ΓΕ.Λ. ΣΚΙΑΘΟΥ

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΣ ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ

Γ ΛΥΚΕΙΟΥ -ΑΡΧΑΙΑ-ΔΙΔΑΓΜΕΝΟ-ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ

 

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΘΕΜΑΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ

1ο παράλληλο κείμενο

Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας ταλανίζεται από μια φοβερή οικονομική κρίση με αποτέλεσμα να αποτελείται ως επί το πλείστον από δυστυχισμένους ανθρώπους. Τι μας συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα;

Οι Έλληνες πάντα είχαν ως πρώτη τους προτεραιότητα την ύλη. Γιαυτό είναι δυστυχισμένοι. Όλες οι μάνες στην Ελλάδα λένε στα παιδιά τους «καλή επιτυχία» και καμιά δεν λέει «καλή ευτυχία». Στη Γαλλία υπάρχει η τέλεια παιδεία. Ένα παιδί δεν ενδιαφέρεται να φάει σε ένα ακριβό εστιατόριο, αλλά κάθεται με τη μητέρα του να διαβάσει καλά βιβλία. Στη Γαλλία το μόνο πρόβλημα που δημιουργείται είναι με τους ξένους που έρχονται και δεν έχουν αυτή την παιδεία. Αλλά η γαλλική παιδεία είναι τέτοια που δεν δημιουργεί ως προτεραιότητα τα υλικά αγαθά, αλλά τα πνευματικά και καλλιτεχνικά αγαθά. Δηλαδή αυτοί ενδιαφέρονται να δώσουν χρήματα για να μπουν σε ένα μουσείο ή να ακούσουν καλή μουσική για να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι και ας φάνε μόνο ένα σάντουιτς.

Από συνέντευξη της Ελένης Γλύκατζη – Αρβελέρ στα «Παραπολιτικά» και τη Μαριάνθη Κουνιά.

https://www.parapolitika.gr/parapolitika-tv/politismos/article/286853/eleni-glikatzi-arveler/

 

2ο παράλληλο κείμενο

Μια πλήρης και συναρπαστική ιστορία της φιλοσοφίας για αναγνώστες κάθε ηλικίας. Σε σαράντα περιεκτικά κεφάλαια, ο Nigel Warburton παρακολουθεί τους μεγαλύτερους φιλοσόφους και στοχαστές, αναπτύσσοντας με χρονολογική σειρά τα σημαντικότερα ρεύματα και τους σταθμούς της δυτικής φιλοσοφίας.
Ο Warburton δεν καθιστά απλώς προσιτή τη φιλοσοφία, αλλά μας εμπνέει να σκεφτούμε, να διαφωνήσουμε, να θέσουμε ορθολογικά επιχειρήματα και ερωτήματα. Η Μικρή ιστορία της φιλοσοφίας παρουσιάζει τη σαρωτική ορμή της ανθρώπινης έρευνας για φιλοσοφική κατανόηση και μας καλεί όλους να συμμετάσχουμε στη συζήτηση.

«Ένα αλφαβητάρι για την ανθρώπινη ύπαρξη: σπάνια η φιλοσοφία έμοιαζε τόσο διαυγής, τόσο σημαντική, τόσο άξια και τόσο προσιτή. Μας αναζωογονεί το γεγονός ότι η φιλοσοφία παρουσιάζεται με όρους της ιστορίας των ιδεών, παρά με άχρονες έννοιες. Μια θαυμάσια εισαγωγή για όποιον ένιωσε την περιέργεια για σχεδόν οτιδήποτε» (Sarah Bakewell)

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου  ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ TOYN.  WARBURTON)

3ο παράλληλο κείμενο

Αυτό το βιβλίο βασίζεται στους μεγαλύτερους φιλοσόφους και στις σημαντικότερες φιλοσοφικές θεωρίες της ιστορίας για να σας δείξει πώς να προσεγγίζετε τα σημαντικά θέματα της ζωής σας. Ασχολείται με τα προβλήματα που όλοι αντιμετωπίζουν: το χειρισμό των ερωτικών σχέσεων, την ηθική διαβίωση, την αντιμετώπιση του θανάτου, την αλλαγή καριέρας και την εύρεση νοήματος στη ζωή. Δεν έχουν όλα τα προβλήματα λύση αλλά, ακόμα κι αν δεν μπορεί να βρεθεί λύση, υπάρχει ένα τρόπος χειρισμού τους έτσι ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είτε λύνοντας είτε αντιμετωπίζοντας τα προβλήματα, αυτό το βιβλίο μπορεί να σας καθοδηγήσει: αντί να προσφέρει επιφανειακές ή σχετιζόμενες με την παθολογία ψευδοϊατρικές προσεγγίσεις του τύπου Νέας Εποχής, παρουσιάζει δοκιμασμένη από το χρόνο γνώση ειδικά προσαρμοσμένη στο να σας βοηθήσει να ζήσετε με πληρότητα και ακεραιότητα σε έναν όλο και πιο προκλητικό κόσμο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΟΧΙ ΠΡΟΖΑΚ!,  του   LOU MARINOFF)

