Οἱ νέοι καὶ οἱ ἐθισμοί – Σέκτες καὶ ἐθιστικὲς συμπεριφορές 1

Περίληψη

Όπου γίνεται λόγος για ‘‘σέκτες’’, δεν εννοούνται οι αναγνωρισμένες θρησκείες, ούτε οι γνωστές αιρέσεις που έχουν αποχωρισθεί από τον κύριο κορμό επίσημων θρησκευμάτων. Πρόκειται για οργανώσεις, τις περισσότερες φορές με θρησκευτικό μανδύα, των οποίων οι οπαδοί έχουν στρατολογηθεί με παράνομα και παραπλανητικά μέσα. Οι σέκτες ως εκ τούτου ενέχουν κινδύνους από απόψεως ψυχολογικής και σωματικής για τα μέλη τους και για το γενικότερο σύνολο.

Τα αρμόδια νομικά όργανα επεμβαίνουν εκεί όπου θεωρούν ότι παραβιάζονται τα δικαιώματα των πολιτών, οι κοινωνικές και οικονομικές θέσεις τους, καθώς και η δημόσια τάξη. Εκεί επίσης που καταστρατηγούνται οι ελευθερίες του λόγου, της συνείδησης, της πίστης, της οργάνωσης, της αγοράς (δεδομένου ότι ανθεί η εμπορική κίνηση υποπροϊόντων διαφόρων ψυχολατρειών, με αυξανόμενη λόγω περιέργειας διάδοση στους νέους).

Αιτίες ύπαρξης και συγκρότησης καθημερινά νέων ποικίλων κινημάτων και οργανώσεων με θρησκευτικό ένδυμα είναι κυρίως η παγκόσμια ηθική κρίση ή κρίση νοήματος ζωής και αξιών, που έχει επηρεάσει και τις παραδοσιακές θρησκείες (εκκοσμίκευση), η διαρκώς αυξανόμενη ατομικιστική ζωή, καθώς και η μονόπλευρη επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος.

Οι σεκταριστικές κινήσεις πλήττουν περισσότερο τους νέους και τα μεμονωμένα άτομα, τους πολίτες σε κρίση ταυτότητας και τους απογοητευμένους από την παραδοσιακή τους θρησκεία ή την κοινωνική συμπεριφορά τρίτων συνανθρώπους μας. Δεν είναι τυχαίο πως οι σέκτες ονομάζονται «θρησκείες των νέων» ή «εξωτικές θρησκείες», διότι ως επί το πλείστον στοχεύουν στον αφελή και απονήρευτο χαρακτήρα της νεολαίας.

Είναι απαραίτητη επομένως η αντικειμενική και πολύπλευρη ενημέρωση, ιδιαίτερα στα σχολεία και σε εργασιακούς χώρους, αναφορικά με τις επικίνδυνες δραστηριότητες ορισμένων συγκεκριμένων ομάδων- σεκτών, οι οποίες έχουν απασχολήσει επανειλημμένα την κοινή γνώμη. Η οικογένεια, το σχολείο, η Εκκλησία, οι καταναλωτές, οι επιχειρήσεις, οι διάφοροι πολιτικοί συνασπισμοί, οφείλουν να ενημερώνονται αλλά και να ενημερώνουν άλλα υποσύνολα.

 Εισαγωγή

           Η παρούσα εργασία έγινε από μια ομάδα μαθητών της Β΄ τάξης του  6^ου Γενικού Λυκείου Πατρών για να παρουσιαστεί στο μάθημα της Ερευνητικής Εργασίας, με υπεύθυνο καθηγητή τον κύριο Μακρίδη Μιχαήλ Μαθηματικό. Η ομάδα μας ανέλαβε την ανάπτυξη του θέματος « Σέκτες – Θρησκείες » και προσπάθησε να το προσεγγίσει με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο.

