Να’μαι κι εγώ μετά από το σύντομο, 5ημερο για την ακρίβεια, ταξιδάκι μου στο Λονδίνο. Ξεκινώ αυτό το θέμα με βάση τις απορίες που είχα πριν πάω εκεί και που δεν μπόρεσε κάποιος να μου λύσει. Ελπίζω να βοηθήσω τον επόμενο επισκέπτη, αν και εννοείται ότι με τόσο μικρή παραμονή λέω τα πολύ βασικά. Για κάτι πιο ψαγμένο, θα απευθυνθείτε αλλού. Δε δίνω πληροφορίες για ξενοδοχεία γιατί έχω εμπειρία μόνο από το δικό μου (Corus Hyde Park Hotel in London)
Ξεκινάω με μια γενική συμβουλή για τους καπνιστές, όπως εγώ: να πάτε μόνο καλοκαίρι γιατί θα είστε αποκλεισμένοι από ξενοδοχεία, μπαρ, εστιατόρια… Ομολογώ ότι με θύμωσε αυτό κι ένιωσα ότι δε με σέβονται αλλά δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς. Επίσης προσοχή από πού θα κλείσετε δωμάτιο. Συγκρίνετε τις τιμές από τη σελίδα του ξενοδοχείου και πχ του www.booking.com. Πχ στη δική μου περίπτωση ήταν πιο φθηνές στο booking. Και προσέξτε λεπτομέρεια. Αν πχ κάνετε επιπλέον κράτηση απευθείας στο ξενοδοχείο, ε, το ξενοδοχείο θα σας χρεώσει με τις δικές του τιμές κι όχι αυτές που κλείσατε αρχικά με το booking’ συνεπώς δείτε αν την επιπλέον κράτηση μπορείτε πάλι να την κάνετε με το booking. Μη σας φαίνεται ασήμαντο γιατί πολλοί την πατάνε έτσι. Πάμε όμως σε όσα ετοίμασα σε μια προσπάθεια να συγκεντρώσω όλες μου τις απορίες και να τις μετατρέψω σε σύντομο οδηγό:
Τα βασικά: ας υποθέσουμε ότι φτάνεις στο Gatwick* κι έστω ότι το αεροπλάνο σου απογειώνεται στο south terminal. Πρώτη κίνηση να πάρεις τοshuttle που είναι ένα είδος λεωφορείου (τραίνου; Δεν ξέρω πώς να το πω) για να σε οδηγήσει στο north terminal. Μην ανησυχείς, είναι εύκολο χάρη στις πινακίδες. Γιατί όμως να πας εκεί; Γιατί μόνο από’κει φεύγει το Gatwick express (τραίνο) το οποίο σε οδηγεί στο Λονδίνο και συγκεκριμένα στο σταθμό Victoria σε 30 λεπτά (έχει κάθε 15 λεπτά). Το κόστος είναι περίπου 31 λίρες για 1 εισιτήριο μετ’επιστροφής (ναι, πάρτο και μην το πετάς, ξεμπερδεύεις και για το γυρισμό). Με την ευκαιρία παίρνεις και την travel card εβδομαδιαίας ισχύος, η οποία κοστίζει περίπου 27 λίρες για ζώνες 1-2 και σου λύνει τα χέρια, αφού χάρη σ’αυτή έχεις πρόσβαση σε όλα τα μέσα και για απεριόριστες διαδρομές. Υπάρχει και πιο φθηνή πχ μόνο για τη ζώνη 1. Αν είσαι σίγουρος/η πως θα κινηθείς μόνο στη ζώνη 1, τότε πάρε αυτή. Πώς θα μάθεις σε ποιες ζώνες θα κινηθείς; Αφού αποφασίσεις τι θα επισκεφτείς, συμβουλέψου το χάρτη εδώ http://www.verydodgy.com/tube/maps/tube99-2.jpg. Επίσης υπάρχει κι η επιλογή να πάρεις και την Londonpass που σου δίνει έκπτωση σε διάφορες ατραξιόν. Δες εδώ: http://www.londonpass.com/london-transport/index.html
*απ’ό,τι είδα, κάτι αντίστοιχο σχετικά με μετακίνηση υπάρχει και για το Heathrow αλλά δε γνωρίζω λεπτομέρειες, οπότε δε λέω τίποτε παραπάνω.