 

 

Παράλληλα Κείμενα από το βιβλίο Αρχές Φιλοσοφίας, ΟΕΒΔ, και το αντίστοιχο βιβλίο του καθηγητή

4ο παράλληλο κείμενο

Καλλικλής: «Η φιλοσοφία Σωκράτη έχει τη χάρη της αν ασχοληθείς μαζί της με μέτρο στα νιάτα σου. Ακόμη και αν είναι κανείς πολύ προικισμένος, εφόσον συνεχίσει να φιλοσοφεί και στην ωριμότητα του, αναγκαστικά θα αποξενωθεί από όλα όσα πρέπει να γνωρίζει ,προκειμένου να γίνει ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος[…]. Με τη φιλοσοφία είναι ωραίο να ασχολείσαι για μορφωτικούς λόγους και δεν είναι άνθρωπο να φιλοσοφεί κάνεις όσο είναι νεαρός. Όταν όμως μεγαλώσει και φιλοσοφεί ακόμη, τότε η περίπτωση είναι για γέλια και εγώ τουλάχιστον νιώθω για όσους φιλοσοφούν ό,τι νιώθω για όσους δυσκολεύονται να μιλήσουν και παίζουν σαν μικρά παιδιά. Τον νέο που δεν φιλοσοφεί τον θεωρώ ανελεύθερο άνθρωπο που δεν είναι άξιος για τίποτα ωραίο και μεγάλο. Όταν όμως τον δω ηλικιωμένο να φιλοσοφεί και να μη σταματάει μου φαίνεται πια, Σωκράτη, ότι ο άνθρωπος αυτός πρέπει να φάει ξύλο[…]. Δεν αξίζει  να λέγεται άντρας, όταν φεύγει από το κέντρο της πόλης και από τις συγκεντρώσεις, όπου[…] οι άντρες διαπρέπουν, και βουλιάζει για την υπόλοιπη ζωή του σε μία γωνία ψελλίζοντας με τρεις τέσσερις νεαρούς»/

Πλάτων γοργίας 484-  C 486 Α

 

5ο  παράλληλο κείμενο

«Όταν η ύπαρξή μας ακολουθεί μία ρουτίνα χωρίς ποτέ να εξετάζονται τα κίνητρα πάνω στα οποία βασίζεται είναι σαν να οδηγούμε ένα αυτοκίνητο που δεν έχει πάει ποτέ σερβίς και του οποίου μπορεί να εμπιστεύεται κάνεις τα φρένα, το σύστημα οδήγησης, τη μηχανή,  αφού μέχρι τώρα δεν παρουσίασαν ποτέ πρόβλημα, χωρίς όμως να παύει να είναι αυτή η εμπιστοσύνη του απόλυτα δικαιολογημένη. Τα τακάκια των φρένων μπορεί να είναι ελαττωματικά και να μη λειτουργήσουν ακριβώς τη στιγμή που τα χρειάζεσαι περισσότερο. Κατ’ αναλογία μπορεί οι αρχές στις οποίες στηρίζεται η ζωή του καθένα μας να μην παρουσιάζουν κανένα απολύτως πρόβλημα, μέχρι που θα παρουσιαστούν οι δυσκολίες της ζωής και οι αρχές αυτές θα τεθούν υπό αμφισβήτηση.

Αλλά, από την άλλη πλευρά, αν δεν αμφισβητείτε σοβαρά την ορθότητα των αντιλήψεων στις οποίες βασίζεται η ζωή σας, σίγουρα κάνετε τη ζωή σας φτωχότερη, επειδή ακριβώς δεν  αξιοποιείτε τις διανοητικές σας δυνάμεις. Πολλοί άνθρωποι βρίσκουν ότι απαιτεί υπερβολικά μεγάλη προσπάθεια ή ότι φέρνει μεγάλη αναστάτωση η ενασχόληση με τέτοια θεμελιώδη ερωτήματα Ίσως να είναι ευτυχισμένοι και βολεμένοι μέσα στις προκαταλήψεις τους. Άλλοι όμως νιώθουν μεγάλη επιθυμία να δώσουν απαντήσεις στα φιλοσοφικά ερωτήματα και κάτι τέτοιο αποτελεί πρόκληση για αυτούς».

Nigel Warburton , Φιλοσοφία, Τα βασικά ζητήματα, μετάφραση Β. Χατζοπούλου, εκδ. Περίπλους, Αθήνα 1999, σελίδες 199 201

 

