Περί φεμινισμού και άλλα μαθήματα στην εκπαίδευση.

Παρασκευή απόγευμα και μετά από μια εξαιρετικά δύσκολη εβδομάδα (διόρθωση εκθέσεων, βαθμολογία τριμήνου, παράδοση εργασίας μεταπτυχιακού, επιμόρφωση β΄ επιπεδου και κυρίως δυο μικρά παιδιά, σύζυγο και σπίτι με ό,τι αυτό συνεπάγεται)  αναρωτιέμαι τι σημαίνει γυναικεία χειραφέτηση και τι πρότυπα προωθούνται στην εκπαίδευση . Μόνο φέτος έπιασα τρείς φορές τον εαυτό μου να βγάζει το ” φεμινιστικό του λογίδιο” τουλάχιστον τρεις φορές σε τρία διαφορετικά μαθήματα. Πρώτα στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας της Γ΄Γυμνασίου στην ενότητα για το ρατσισμό  με αφορμή τον καταπληκτικό λόγο της   Σίρλει Τσίζχολμ στην Βουλή των Ατιπροσώπων για τα δικαιώματα των γυναικών, μετά στην Ιστορία της Α΄Γυμνασίου για τη θέση της γυναίκας στην Αρχαία  Αθήνα και τέλος στην Ελένη του Ευριπίδη με τη φράση της “αν σκέφτονται σωστά οι γυναίκες” που ενώ η Ελένη έχει καταστρώσει ολόκληρο σχέδιο εξόδου από την Αίγυπτο μόνη της, το λέει φοβούμενη μη “θίξει τον ανδρισμό” του Μενέλαου. Κάποια στιγμή ένας μαθητής της Γ΄ τάξης με ρώτησε αν θεωρώ ότι η ζωή της γυναίκας, όχι η κοινωνική της θέση, αλλά η ίδια της η  ζωή   είναι σήμερα καλύτερη ή ευκολότερη. Του απάντησα ότι δεν είναι πιο εύκολη αλλά σίγουρα πιο αξιοπρεπής και ότι πάντα η ελευθερία κερδίζεται με κόπο.

Καθώς τελειώνει μια από τις δυσκολότερες εβδομάδες μου, έχοντας κοιμηθεί ελάχιστα και ενώ θα πρέπει παρόλα αυτά να φροντίσω και το σπίτι, αναρωτιέμαι μήπως τα μαθήματα ισότητας δεν θα πρέπει πια να στρέφονται προς τις μαθήτριες και τις κόρες μας, αυτό έγινε με επιτυχία από την προηγούμενη γενιά, αλλά  προς τους μαθητές και τους γιούς μας . Αν είχε γίνει κατανοητή η ισότητα των δύο φίλων και στους άρρενες όταν έπρεπε ή τουλάχιστον ταυτόχρονα με τη χειραφέτησή μας , εγώ δεν θα ήμουν αυτή τη στιγμή τόσο μα τόσο κουρασμένη.