ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗΝ ΔΡΥΝ 2
Παρουσίαση και σχόλια από τη Βανέσα Μουτζούρη, Β΄ Γυμνασίου
Το διήγημα “Υπό την Βασιλικήν Δρυν” του Αλ. ΠαΠαδιαμάντη αναφέρεται σε ένα δέντρο που είχε “ερωτευθεί” ο συγγραφέας, όταν ήταν μικρός. Το δέντρο αυτό ονόμασε Βασιλική Δρυ. Αυτό το διήγημα πιστεύω πως είναι πολύ ασυνήθιστο γιατί μιλά για την ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στο δέντρο και τον συγγραφέα.
Όλα ξεκίνησαν, όταν ο Παπαδιαμάντης πήγε με την οικογένειά του στον άγιο Γεώργιο το Μεγάλο Σάββατο. Σύντομα ο δεκαπεντάχρονος αφηγητής αρχίζει να σκαρφαλώνει στο μονοπάτι που θα τον οδηγήσει στο Μεγάλο Δέντρο. Από τη στιγμή που αρχίζει αυτή η αφήγηση όλα εξελίσσονται αρκετά γρήγορα με αποτέλεσμα να κορυφώνεται η αγωνία μας. Βρίσκει το δέντρο και κατάκοπος αποκοιμιέται στον ίσκιο του. Και στο όνειρό του βλέπει το δέντρο ως ωραία γυναίκα, ως τη νύμφη του Δέντρου που του μιλά. Στο τέλος του διηγήματος μαθαίνουμε ότι το δέντρο κόπηκε και ο συγγραφέας δεν το ξαναείδε.
Οι χαρακτήρες του έργου είναι ο Παπαδιαμάντης και το Μεγάλο Δέντρο¨, η Βασιλική Δρυς. Την Βασιλική Δρυ θα την περιέγραφα ως μια νεράιδα που είχε ερωτευτεί ο Παπαδιαμάντης. Ο Παπαδιαμάντης Ο συγγραφέας περιγράφει με πολλές λεπτομέρειες την βασιλική δρυ. Με πολύ πλούσιο λεξιλόγιο μας λέει πόσο πολύ όμορφη και γλυκιά είναι. Στο τέλος βρίσκεται το πιο συγκινητικό μέρος του κειμένου. Ο συγγραφέας μετά από χρόνια πήγε να συναντήσει το Μεγάλο Δέντρο και δεν το βρήκε εκεί. Ρώτησε μια γριά και του απάντησε ότι το έκοψε ο Βαργένης, ο οποίος μετά από λίγες ημέρες αρρώστησε και πέθανε. Και η δραματική ένταση κορυφώνεται στο σημείο όπου λέει ότι “Το μεγάλο Δέντρο ήτον στοιχειωμένο.
Θα συνιστούσα το διήγημα αυτό και στους συμμαθητές μου, γιατί πιστεύω πως είναι ένα από τα καλύτερα διηγήματα που έχω διαβάσει και επειδή νομίζω ότι θα ενθουσιάσει τους άλλους τόσο πολύ όσο κι εμένα.
Βανέσα Μουτζούρη, Β΄ Γυμνασίου
