Σε ένα πλανήτη ταλανισμένο από τα θέλω και τα εγωιστικά σχέδια του ανθρώπου τα ζώα όχι μόνο δεν έχουν επιλογή αλλά και δέχονται την χειρότερη μεταχείριση. Σε έναν πλανήτη όπου τα ζώα είναι απλά ένα πείραμα. Σε αυτόν τον πλανήτη ζούμε. Στεκόμαστε αμέτοχοι σε ένα τόσο σκληρό και βάναυσο έγκλημα. Είμαστε κατά της βίαιης μεταχείρισης των ζώων (άρα και των πειραμάτων στα ζώα γιατί μέσα στις κλειστές πόρτες των εργαστηρίων τα ζώα δέχονται σωματική και ψυχική βία). Όμως αν και γνωρίζουμε πως υπάρχουν ζώα που υπόκεινται σε τέτοια μεταχείριση, αν και μας έχουν μιλήσει και είμαστε ενημερωμένοι, παρόλα αυτά δεν κάνουμε απολύτως τίποτα. Και αν ακόμη υποθέσουμε πως δεν ξέρετε, θα μένατε αμέτοχοι αν ξέρατε, αν σας έλεγαν (αν σας έλεγα) πως τα ζώα που συμμετέχουν στα πειράματα δέχονται κάθε είδος βίας;
In a world that’s suffering from human’s demands, where animals are not treated as they should, without even having any choice. In a world where animals are just a part of an experiment. In this world we live. We stand idle while knowing that such a terrible crime is happening. We say we are against violent attitude towards animals (so we are against experimenting on animals because behind laboratory’s closed doors animals are suffering mentally and physically) and we know those animals exist, we know they suffer and we still do nothing. And even if we suppose you don’t know, would you stay idle if someone told you (if i told you) that those animals suffer from every form of violence?
«Το μυαλό των παιδιών δεν είναι δοχείο να το γεμίσεις, αλλά σπίθα να την ανάψεις.»Σε αυτά ακριβώς τα λόγια του Πλούταρχου πιστεύω ότι θα έπρεπε να εστιάζει κάθε μορφή εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η ενότητα ”Animal Rights” του σχολικού βιβλίου αγγλικών της Α’ Λυκείου έδωσε το κίνητρο και ευαισθητοποίησε τρεις μαθητές του Α2 τμήματος, τη Βιργινία Δουδέση, τον Κωνσταντίνο Βλαχογιάννη και την Σοφία Τσιρογιάννη να ασχοληθούν με το θέμα δημιουργώντας ένα βίντεο με το δικό τους κείμενο, τα δικά τους εικαστικά έργα και τη δική τους μουσική σύνθεση εκφράζοντας έτσι τη δική τους μορφή διαμαρτυρίας απέναντι σε κάθε μορφή βίας και εκμετάλλευσης των ζώων. Οι μαθητές μας αποδεικνύουν ότι κάθε μυαλό είναι μια σπίθα που περιμένει το δικό της δαυλό για να ανάψει.
Αναστασία Γιαννάκου
Εικαστικά έργα: Σοφία Τσιρογιάννη
Κείμενο: Βιργινία Δουδέση
Μουσική: Κωνσταντίνος Βλαχογιάννης
Υπεύθυνη εκπαιδευτικός: Αναστασία Γιαννάκου
