|
Αξίζει να το διαβάσετε αλλά και να το ακούσετε, από τη δημιουργό του, Αρλέτα
Τα μικρά παιδιά,
που κρατούνε στο χέρι τους, σαν το μύλο το χάρτινο,
τις ελπίδες μας.
Τα μικρά παιδιά,
που μπερδεύουν τα λόγια τους, που μιλούν με νοήματα, στα παιχνίδια τους. Μες σε κήπους και χώματα, με λουλούδια ή λάσπη,
ένα κόσμο ζουν τα μικρά, τον πιο όμορφο. Τα μικρά παιδιά,
που κρατούνε στο χέρι, τους σαν το μύλο το χάρτινο, τις ελπίδες μας. Ένα φύλλο ή μια μέλισσα, ένα τόπι, μια βέργα,
γίνονται αυτοκίνητα, χαρά, κόσμου ζωή.Τα μικρά παιδιά, που κρατούνε στο χέρι τους, σαν το μύλο το χάρτινο, τις ελπίδες μας.Δυό κουτιά σπίρτα γίνηκαν, ο σταθμός και τα τρένα, που μπορούνε να φτάσουνε, ως την άκρη της γης.Τα μικρά παιδιά, που κρατούνε στο χέρι τους, σαν το μύλο το χάρτινο, τις ελπίδες μας.
|