Με αφορμή τη Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του παιδιού παρακολουθήσαμε τέσσερα βιντεάκια-κινούμενα σχέδια από την ιστοσελίδα της Unicef σχετικά με το δικαίωμα του παιδιού για οικογένεια, εκπαίδευση, προστασία από κακομεταχείριση και παιδική εργασία. Οι μαθητές απόρησαν με το γεγονός ότι κάποια άλλα παιδάκια δουλεύουν, δε πάνε σχολείο, δεν έχουν σπίτι, φαγητό, νερό. “Μα καλά δε τα γνωρίζουν όλα αυτά οι μεγάλοι;”

Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να τους βάλουμε τα ΓΥΑΛΙΑ…

Το κάθε παιδί ζωγράφισε ένα δικαίωμα και το έγραψε σε ένα ζευγάρι γυαλιά.

Το κόψαμε και το κολλήσαμε σε ένα πρόσωπο μεγάλου ανθρώπου.

Και έτοιμο….Σας βάλαμε τα γυαλιά!!  Αυτά είναι τα δικαιώματά μας…

Εμείς τα ξέρουμε, καιρός να τα μάθετε και εσείς.

Έπειτα αποφασίσαμε να φτιάξουμε το δέντρο των ευχών για τα παιδιά όλου του κόσμου.

Τι θέλουν λοιπόν τα παιδιά , τι έχουν ανάγκη για να είναι χαρούμενα , γελαστά , ευτυχισμένα;; (το συνδέσαμε το θέμα με τα συναισθήματα)

Όλα αυτά τα αποτύπωσαν οι μαθητές με τις παλάμες τους πάνω στο δέντρο.

Ονομάζομαι Μενέλια Παπαδήμου. Αποφοίτησα το 2010 από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης ενώ δυο χρόνια μετά ολοκλήρωσα το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών με αντικείμενο την Ειδική Αγωγή.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έλεγα πως όταν μεγαλώσω θα γίνω δασκάλα! Η μεγάλη μου αγάπη για τα παιδιά, τα χαμόγελα, οι αγκαλιές, η αθωότητα στο βλέμμα τους, η υπομονή και το πάθος που δείχνουν για να καταφέρουν το οτιδήποτε, αλλά κυρίως ότι το παιχνίδι μπορεί να γίνει η ίδια η μάθηση, καθόρισαν την τελική μου απόφαση, την οποία και δε μετάνιωσα ποτέ. Αυτή η σχολικά χρονιά (2015-16) με βρίσκει στο όμορφο νησί των Δωδεκανήσων, την Αστυπάλαια, μετά από μια 5ετή περιπλάνηση σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Πέρασα από σχολεία μικρά και πιο μεγάλα, γνώρισα ανθρώπους μικρούς και μεγάλους, δίδαξα και διδάχτηκα. Σε κάθε σχολείο άφησα κομμάτι της ψυχής μου. Και το ταξίδι συνεχίζεται…