6ο παράλληλο κείμενο

Αφού διαλύθηκαν τα σύννεφα της θλίψης, είδα τον ουρανό και ξαναβρήκα τον εαυτό μου, για να γνωρίσω την όψη του γιατρού μου (σημείωση: γιατρός του ήταν η φιλοσοφία). Μόλις λοιπόν έστριψα σε αυτήν τα μάτια μου και στύλωσα σε αυτήν το βλέμμα μου, βλέπω την τροφό μου, που στο σπίτι της σύχναζα από νέος, την Φιλοσοφία.  «Και γιατί», είπα, «εσύ σ’ αυτή τη μοναξιά της εξορίας μου, δασκάλα όλων των αρετών, ήρθες κατεβαίνοντας από την ουράνια πύλη; Ή γιανα βασανίζεσαι και εσύ μαζί μου, ένοχη εξαιτίας συκοφαντών;» «Τάχα», είπε εκείνη, «εσένα, μαθητή μου, θα σε εγκατέλειπα και το φορτίο που σήκωσες εσύ εξαιτίας του φθόνου προς το όνομά μου δεν θα φάνταζε μοιραζόμουν μαζί σου, συμμέτοχος στον κόπο σου; Κι όμως δεν ήταν όσιο για τη φιλοσοφία να αφήσει ασυντρόφευτη την πορεία  του αθώου, θα φοβόμουν δηλαδή μήπως κατηγορηθώ και θα τρόμαζα λες τι μου συνέβη κάτι καινούργιο; Γιατί, τώρα, για πρώτη φορά νομίζεις ότι η Σοφία παρασύρεται σε κινδύνους από ανθρώπους φαύλου ήθους; Μήπως και στους αρχαίους, πριν από την εποχή του Πλάτωνά μου, καιρούς δεν αγωνιστήκαμε με την αναίδεια της μωρίας και, όσο ζούσε ο δάσκαλος του ο Σωκράτης δεν κέρδισε τη νίκη του άδικου θανάτου με τη συμπαράστασή μου…;»

Βοήθιος,  62 λ Παραμυθία της φιλοσοφίας, εισαγωγή –μετάφραση – σχόλια Αντώνης Σακελλαρίου, εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 1997

 

7ο παράλληλο κείμενο

«Η φιλοσοφία είναι εκείνη που μας διδάσκει να ζούμε», γραφεί ο Μονταίν. Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι δεν ξέρουμε;Ακριβώς επειδή δεν είμαστε σοφοί έχουμε ανάγκη να φιλοσοφούμε! Ας θυμηθούμε τον Αραγκόν: «Ώσπου να μάθουμε να ζούμε είναι ήδη πολύ αργά…» Μία παραπλήσια ιδέα εξέφραζε και ο Μονταίν (Μας μαθαίνουν να ζούμε όταν πια η ζωή έχει περάσει») Γιατί να περιμένουμε για να φιλοσοφήσουμε, ενώ η ζωή δεν περιμένει; «100 μαθητές κόλλησαν σύφιλη», έγραφε με πικρία ο Μονταίν, «πριν καν φτάσουν στο μάθημα της εγκράτειας του Αριστοτέλη… Έχει μήπως σχέση η σύφιλη με τη φιλοσοφία; Όχι, βέβαια, σε ότι αφορά τη θεραπεία ή την πρόληψη. Έχει σχέση όμως με αυτήν η σεξουαλικότητα, η προνοητικότητα, η ευχαρίστηση, ο θάνατος…. Πώς θα μπορούσαν να επαρκούν η ιατρική ή τα προφυλακτικά μέσα; Πώς θα μπορούσαν να υποκαταστήσουν τη σοφία;» «Δεν πεθαίνεις από αυτό που είσαι άρρωστος», διαβάζαμε κάπου αλλού στα Δοκίμια, «πεθαίνεις από αυτό που σε καθιστά ζωντανό». Πρέπει λοιπόν να μάθουμε να πεθαίνουμε, να μάθουμε να ζούμε, και αυτό ακριβώς είναι η φιλοσοφία. «Έχουμε μεγάλο άδικο να την περιγράφουμε», συνεχίζει ο Μονταίν, «σαν κάτι απρόσιτο για τα παιδιά και μ’ενα συνοφρυωμένο, κατσουφιασμένο και τρομερό πρόσωπο. Ποιος μου την μασκάρεψε με αυτό το ψεύτικο, ωχρό και αποκρουστικό προσωπείο;».

Αντρέ Κοντ Σπόνβιλ,  Καθρέφτες φιλοσοφίας, μτφρ. Μ. Φιλίππου, εκδόσεις Κέδρος Αθήνα 2003, προλεγόμενα και σελίδα 162 και εξής

 

 

8ο παράλληλο κείμενο

“Σήμερα υπάρχει τρομακτικά πολλή φιλοσοφία σε μικρές φέτες, έτσι ώστε πια μόνο στα μαγαζιά μπορεί να αγοράσει κανείς κάτι χωρίς κοσμοαντίληψη, ενώ από την άλλη μεριά επικρατεί δεδηλωμένη καχυποψία απέναντι στα μεγάλα κομμάτια φιλοσοφίας […] σήμερα μόνο οι εγκληματίες τολμούν να βλάψουν άλλους ανθρώπους χωρίς να επικαλεστούν τη φιλοσοφία”.

(Ρόμπερτ Μούζιλ, Ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες, μτφρ. Τ. Σιέτη, εκδ. Οδυσσέας, Αθήνα 1992, τόμ. Ι, σ. 2

Τα σχόλια είναι κλειστά.

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων