Αποσπάσματα

Θα πω άραγε τα λόγια αυτού του αιώνα;

μέσα στα μάτια τους καρτερώ

τον απόηχο σαν μεταμόρφωση κυρίου

το μίσος σαν συσκότιση

το ξάφνιασμα σαν θάνατο.

Εδώ ο χαλκός απ? τις νεκρές βροχές

το φως απ? τα φυτά να ξεχειλίζει

στην άμμο το ξανθό τραγούδι του χρόνου

και το τοπίο ν? αναπαύεται μέσ? στα παγώνια.

Πιάστε τον

το Φονιά των Δέντρων.

Κάμπιες με το πράσινο αίμα της άνοιξης.

Με πονάνε

τα μάτια του τυφλού που μένει απέναντι.

Ξαναδιαβάζω λέξεις που εγώ διάλεξα

κι όλες τους απ? τον άλλον μου? ρχονται.

Μέσα στον άνθρωπο μπαγιατεύουν οι σκέψεις

σκουριάζουν τα βλέμματα

τα μάτια του έμοιαζαν με φρέατα

τα χέρια του έμοιαζαν με αστέρια.

Στου εαυτού μου το βυθό σιγή

και μόνο πού και πού μια λέξη

ίδια αράχνη κάτω από μια πέτρα.

 

ION  VINEA