Γενικά

Ο Ήλιος του Μεσονυχτίου είναι φυσικό φαινόμενο, το οποίο είναι ορατό στις περιοχές που βρίσκονται μέσα στο Βόρειο και στο Νότιο Αρκτικό Κύκλο. Οι «Λευκές Νύχτες» οφείλονται στο ίδιο φαινόμενο, αλλά είναι ορατές στις περιοχές που βρίσκονται για λίγο εκτός των ορίων των αρκτικών κύκλων. Και οι δύο παραπάνω περιπτώσεις αποτελούν ακραίες καταστάσεις του φαινομένου του ημερονυκτίου και συγκαταλέγονται στα ουράνια φαινόμενα. Ιδιαίτερα οι Λευκές Νύχτες επειδή οφείλονται και στην ύπαρξη της ατμόσφαιρας θεωρούνται και ατμοσφαιρικό φαινόμενο.
Ο Ήλιος του Μεσονυχτίου εμφανίζεται στα γεωγραφικά πλάτη εντός των δύο αρκτικών κύκλων κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Σε αυτά τα μέρη, ο ήλιος είναι ορατός επί 24 συνεχόμενες ώρες, τουλάχιστον μία ημέρα. Δεδομένου ότι στο Νότιο Αρκτικό Κύκλο (Ανταρκτική) δεν υπάρχουν μόνιμοι οικισμοί ή τουριστικά καταλύματα, οι άνθρωποι που βιώνουν αυτό το φαινόμενο περιορίζονται στο βορρά — πιο συγκεκριμένα, στους κατοίκους της Αλάσκας, του Βορείου Καναδά, της Γροινλανδίας, της Ισλανδίας και των βορείων επαρχιών της Ρωσίας, της Φινλανδίας, της Σουηδίας και της Νορβηγίας.

Oι αριθμοί ξεπηδούν παντού ολόγυρά μας στον φυσικό κόσμο: στα πέταλα ορισμένων λουλουδιών, στις κουκουνάρες των κωνοφόρων, στον καρπό του ηλιοτρόπιου, όπου ένα πλήθος από σπείρες – συνήθως 34 ή 55 ή 89 –(αριθμοί fibonacci) επιτρέπουν στη φύση να στοιβάζει όσο γίνεται περισσότερους σπόρους μέσα σε έναν κύκλο.