Συμβουλές για τις μετακινήσεις:
1. προσοχή στο δρόμο γιατί, λόγω του ότι οδηγούν ανάποδα σε σχέση μ’εμάς, δυσκολεύεσαι όχι μόνο σαν οδηγός αλλά και σαν πεζός και δεν ξέρεις από πού θα σου’ρθει το λεωφορείο κλπ. Να σκεφτείς ότι σε πολλές διαβάσεις έχει ένδειξη «κοίτα δεξιά/αριστερά» αντί για τις κλασικές κάθετες λωρίδες διάβασης,
2. η οργάνωση των λεωφορείων είναι εξαιρετικά πολύπλοκη κι έτσι ποτέ δεν μπορείς να αισθανθείς ασφαλής ως προς το «ξέρω πώς να πάω εκεί». Το απλοποιώ: στην Ελλάδα συνήθως, όταν θέλουμε να επιστρέψουμε από το ίδιο σημείο στο οποίο αρχικά πήγαμε, πολύ απλά περνάμε απέναντι και παίρνουμε το λεωφορείο της αντίθετης κατεύθυνσης. Ε στο Λονδίνο αυτό ξέχνα το. Μπορεί να χρειαστεί να κάνεις και 2 τετράγωνα για τη σωστή στάση, εκτός πια κι αν ξέρεις πχ τις «ανταποκρίσεις», δλδ κάνεις συνδυασμό. Τι συμπεραίνεις απ’αυτό; Εγώ πάντως συμπέρανα ότι, αν για το πήγαινε υπολογίζω το χ χρόνο (από 10 ως 30 λεπτά συνήθως για έναν αρχάριο επισκέπτη κι ανάλογα βέβαια το πού μένεις), για την επιστροφή υπολογίζω το διπλάσιο χρόνο και το συνιστώ και σ’εσένα. Εκτός πια κι αν είσαι ο Γκαστόνε!
Καταλαβαίνεις βέβαια απ’τα παραπάνω ότι σ’αυτή την πόλη θα χρειαστείς σπορτέξ. Καταλαβαίνεις επίσης ότι, άπαξ και κατέβηκες στο «κέντρο» (σε εισαγωγικά με την έννοια ότι κέντρο είναι το μέρος όπου θα κινείσαι), θα γυρίσεις στο ξενοδοχείο το βράδυ, πράγμα που βέβαια δεν είναι καθόλου άσχημο. Όσο για το πιπί, μη σε απασχολεί. Με τόσο περπάτημα που κάνεις, αφυδατώνεσαι και δεν χρειάζεται να πας στο μέρος! Ούτε για το ότι μια εβδομάδα δε θα πας γυμναστήριο να ανησυχείς. Στο Λονδίνο κάνεις γάμπα ποδηλάτη κι όχι μόνο. Συμπέρασμα; Ναι, θα περπατήσεις πολύ,
3. τελευταία συμβουλή είναι να μη διστάζεις να ρωτάς (τον οδηγό, τον συνταξιδιώτη, τον περαστικό…). Θα σε βοηθήσουν όλοι. Επιμένω σ’αυτό γιατί πραγματικά η πόλη είναι δύσκολη και το να αποφασίσεις να αυτονομηθείς απλά θα σε κάνει να χάσεις χρόνο’ εξάλλου είναι δύσκολο να αυτονομηθείς σε 5-7 μέρες. Αυτό στο λέει κάποια που στα 15 της μπορούσε να κινηθεί μόνη στο Παρίσι όπου πήγε για πρώτη φορά. Αν δηλαδή το ίδιο άτομο δυσκολεύεται σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία, καταλαβαίνεις πόσο πολύπλοκη είναι η πόλη και δε το λέω για αρνητικό. Απλά είναι ένα γεγονός.
Πού να πάει κάποιος στο Λονδίνο:
ΟΠΟΥ ΘΕΛΕΙ. Θα πω, όπως και στην ιστορία μου, να μην ακούσουν κανέναν δήθεν κουλτουριάρη (πώς δεν τους μπορώ αυτούς) που θα τους πει να μην πάνε στη Μαντάμ Τισό ή όπου αλλού ούτε κανέναν ειδήμονα ακόμη και ντόπιο. Κανείς δεν είναι περισσότερος ειδήμονας για οτιδήποτε πέρα από τον εαυτό μας. Κοινώς ο καθένας έχει τα δικά του γούστα και τέλος.
