Από το πρωί φαινόταν ότι θα είναι μια όμορφη μέρα. Ηλιοφάνεια μετά από πολύ καιρό, γιορτή και μνήμη των Τριών Ιεραρχών, γιορτή της παιδείας και ακόμα παραπέρα ορισμός της μέρας ως μέρα αφιερωμένη στη μουσική και καλλιτεχνική εκπαίδευση. Δηλαδή, ό,τι καλύτερο. Έμενε μόνο να αποδειχτεί ότι θα ακολουθούσε όντως μια όμορφη μέρα.
Στο Μουσικό σχολείο τα παιδιά μαζεύτηκαν από νωρίς για τον εκκλησιασμό, έπαιξαν λίγο ποδόσφαιρο και ξεκίνησαν για την πόλη για να δώσουν πράγματι εκπαιδευτικό νόημα στη μέρα. Η μέρα είχε οριστεί από την Πανελλήνια Ένωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Μουσικών και Καλλιτεχνικών Σχολείων ως μέρα διαμαρτυρίας για τις ελλείψεις στα Μουσικά και Καλλιτεχνικά Σχολεία της χώρας.
Έτσι λοιπόν μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί, η σχολική κοινότητα στο σύνολό της δηλαδή, βρέθηκε στο κέντρο της πόλης για να απαιτήσει εκπαίδευση. Συνεπικουρούμενοι και από τους φοιτητές του Τμήματος Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής, που έχουμε τη χαρά και την τιμή να φιλοξενούμε στην πόλη μας, οι μαθητές μας βγήκαν στους δρόμους με πανό, συνθήματα, μουσικά όργανα, με τραγούδια και χαμόγελα για να ζητήσουν εκπαίδευση, πολιτισμό, χώρο, χρόνο και τρόπο να εκφραστούν, να αναπτύξουν τη δημιουργικότητά τους και να μας φανερώσουν ο καθένας το ξεχωριστό και πολύτιμο ταλέντο του, με απλά λόγια ζήτησαν παιδεία.
Και αυτό το έκαναν με τον καλύτερο τρόπο που θα μπορούσε να γίνει. Με άποψη, τόλμη, ευγένεια, όραμα, αισιοδοξία, θάρρος και προπάντων με πρόταση. Η στάση των μαθητών μας εξαιρετική και αξιοπρεπής, άξια επιβράβευσης και επαίνου, είχε ένα χαρακτηριστικό και ένα περιεχόμενο που θα ζήλευαν πολλές διαμαρτυρίες ενηλίκων. Τα παιδιά μας διαθέτουν και καταθέτουν πρόταση συγκεκριμένη και υλοποιήσιμη. Μας είπαν λοιπόν ότι αν θέλουμε να βγούμε σύντομα από την κρίση, που ξεκίνησε ως οικονομική και έχει καταλήξει να είναι ανθρωπιστική, πρέπει σαν κοινωνία να επενδύσουμε στην παιδεία και τον πολιτισμό.
Είναι τουλάχιστον τιμητικό για την εκπαιδευτική κοινότητα μαθητές γυμνασίου να βρίσκονται στους δρόμους σε μέρα γιορτής, μη θυσιάζοντας ούτε μια ώρα μαθήματος, για να ζητήσουν εκπαιδευτικούς.
Είναι κοινωνικά συγκινητικό μαθητές γυμνασίου να βρίσκονται στους δρόμους για να διεκδικήσουν την κατασκευή ενός κτηρίου, που όπως φαίνεται κανείς από αυτούς δεν θα προλάβει να χαρεί.
Είναι άκρως αισιόδοξο στις δύσκολες αυτές μέρες της κρίσης, μαθητές και φοιτητές να ζητάνε τη βελτίωση των συνθηκών της μουσικής παιδείας.
Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να αφηγηθώ ένα περιστατικό που έπεσε στην αντίληψή μου κατά τη διάρκεια της πορείας. Καθώς τα παιδιά διέσχιζαν τον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης φωνάζοντας συνθήματα, ακούω να λέγεται από κάποιον συμπολίτη που παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα: ”Εδώ ο κόσμος καίγεται και αυτοί θέλουν κλαρίνα..”. Δεν γύρισα να κοιτάξω ποιος ήταν ο εκφραστής του σχολίου γιατί μπορεί να έμπαινα στη διαδικασία να του απαντήσω. Αλλά τώρα όμως μπορώ. Ασφαλώς και τα παιδιά ζητάνε ”κλαρίνα” όπως υποτιμητικά αναφέρεστε στο μουσικό όργανο που τουλάχιστον στην περιοχή μας συνοδεύει πλείστες όσες φάσεις της ζωής μας. Αλλά αναφέρεστε υποτιμητικά και σε αυτό που υπονοείτε κάτω από τον χαρακτηρισμό ”κλαρίνα”. Δηλαδή τη μουσική και τον πολιτισμό στο σύνολό του και σε όλες τις εκφράσεις του. Έχετε απόλυτο δίκιο ότι τα παιδιά αυτά ζητάνε πολιτισμό και γνωρίζουν καλά το λόγο για τον οποίο το κάνουν. Τα παιδιά αυτά έχουν πρόταση και την εκφράζουν, πράγμα που μάλλον εμείς οι ενήλικες δεν έχουμε. Προτείνω καλύτερα να τα ακούσουμε και να κάνουμε ότι μπορεί ο καθένας για να ικανοποιήσουμε το αίτημά τους και όχι να τα σχολιάζουμε. Τότε μπορεί να έχουμε κάποια ελπίδα και ως οικονομία αλλά πιο πολύ ως κοινωνία.
Θέλω λοιπόν τελειώνοντας να συγχαρώ τα παιδιά αυτά γιατί έδωσαν νόημα στην άχρωμη πλέον εκπαιδευτική γιορτή και μνήμη των Τριών Ιεραρχών, γιατί μίλησαν για παιδεία, για ένα όμορφο σχολείο της δημιουργίας και της έκφρασης, ένα σχολείο που μπορεί να δώσει στέγη στο κοινό τους όραμα, χρώμα στα όνειρά τους, νόημα και σκοπό στη δική μας δουλειά, γιατί με το παράδειγμά τους δίδαξαν και έδειξαν στάση και νοοτροπία, και γιατί κατάθεσαν πρόταση σωτηρίας σε δύσκολους καιρούς.
Παιδιά σας ευχαριστούμε γιατί μας κάνετε την τιμή να είστε μαθητές μας. Σας ευχαριστούμε γιατί είστε μπροστάρηδες και δείχνετε το δρόμο και σε μας.
Σας ευχαριστούμε γιατί πράγματι στις 30 του Γενάρη ζήσαμε μια όμορφη μέρα.
Παναγιώτης Γιαννούτσος, ΠΕ16