Η συλλογή των στοιχείων υπήρξε δύσκολη, καθώς το θέμα παρόλο που έχει διερευνηθεί από νομικούς φορείς, ψυχολόγους, θεολόγους κ.τ.λ., είναι δυσνόητο και δεν μπορεί εύκολα να το προσεγγίσει κάποιος, παράλληλα όμως παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρων.

Με την παρούσα εργασία δε φιλοδοξούμε να καλύψουμε πλήρως το θέμα  «Σέκτες-Θρησκείες» με όλες τις επιμέρους λεπτομέρειες, καθώς αυτό δεν είναι εφικτό και χρειάζονται αμέτρητες σελίδες, θα προσπαθήσουμε όμως να το προσεγγίσουμε όσο καλύτερα μπορούμε.

Τα θέματα  με τα οποία θα ασχοληθούμε στο κυρίως μέρος της εργασίας μας και  θα αναπτύξουμε είναι: Τι είναι οι Σέκτες και πως χωρίζονται. Ποιά είναι τα διάφορα είδη τους. Ιστορικά φαινόμενα σεκτών-θρησκειών και τα καταστροφικά αποτελέσματα στους οπαδούς τους. Ποιος ο σκοπός των οργανώσεων αυτών. Ποιές οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν για να προσεγγίσουν και να παγιδεύσουν τα θύματα τους. Ποιός μπορεί να παγιδευτεί και πώς γίνεται η σταδιακή ένταξη στην οργάνωση. Ποιές οι συνέπειες στο ίδιο το άτομο, στο οικογενειακό του περιβάλλον και γενικότερα στην κοινωνία. Επίσης πώς χρησιμοποιούν τη φαντασία των θυμάτων τους και κατά πόσο επηρεάζεται η ψυχοσωματική τους υγεία. Τέλος πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα άτομα και το περιβάλλον τους γενικότερα.

Οι μαθητές του 6^ου ΓΕΛ Πατρών

Τουλούπη Ιωάννα

Παπαδόπουλος Χρήστος

Τάσση Μαρία

Σπυρόπουλος Απόστολος

Σέκτες-Θρησκείες

 ή «Καταστροφικές Λατρείες»

Ορισμός

Με τον όρο σέκτα, ή σέχτα, προερχόμενο από τον λατινικό όρο secta, (εκ του ρήματος sequor “ακολουθώ”) περιγράφεται γενικά μια μικρή οργανωμένη ομάδα προσώπων με ίδιες πεποιθήσεις που ακολουθούν κάποιον με την έννοια του δασκάλου ή αρχηγού που διαφοροποιείται από άλλη γενικότερη ομάδα. Έτσι η σέκτα μπορεί κατά τις πεποιθήσεις της να είναι είτε θρησκευτική, είτε πολιτική.

Θρησκείες-Καταστροφικές λατρείες είναι οργανώσεις των οποίων τα μέλη έχουν στρατολογηθεί με ανήθικα και παραπλανητικά μέσα. Οι οπαδοί μιας τέτοιας ομάδας αποβάλλουν σταδιακά την ελεύθερη λειτουργία της προσωπικής σκέψης και κρίσης, μέσα από διαδικασίες πλύσεως εγκεφάλου, καταλήγοντας σε απόλυτη εξάρτηση από τον άνθρωπο που βρίσκεται στην κορυφή της ιεραρχίας μέσα στην ομάδα, το γκουρού ή τον διδάσκαλο.

Με τις καταστροφικές λατρείες συμπλέκονται και ποικίλες οργανώσεις που χαρακτηρίζονται απλά “λατρείες” (cults) και διακρίνονται από τις καταστροφικές, μόνο από το πόσο επικίνδυνες φαίνεται να αποβαίνουν για την ανθρώπινη προσωπικότητα.