Έχω τις ενστάσεις μου μόνο για το London Eye κι αυτό γιατί όποιος πάει εκεί του αρέσει λογικά η πανοραμική θέα. Προσωπικά δεν είδα καμιά καταπληκτική θέα κι ούτε ήταν τόσο ψηλά. Ειλικρινά πιο πολλά είδα από τη ρόδα του λούνα παρκ της πόλης μου. Και προσοχή στα εξής, αν τυχόν θες να επισκεφτείτε τις πιο κλασικές ατραξιόν.
Κάνω τις εξής παρατηρήσεις επειδή ένας προγραμματισμός είναι αναπόφευκτος κι εκεί ήταν η δική μου δυσκολία μιας και δεν ήξερα αποστάσεις και πώς να κάνω συνδυασμούς:
1) αν τυχόν θέλετε να κλείσετε εισιτήρια που τυχαίνει να είναι της ίδιας εταιρείας, βεβαιωθείτε για τις αποστάσεις. Πχ για Μαντάμ Τισό και London Eye υπεύθυνη είναι η ίδια εταιρεία αλλά αυτές οι δύο ατραξιόν απέχουν πολύ μεταξύ τους. Συνεπώς, αν πχ θέλετε να τα επισκεφτείτε την ίδια μέρα, να επιλέξετε τουλάχιστον 2,5 ώρες διαφορά ανάμεσά τους. Η Μαντάμ Τισό απαιτεί περίπου 3 τέταρτα παραμονής και, μέχρι να πάτε στο London Eye, θέλετε περίπου 1 ώρα εκτός αν και πάλι έχετε την τύχη του Γκαστόνε και βρείτε αμέσως το κατάλληλο λεωφορείο. Το λέω και θα το ξαναλέω, η συγκοινωνία εκεί είναι εξαιρετικά πολύπλοκη κι εξίσου δύσκολος ο προσανατολισμός. Ε μην πάτε και με την ψυχή στο στόμα.
2) Προσοχή για όσους επισκεφτούν τα κλασικά Μαντάμ Τισό, London Eye, Soho, China Town, Tower Bridge, Big Ben, Notting Hill, Hyde Park, Regents Park, Zoo of London, Buckingham Palace, O2 Arena. Το αναφέρω με βάση τις δικές μου απορίες πριν πάω. Ο συνδυασμός είναι ο εξής, με βάση πάντα τη γεωγραφική τοποθεσία:
– το μουσείο Μαντάμ Τισό το επισκέπτεστε «αυτόνομα» και πάνω κάτω να υπολογίσετε 2-2,5 ώρες πριν την επόμενη επίσκεψη,
– τα Big Ben, Buckingham Palace και London Eye πάνε μαζί και μπορούν να συνδυαστούν πχ με το London Eye ή ό,τι άλλο διαλέξετε. Αλλά μη σχεδιάσετε να πάτε το London Eye ενδιάμεσα. Αυτό είναι πιο πέρα. Αν θέλετε να μπείτε και μέσα στο Buckingham Palace, τότε υπολογίζετε ότι η επίσκεψη διαρκεί περίπου 2 ώρες κι ότι η τελευταία είσοδος επιτρέπεται 15:45.
– Για το O2 Arena ισχύει ό,τι και για τη Μαντάμ Τισό. Είναι έξω από το τυπικό κέντρο κι εκεί πάτε με μετρό (όχι πολύ μακριά, 20-30 λεπτά, ανάλογα με το από ποιο σταθμό θα πάρετε το μετρό)
– Regents Park, Zoo of London συνδυάζονται μαζί, αφού ο ζωολογικός κήπος είναι μέσα στο Regents Park. Για όσους αγαπούν τα ζώα και τη φύση, η επίσκεψη αξίζει. Υπολογίζετε 3-4 ώρες μόνο για το ζωολογικό κήπο. Αν είστε με παιδιά, να ξέρετε έχει και εκδηλώσεις για παιδιά. Γενικά είναι μια άλλη εμπειρία που δε βρίσκουμε στην Ελλάδα. Είναι τεράστιος ο κήπος και πολύ πρωτότυπος.
