ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗΝ ΔΡΥΝ
Παρουσίαση του διηγήματος, Μαρία Ρεντιφίδου, Β΄ Γυμνασίου
Στο διήγημα του “Υπό την Βασιλικήν Δρυν”, ο συγγραφέας μιλά για ένα μεγαλοπρεπές δέντρο, το οποίο είχε “ερωτευθεί” ο ίδιος όταν ήταν ακόμη μικρό παιδί. Ο τρόπος με τον οποίο διηγείται την ιστορία είναι πραγματικά μοναδικός. Μέσα από αυτό το διήγημα δείχνει πόσο ξεχωριστά σκεφτόταν ο ίδιος σαν παιδί. Παρουσιάζει το φανταστικό σαν πραγματικό και “παίζει” ένα μικρό παιχνίδι με τον αναγνώστη. Αν και το διήγημα το έχει γράψει σε μεγαλύτερη ηλικία, έχει διατηρήσει την αθωότητά του. Είναι σαν να το έχει γράψει τότε, οι σκέψεις έχουν μείνει αναλλοίωτες στο μυαλό του συγγραφέα. Ο θαυμασμός για εκείνο το μεγαλοπρεπές δέντρο έχει αποτυπωθεί με εντυπωσιακό και ξεκάθαρο τρόπο. Αυτό το διήγημα τονίζει την αθώα και ευαίσθητη πλευρά του συγγραφέα, αυτή που πήρε μαζί του πριν μπει στο τρένο της ενηλικίωσης. Γενικά, ο τρόπος με τον οποίο έχει γράψει το διήγημα είναι απλός σαν να το γράφει ένα μικρό παιδί και αυτό είναι που το κάνει μοναδικό. Μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο πονηριά, ο συγγραφέας έρχεται να τονίσει την παιδική αθωότητα και να την αποδείξει μέσα από αυτόν.
Οι κύριοι χαρακτήρες του διηγήματος είναι ο αφηγητής (ο μικρός Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης) και η Βασιλική δρυς. Ο Αλέξανδρος είναι ένα ξεχωριστό παιδί, με διαφορετικό τρόπο σκέψης από τα άλλα παιδιά. Μικρός και αθώος πιστεύει πως η μεγαλοπρεπής βελανιδιά του κρύβει μέσα της κατά κάποιον τρόπο μια γυναίκα, μια νεράιδα. Έτσι, την ερωτεύεται και αρχίζει να μιλά μαζί της στα όνειρά του.
Η βασιλική δρυς, δηλαδή η βελανιδιά, αν και δεν παίρνει μεγάλο μέρος στην ιστορία, όσον αφορά στις συζητήσεις, είναι κυριολεκτικά η πρωταγωνίστρια. Αναφέρεται πολλές φορές μέσα στο κείμενο ως κάτι ξεχωριστό και υπέροχο. Ο συγγραφέας πιστεύει πως δεν είναι απλά ένα δέντρο , αλλά κάτι που έχει μέσα του ζωή, κάτι μοναδικό, κάτι ανυπέρβλητο….
Μαρία Ρεντιφίδου, Β΄ Γυμνασίου
