντας την σύνθεσή τους.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
Επόμενος σταθμός η όμορφη Ουγγαρία με πρωτεύουσα τη Βουδαπέστη και κύριο εκπρόσωπο της τον Victor Vasarely.
ψάχνουμε τη σημαία της
Ζωγραφίζουμε ότι μας έκανε εντύπωση από την Ουγγαρία και ιδιαίτερα το μεγάλο της ποτάμι το Δούναβη. Το συγκρίνουμε με το δικό μας ποτάμι τον Αλφειό. Στην ερώτηση μου μάλιστα, ποιό ποτάμι θεωρούν μεγαλύτερο ομόφωνα φώναξαν …….ΑΛΦΕΙΟΣ. Ίσως γιατί τα παιδικά ματάκια τους αντιλαμβάνονται ως μεγάλο ότι είναι κοντά τους και πάντα συγκριτικά με τα δικά τους δεδομένα.
ενώ αργότερα ακούμε και τα γνωστά ουγγαρέζικα βιολιά
και προσπαθούμε να δημιουργήσουμε τις δικές μας
Ε και λόγο του Αγίου Βαλεντίνου φτιάχνουμε τις δικές μας καρδιές επηρεασμένοι από την Οπ Άρτ που πρόδρομός της ήταν ο Vasarely
Στο τέλος της εβδομάδας με το ξεχασμένο παιχνίδι των παιδιών μου, φτιάχνουμε τα δικά μας έργα
Δεν παραλείπουμε φυσικά να φτιάξουμε το βιογραφικό του Vasarely (ιδέα που είδα στην εκλεκτή συνάδελφο Νίνα : kinderkarten Art Class)