Κάποιες από τις οργανώσεις αυτές χαρακτηρίζονται ψυχολατρείες. ‘Αλλες αναφέρονται σαν παραθρησκευτικές ή παραχριστιανικές ομάδες, νέες αιρέσεις, ολοκληρωτικές θρησκείες ή σαν θρησκείες της νεότητας. Στο σύνολό τους σχεδόν εντάσσονται στο λεγόμενο σύνδρομο της Νέας Εποχής (New Age) κι έχουν κοινή αρχή τον αποκρυφισμό.

Οι «λατρείες» χωρίζονται στις εξής κατηγορίες:

• Τις «θρησκευτικές».
• Τις θεραπευτικές.
• Τις «λατρείες» αυτογνωσίας.
• Τις πολιτικές λατρείες.
• Τις λατρείες των νέων.
• Τις σατανιστικές λατρείες ή λατρείες τελετουργιών και θυσιών

Ιστορική αναφορά

Η σέχτα ή σέκτα είναι μια λέξη που έχει πάρει τα πάνω της από όταν εμφανίστηκε στο προσκήνιο η Σέχτα Επαναστατών και ζει μεγάλες στιγμές τώρα με την ανακάλυψη των γιαφκών και τις συλλήψεις.

Καθώς νέα (παρα)θρησκευτικά κινήματα συνεχίζουν να αναπτύσσονται και να εμφανίζονται σε παγκόσμιο επίπεδο, οι άνθρωποι ανησυχούν όλο και περισσότερο για τον καθορισμό του ποιες είναι «νόμιμες» θρησκείες και ποίες επικίνδυνες λατρείες. Είναι πραγματικό γεγονός το ότι δεν υπάρχει εύκολος τρόπος αξιολόγησης των θρησκειών ως επικίνδυνες λατρείες. Τα νέα λατρευτικά κινήματα συνήθως αντιμετωπίζονται με καχυποψία περισσότερο από ό, τι οι ήδη καθιερωμένες θρησκείες. Αυτό έχει να κάνει τόσο με το πώς θα δοκιμαστούν οι ιδέες τους στο πέρασμα του χρόνου όσο και με το γεγονός ότι τα νέα θρησκευτικά κινήματα αυτά, συχνά λειτουργούν διαφορετικά από τις παραδοσιακές θρησκείες. Δυστυχώς, η πραγματικότητα έχει αποδείξει πως πολλές από αυτές τις οργανώσεις και «σέκτες» καθώς και οι εκ πρώτης όψεως, χαρισματικοί τους ηγέτες, μπορεί να αποβούν εξαιρετικά επικίνδυνοι για τους ακολούθους τους: Στην καλύτερη εκδοχή εξαπατώντας τους με σκοπό την κερδοσκοπία είτε στην χειρότερη περίπτωση, οδηγώντας σε τελετουργικές κακοποιήσεις, δολοφονίες, και μαζικές αυτοκτονίες.

Μερικές από τις παραθρησκευτικές ομάδες σε παγκόσμιο επίπεδο, που αυτοδιαφημίζονται και ως θρησκείες, είναι:

Αούμ Σινρικίο (‘Διδασκαλία της υπέρτατης αλήθειας’): Μια επικίνδυνη σέκτα του Ιάπωνα γκουρού Σόκο Ασαχάρα, που ανέμενε τη συντέλεια του κόσμου το 1997. Μετά από αρκετές επιθέσεις με δηλητηριώδες αέριο σαρίν, σε διάφορα σημεία της Ιαπωνίας και σε τρένα στο Τόκιο όπου αρκετοί άνθρωποι πέθαναν, η οργάνωση επιτέθηκε το 1995, με μεγάλες ποσότητες από το ίδιο νευροπαραλυτικό και φονικό αέριο στο μετρό του Τόκυο, για να επισπεύσει το Τέλος και την Αποκάλυψη. Αποτέλεσμα: 11 άτομα σκοτώθηκαν και 5.000 τραυματίστηκαν. Σήμερα, περιέργως, εξακολουθεί να λειτουργεί η σέκτα υπό άλλη ηγεσία και με το όνομα «Αλεφ».