– Το Hyde Park μπορείτε να το συνδυάσετε με ό,τι θέλετε αλλά θα το βάλετε ή στην αρχή ή στο τέλος. Αν θέλετε να το εξαντλήσετε σε μια μέρα, ε, υπολογίστε σίγουρα 4 ώρες αλλά δεν ξέρω αν είναι ωραία έτσι. Επίσης φροντίστε να μάθετε αν τυχόν έχει συναυλίες ώστε να πάτε εκεί όταν θα έχει συναυλία. Το ίδιο ισχύει για όλα τα πάρκα του Λονδίνου και τα προγράμματα μπορείτε να τα βρείτε με μεγάλη ευκολία στο διαδίκτυο
– Το Notting Hill επίσης είναι καλό να το επισκεφτείτε μόνο του ή τέλος πάντων να το βάλετε στην αρχή της ημέρας. Λέω αρχή της ημέρας για να μπορέσετε να θαυμάσετε την αρχιτεκτονική και το στολισμό των σπιτιών. Εκεί έχετε υπόψη σας ότι τα Σάββατα το πρωί γίνεται κάτι σαν παζάρι και πάτε για ευκαιρίες.
– Soho και China Town πάνε μαζί, με την έννοια ότι είναι δίπλα. Το ίδιο περίπου ισχύει και για το Covent Garden για το οποίο όμως δεν κατάλαβα γιατί είναι τόσο ξακουστό. Επίσης σχετικά κοντά ή τέλος πάντων στο ίδιο ας πούμε τετράγωνο είναι τα Picadilly Circus Trafalgar square. Αν θέλετε να τα επισκεφτείτε όλα σε μια δόση, θέλει περίπου ένα 4ωρο.
Οι άνθρωποι:
1. το Λονδίνο χαρακτηρίζεται από ποικιλία εθνικοτήτων εκ των οποίων αυτοί που και πολλοί είναι και δε θα ασχοληθούν μαζί σου είναι οι Κινέζοι (δεν ξέρω γιατί κι ούτε και μ’απασχολεί).
2. Αντίθετα θ’ασχοληθούν μαζί σου οι Άγγλοι. Λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι όσο αδιάφοροι/μίζεροι/κλπ φαίνονται ως τουρίστες άλλο τόσο διαφορετικά φέρονται ως οικοδεσπότες. Με απλά λόγια, είναι πολύ πρόθυμοι να σε βοηθήσουν. Αν τους σταματήσεις, εννοείται ότι θα σπάσουν το κεφάλι τους να σε κατατοπίσουν. Αν πάλι πάρει το αυτί τους ότι θες να πας κάπου (γιατί το ρώτησες στον οδηγό ή σε κάποιον διπλανό τους κι έτυχε να το ακούσουν και τυχαίνει συχνά), θα προσφερθούν να σε βοηθήσουν. Θα μπουν στην κουβέντα χωρίς να τους δώσει κανείς το λόγο.
Επίσης (περιέργως) έχουν χιούμορ και προσπαθούν να είναι ζεστοί με τον ξένο. Να πω για τον μπαρμαν (60 φεύγα) της «γειτονιάς μου» που, σαν του είπα πως είμαι από Ελλάδα, μου είπε «εντάξει, εντάξει» στα ελληνικά; Δεν ξέρω αν πραγματικά εννοούσε τον ωχαδελφισμό μας αλλά βρίσκω εύστοχο το ότι συγκράτησε τη διπλή επανάληψη της λέξης «εντάξει». Είναι ο ίδιος άνθρωπος που μου είπε να χαμογελώ όταν πήγα να πιω μπύρα (αγγλική, φανταστική). 11:30 το βράδυ, εγώ πτώμα, διψασμένη, πήγα να πιω μπύρα στο μαγαζί του. Και ήθελε να με δει χαμογελαστή ενώ δε τον αφορούσε κι αυτό το εκτίμησα. Εντάξει, ίσως είναι λίγο παραπάνω αδιάκριτοι κι ίσως και άγαρμποι καμιά φορά αλλά δεν πειράζει J
Συμπάθησα εξίσου τον συνταξιδιώτη που με διέκοψε στην αίθουσα αναμονής για να μου πει ότι αναγνώρισε τα ελληνικά από τα βιβλίο μου επειδή στο Πανεπιστήμιο (ή στο σχολείο δε θυμάμαι) έκανε αρχαία ελληνικά. Ο καημένος δεν κατάλαβε ότι ήταν αδιάκριτος ούτε που κοίταξε τι διαβάζω ούτε που το πρώτο πράμα που μου είπε ήταν πως ήταν ωραία που είχα ανεβασμένο το πόδι μου (με μια τεράστια φουσκάλα και πολύ πόνο από το πολύ περπάτημα) πάνω στο σάκο μου.
