Αποτελεί πλέον κοινό τόπο ότι η γλωσσομάθεια διαμορφώνει ένα νέο ήθος επικοινωνίας σε μια παγκόσμια κοινωνία με συνθήκες πολυγλωσσικής και πολυπολιτισμικής συνύπαρξης. Η αντιμετώπιση της γλωσσικής και πολιτισμικής πολυμορφίας ως μιας θετικής πραγματικότητας συμβάλλει στην ανεύρεση τρόπων καταπολέμησης της επικοινωνιακής και κοινωνικής περιθωριοποίησης, ενώ παράλληλα προάγει αξίες, στάσεις και συμπεριφορές, που άπτονται της ιδιότητας του δημοκρατικού πολίτη. Μάλιστα το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στη Βαρκελώνη το Μάρτιο 2002 ζήτησε από τα κράτη – μέλη να βελτιώσουν την απόκτηση βασικών δεξιοτήτων, ιδίως με τη διδασκαλία τουλάχιστον δύο ξένων γλωσσών από πολύ νεαρή ηλικία. Η πρόβλεψη επιλογής μιας δεύτερης ξένης γλώσσας στα ολοήμερα δημοτικά σχολεία αποτελεί καινοτομία για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, γιατί παρέχει ευκαιρίες μάθησης σε όλους τους μαθητές μέσα από μια ευέλικτη εκπαιδευτική διαδικασία, ενώ παράλληλα στηρίζει κοινωνικά και οικονομικά τους γονείς των μαθητών.
