Μύρων Αμανατίδης

Ο άνθρωπος χωρίς συστηµατική βοήθεια δεν µπορεί στη διάρκεια της ζωής του να
ανταποκριθεί στο περιβάλλον του κατά τρόπο ικανοποιητικό και να αντεπεξέλθει στις
αυξηµένες απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής. Η συστηµατική βοήθεια παρέχεται σε
µεγάλο βαθµό µε τη διδασκαλία, η οποία αποσκοπεί στο να µεταδώσει στο µαθητή την
πείρα των προγόνων του και να τον καταστήσει ικανό όχι µόνο να τη χρησιµοποιήσει,
αλλά και να τη βελτιώσει ή να την προσαρµόσει καλύτερα στις συνεχώς µεταβαλλόµενες
συνθήκες του περιβάλλοντος.
Η µάθηση είναι άµεσα συνδεδεµένη µε τη διδασκαλία. Σύµφωνα µε τις νέες αντιλήψεις
στο χώρο της παιδαγωγικής ψυχολογίας (Καψάλης, 1990) ο µαθητής δεν αποτελεί ένα
παθητικό ον που αντιδρά µηχανικά και χωρίς συµµετοχή στα ερεθίσµατα του
περιβάλλοντος, αλλά αποτελεί µια ενεργητική ύπαρξη, έναν παραγωγό, ένα
µετασχηµατιστή των πληροφοριών που προσφέρονται από το δάσκαλο. Η µάθηση που
επιτυγχάνεται από το µαθητή είναι ένα ζωντανό προϊόν που χρησιµεύει σ’ αυτόν να
ικανοποιήσει τις ανάγκες του και να λύσει τα προβλήµατα της ζωής του.
Πρέπει να επισηµανθεί (Τριλιανός, 2003), ότι παρά τη στενή αλληλεπίδραση µάθησης
και διδασκαλίας, η ύπαρξη της µιας δεν συνεπάγεται αυτόµατα την ύπαρξη της άλλης
ούτε το αντίστροφο. Για να αποδειχτεί µια διδασκαλία χρήσιµη, ποιοτικά ανώτερη και
αποτελεσµατική, ο εκπαιδευτικός πρέπει να λάβει υπόψη του τις αρχές και τους νόµους
της µάθησης. Άλλωστε, όπως αναφέρει ο Gagné, διδασκαλία σηµαίνει το σύνολο των
ενεργειών που θα κάνει ο δάσκαλος προκειµένου να προκαλέσει, να ενεργοποιήσει, να
ενισχύσει και να προωθήσει τη µάθηση (Φλουρής, 2003).