3. οι Ιταλοί…Πολλοί Ιταλοί. Προσωπικά δε με εξέπληξαν. Χοντροκομμένους όπως τους ήξερα στην Ελλάδα χοντροκομμένους τους είδα και στο Λονδίνο. Προσοχή αν είστε μόνη’ είναι ενοχλητικοί. Παράδειγμα: με προσεγγίζει πρώτη βραδιά ένα πιτσιρίκι 24 χρονών (ασχημούλης) που σκέφτηκε ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε παρέα, μιας κι ήμασταν κι οι δυο μόνοι. Τον λυπήθηκα και δέχτηκα να έρθει μαζί μου παρέα στο Σόχο. Ε τι το ήθελα; Το νιάναρο με διπλάρωσε. Μια να μου πιάνει το χέρι, μια να με αγκαλιάζει… Κι επειδή ως άνθρωπος δεν έχω πολλές ανοχές, καταλήξαμε σε ένα μεγαλοπρεπές “leave me alone” για να καταλήξω να συναντήσω το μελλοντικό καθημερινό ραντεβού μου,
4. τον Γαλλο-Ισραηλινό Oded Κafri που έπαιζε ντραμς με μοναδικό τρόπο στο Oxford Circus (δείτε βίντεο). Η συνάντηση αυτή με ανθρώπους ήταν η πιο απελευθερωτική κι όχι μόνο για’μένα. Ο Oded Κafri έκανε ένα μοναδικό μείγμα ηλεκτρονικής μουσικής με κάτι πιο παραδοσιακό κι αυτό συνδυασμένο με robot dance. Η «παράστασή του» ήταν τόσο ξεσηκωτική που χόρευαν όλοι και μάλιστα την πρώτη βραδιά είχαμε και ρεσιτάλ χορού από 2 μαυρούλες που δυστυχώς δεν μπόρεσα να τραβήξω γιατί είχε τελειώσει η μπαταρία της μηχανής μου. Ψάξτον στο youtube, αξίζει.
5. ότι θα συναντούσα ποτέ μου άνθρωπο από το Ουζμπεκιστάν δεν το περίμενα. Ε το έπαθα κι ευχαριστώ το Λονδίνο γι’αυτό. Για τους πολλούς δεν είναι ίσως σημαντικό αλλά για’μένα είναι. Γιατί; Γιατί απέναντί μου είχα έναν κούκλο μετανάστη που δούλευε για να ζήσει και προτιμούσε να μένει σε σπίτι με συγκατοίκους (3 απ’ό,τι κατάλαβα) ώστε να του μένουν χρήματα και να στέλνει στην οικογένεια (δε διευκρίνισε αν εννοούσε τη γυναίκα του ή τους γονείς του). Θέλω να πω ότι σα νέος άνθρωπος και (ξαναλέω) κούκλος θα μπορούσε να κοιτάξει πώς να περάσει καλύτερα. Και στο Σόχο να πάει και καλύτερα να ντυθεί και, και, και. Αλλά αυτός ήθελε να βοηθά την οικογένειά του. Με συγκίνησε, να είναι πάντα καλά. Τέλος πάντων τον ανάφερα όχι μόνο γιατί μου άρεσε αλλά για να δείξω την πολυεθνικότητα (αν υτπάρχει αυτή η λέξη…)
Θα επανέλθω αν μου έρθουν κι άλλα που πιστεύω ότι βοηθούν