Η δυσλεξία είναι η ειδική μαθησιακή δυσκολία που εντοπίζεται στον γραπτό λόγο και αφορά ιδιαίτερα την ανάγνωση, τη γραφή και την ορθογραφία.

Όσον αφορά τη μουσική, εμφανίζονται οι παρακάτω δυσκολίες:το παιδί δεν μπορεί να συγκρατήσει τραγουδάκια, δυσκολεύεται να αναγνωρίσει τα σύμβολα της μουσικής και να γράψει στο πεντάγραμμο. Επίσης μπορεί να έχει δυσκολία στη ρυθμική απόδοση ενός τραγουδιού, στο τονικό ύψος, στις διαφοροποιήσεις της έντασης, κα. Τα παραπάνω μπορούν να επιφέρουν και άλλες δυσκολίες λόγω της έλλειψης ικανοποιητικού αποτελέσματος όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση, απογοήτευση, ακανόνιστη συμπεριφορά και άγχος.

Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις παραπάνω δυσκολίες:

• Να προηγείται η πράξη της θεωρίας, δηλαδή να βιώσει ο μαθητής μέσω ιστοριών, τραγουδιών και παιχνιδιών την αναπαράσταση των φθόγγων και έπειτα, όταν έχει εμπεδώσει τι ακριβώς είναι αυτό, θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε και τους μουσικούς όρους. Αυτό θα τονώσει τα επίπεδα αυτοπεποίθησης και το προσωπικό κίνητρο.
• Τα παιδιά να βρίσκουν ενδιαφέροντα όσα διαδραματίζονται την ώρα του μαθήματος έτσι ώστε να ακούν προσεκτικά και να συγκεντρώνονται με μεγαλύτερη ευκολία.
• Να γίνεται κάποια δραστηριότητα κατά την έναρξη του μαθήματος με κάποιο ήδη γνωστό -ευχάριστοτραγούδι, ώστε ο μαθητής να μπορεί να ακολουθήσει είτε τραγουδώντας, είτε κρατώντας τον ρυθμό. Αυτό θα αποβάλλει τυχόν νεύρα, θα τον βοηθήσει να κατανοήσει το έργο και θα τον εισάγει πιο εύκολα στην επόμενη δραστηριότητα.

Συνοψίζοντας, για την μουσική εκπαίδευση  παιδιών με δυσλεξία προτείνεται:

• Να χτυπάμε παλαμάκια όταν τραγουδάμε ώστε να ενισχύεται η αίσθηση του χρόνου.
• Να μαθαίνουμε τραγούδια με χειρονομίες ώστε να γίνεται και οπτική οργάνωση των πραγμάτων.
• Να μαθαίνουμε τραγούδια με μουσικά όργανα ώστε να υπάρχουν πολλαπλά εγκεφαλικά ερεθίσματα (πχ. ηχοχρώματα).
• Να μαθαίνουμε τραγουδάκια με νούμερα, γράμματα, ημέρες, κλπ, έννοιες δηλαδή απλές και γνωστές.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία :Βαμβουκλή Μ.(2005):Μουσικοπαιδαγωγικά, τεύχος 2,σ.σ 50-62