Εκκλησία της Σαϊεντολογίας: Αποτελεί μια ψευδοφιλοσοφική οργάνωση που ίδρυσε ο «φιλόσοφος» και επιχειρηματίας Ρον Χάμπαρντ τη δεκαετία του 1950. Ισχυρίζεται ότι απαλλάσσει από ψυχικές νόσους και τραύματα με επιστημονικό και τεχνολογικό τρόπο, σε διάφορες ακριβές συνεδρίες. Έχει αντιχριστιανικό, αντιιατρικό και αντικοινωνικό περιεχόμενο. Κρίθηκε επικίνδυνη από τη Δικαιοσύνη των χωρών: Αυστραλίας, Βρετανίας, Γαλλίας, Γερμανίας, ΗΠΑ και Ελλάδας. Αρκετά μέλη της οργάνωσης αυτής έχουν αυτοκτονήσει στην Αμερική, ενώ ο ίδιος ο ιδρυτής είχε τάσεις αυτοκτονίας.

Ενωτική Εκκλησία: Ιδρύθηκε τη δεκαετία του ’50 από τον Κορεάτη Μουν, που παρουσιάστηκε ως ο αληθινός Χριστός και διόρθωσε τα λάθη υποτίθεται του Ιησού. Αυτός και η γυναίκα του είχαν σκοπό να υιοθετήσουν όλη την ανθρωπότητα. Ως ‘απεσταλμένος του Θεού’, ο Σαν Μυούνκ Μουν επιχείρησε να διαβρώσει πολλούς φορείς και θεσμούς παγκοσμίως (Κοινοβούλια, επιχειρήσεις, θρησκείες, ιδρύματα κ.α.). Η «Εκκλησία» κατέχει ξενοδοχεία, εφημερίδες, ακαδημίες χορού, τηλεοπτικούς σταθμούς και εργοστάσια.

Παιδιά του Θεού (του David Berg ή Μο): Με την ονομασία «Οικογένεια», στην παραθρησκεία αυτή τα κορίτσια της οργάνωσης χρησιμοποιούν από το 1968 τα σωματικά τους προσόντα για να συνευρεθούν με νέους ανθρώπους και να γεννήσουν παιδιά αποκλειστικά για την οργάνωση. Δρουν σε Αμερική, Ευρώπη και Αυστραλία. Τις δεκαετίες ’70 και ’80, από τα 10.000 μέλη τους, τα 7.000 ήταν παιδιά που γέννησαν οι ιερόδουλες της οργάνωσης. Προωθείται στην οργάνωση η αιμομιξία και η παιδεραστία.

Τάξη του Ναού του Ηλίου: Ιδρυτές το 1984 ο Τζόζεφ Mambro και ο Luc Jouret.  Ο Μάμπρο κήρυττε ότι μετενσαρκώθηκε από την εποχή υποτίθεται των Σταυροφοριών, όταν ήταν μέλος του Τάγματος των Ιπποτών. Ήταν ροδοσταυρίτης από το 1956 και από το 1973 ιδρυτής νεοεποχίτικου κέντρου με κοινοβιακή ζωή και πρακτικές εσωτερισμού. Με τον Luc Jouret, μεγάλο Μάγιστρο, δυναμικό χαρακτήρα, εναλλακτικό γιατρό και αποκρυφιστή, κατάφεραν να προσελκύσουν πάνω από 400 οπαδούς στην Ελβετία, τη Γαλλία, τον Καναδά, τις ΗΠΑ, την Ισπανία και τη Μαρτινίκη. Τα έσοδά τους παράλληλα αυξήθηκαν σημαντικά. Μετά όμως από εσωτερικές συγκρούσεις, κρίσεις και φόνους μελών, άρχισε να ενθαρρύνεται η άποψη καταφυγής σε κάποιον άλλο κόσμο. Τελικά, το 1994 βρέθηκαν νεκρά 53 μέλη της αίρεσης στην Ελβετία, το 1995 άλλα 15 μέλη της οργάνωσης βρέθηκαν δολοφονημένα στο δάσος Βεκόρ, και το 1997 στο Κεμπέκ είχαμε άλλους 5 θανάτους από μέλη της σέκτας. Όσοι από τους 73 νεκρούς δεν δέχθηκαν να αυτοκτονήσουν αποδείχθηκε ότι τους δολοφόνησαν. Το Τάγμα πίστευε στη σωτήρια δήθεν μετάβαση στον αστέρα Σείριο, σε μυστικούς καθοδηγητές και διδασκάλους,  και σε ένα κράμα νεοεποχικών, αποκαλυπτικών και εσχατολογικών ιδεολογιών.

Πύλη του Ουρανού (Heavens Gate): Ο ηγέτης και ιδρυτής, Μάρσαλ Άπλγουάιτ, οδήγησε 39 μέλη της ομάδας στον θάνατο (το 1997), για να ανέβουν σε ανώτερο επίπεδο ύπαρξης. Όσοι δεν είχαν τη δύναμη να αυτοκτονήσουν, «βοηθήθηκαν» καταλλήλως. Οι οπαδοί, με ομοιόμορφο ντύσιμο και αποχή από το σεξ, είχαν δωρίσει όλη την περιουσία τους στην οργάνωση. Ο Άπλγουάιτ δίδασκε την εγκατάλειψη του σώματος των μελών της ομάδας, μέσω διαστημοπλοίου που ακολουθούσε την εμφάνιση του κομήτη Χέιλ Μποπ. Πολλά μέλη της σέκτας ήταν επαγγελματίες σχεδιαστές ιστοσελίδων.

«Κλάδος του Δαβίδ»: Επικίνδυνη σέκτα, παρακλάδι των Αντβεντιστών της 7^ης ημέρας, με αρχηγό τον Ντέιβιντ Κορές (David Coresh), που οδήγησε στην τραγωδία του Γουάκο (Τέξας) το 1993, ύστερα από επέμβαση του FBI, και με απολογισμό 95 νεκρούς, εκ των οποίων τα 17 ήταν παιδιά. Ο Κορές έφτασε να ξεχωρίζει οντολογικά σχεδόν την οργάνωση του, «τους Εκλεκτούς», από την «αυτοκρατορία του κακού», τους εκτός της ομάδας του ανθρώπους, και δίδασκε μια οσονούπω επίθεση από τους έξω εχθρούς με μεθόδους Αποκάλυψης.

«Ο Ναός του Λαού»: Του αιδεσιμότατου Τζιμ Τζόουνς, ο οποίος ενώ ξεκίνησε ως χαρισματικός θρησκευτικός ηγέτης και πολιτικός ακτιβιστής, έφτασε ψυχοπαθολογικά να πιστεύει ότι ήταν μετενσάρκωση, μεταξύ άλλων, του Ιησού, του Λένιν και του Βούδα. Ίδρυσε την οργάνωση το 1956 στο San Francisco. To 1973 μετακόμισε τα μέλη της σέκτας στην Γουιάνα. Εξελίχθηκε σε τύραννο και δικτάτορα, ενώ έλεγχε απόλυτα τη ζωή των οπαδών του. Κανένα μέλος δεν μπορούσε να ξεφύγει δια της ζούγκλας, πράγμα που επεδίωξε για να τους στερήσει κάθε επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Ο ίδιος διέταξε την εκτέλεση 5 ατόμων, μεταξύ των οποίων του γερουσιαστή Ryan και ομάδας από τηλεοπτικό συνεργείο, που έφτασαν για να δουν από κοντά τον υποτιθέμενο παράδεισό του (κακοποιήσεις μελών κ.α.). Έπειτα από αυτά, διαισθανόμενος τι θα επακολουθούσε, διέταξε τους φυλακισμένους στην ουσία οπαδούς του να αυτοκτονήσουν, αφού πρώτα σκότωσαν με δηλητηριώδεις χυμούς τα μωρά και τα παιδιά της οργάνωσης. Τραγική κατάληξη ήταν η ομαδική αυτοκτονία (και δολοφονία σε όσους δεν τα κατάφεραν να γίνουν αυτόχειρες) 913 μελών της ομάδας που ηγείτο, τον Νοέμβριο του 1978 στην Γουιάνα.

Υπερβατικός διαλογισμός, του Μαχαρίσι Μαχές Γιόγκι, από το 1958. Με ταξίδια σε Αμερική, Αγγλία, Γερμανία, Ελλάδα και σε πολλές χώρες, ο γκουρού (ή διάφοροι δάσκαλοι και οπαδοί του) δίδαξε εκατομμύρια ανθρώπους στον ομαδικό διαλογισμό και θεώρησε ότι μπορεί να λύσει πολλά ανθρώπινα προβλήματα. Στο τέλος των σπουδών θα έφταναν οι εκπαιδευόμενοι στο στάδιο του γιογκικού πετάγματος. Ενημερώνουμε εδώ ότι η γιόγκα είναι ένα ινδουιστικό ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ σύστημα και όχι γυμναστική (όπως παρουσιάζεται στη Δύση), πιστεύει στις πλανεμένες και ασυμβίβαστες με την Εκκλησία θεωρίες του Κάρμα και της Μετενσάρκωσης, δίνονται στους ασκούμενους του διαλογισμού τα μάντρας (ειδωλολατρικά ονόματα), θεωρεί το σώμα απλώς σαν ένα όργανο, ένα εργαλείο για την επαφή του νου με τον κόσμο (όχι ισότιμο με την ψυχή όπως διδάσκει ο Χριστιανισμός), το σώμα και τις αισθήσεις τα αντιμετωπίζει μόνο ως φαινόμενα και προσωρινά παιχνίδια, και ο τελικός σκοπός της γιόγκα είναι η Νιρβάνα, που σημαίνει «πλήρη εκμηδένιση» του προσώπου (αντίθετα από την εκκλησιαστική θεολογία περί Παραδείσου και ψυχοσωματικής συνέχειας του ανθρώπου και ζωής), και αυτό πιστεύεται από τους οπαδούς σαν απελευθέρωση, άχρονο, και υπέρτατη κατάσταση.

Σκοπός

Σκοπός των οργανώσεων αυτών είναι ο απόλυτος έλεγχος επάνω σε ανθρώπινα όντα. Χρησιμοποιούν τα μέλη τους σαν απλήρωτους εργάτες, προπαγανδιστές, συλλέκτες χρημάτων, ισόβιους σκλάβους. Επιθυμία τους: να σκοτώσουν την ελεύθερη βούληση. Τα θύματά τους είναι ικανά για όλα. Μπορούν να προβούν στα μεγαλύτερα εγκλήματα, σε τρομοκρατικές ενέργειες με εντολή της ομάδας και την “πεποίθηση” πως υπηρετούν ένα ανώτερο σκοπό: τη σωτηρία της ανθρωπότητας, την είσοδο σε μια “Νέα Εποχή”, στη “Χρυσή Εποχή” ή “Εποχή του Υδροχόου”, την οποία πραγματώνει δήθεν ήδη από τώρα η καθεμιά από τις ομάδες αυτές. Γι’ αυτό, η απαίτηση της κάθε οργάνωσης είναι απόλυτη, στο θρησκευτικό, ιδεολογικό, κοινωνικό, ακόμη και στον πολιτικό τομέα.

          Πίσω από τις “λατρείες” κρύβονται: ο άκρατος χρηματισμός, τα σεξουαλικά όργια, η διακίνηση και η χρήση ναρκωτικών, ο ανθρώπινος εξευτελισμός, μια παγκόσμια απάτη. Οι αρχηγοί τους λατρεύονται ως θεοί ή ως φωτισμένοι και  απολαμβάνουν τιμές, χρήμα και δόξα.

(Συνεχίζεται)