Ο Νικολά πηγαίνει για ύπνο. Ένας ήχος ακούγεται μέσα από την ντουλάπα του. Ο Νικολά πετάγεται από το κρεβάτι του πολύ φοβισμένος και με μικρά και απαλά βήματα κατευθύνεται στην ντουλάπα. Ο ήχος δε σταματά και όσο πλησιάζει γίνεται όλο και πιο δυνατός. Ο Νικολά ανοίγει την ντουλάπα και τι να δει; Όλο το Παρίσι ήταν εκεί, μπροστά στα μάτια του!
“Τι γίνεται;'”ρωτά η μαμά του Νικολά.
“Τίποτα, τίποτα, μανούλα”, απαντά ο Νικολά και κοιτάζει προβληματισμένος την ντουλάπα του. “Μα πώς βρέθηκε το Παρίσι εδώ;”
“Νικολά, Νικολά” ακούγεται μια φωνή από την ντουλάπα.
-Τι θες;
-Έλα πιο μέσα.
-Γιατί;
-Έλα και θα δεις. Γρήγορα. Πρέπει να φύγω. Τώρα!
-Αχ, τι να κάνω τώρα; Να πάω ή να μην πάω; Είμαι μπερδεμένος. Θα πάω κι ό,τι θέλει ας γίνει!
Ο Νικολά προχωρά προς τα μέσα. Πέφτει σε μια μεγάλη τρύπα και σε μικρό χρονικό διάστημα βρίσκεται στο Παρίσι.
-Τι ωραία που είναι στο Παρίσι! Και έχει τόσο πολύ κόσμο!
Καθώς προχωρά ο Νικολά συναντά τον Πινόκιο.
-Τι κάνεις, Πινόκιο;
-Καλά είμαι, Νικολά.
-Μα πώς ξέρεις το όνομά μου;
-Αυτό δεν μπορώ να σου το πω. Είναι μυστικό. Τώρα που είσαι στο Παρίσι, ποιο αξιοθέατο θα ήθελες να δεις;
-Θα ήθελα να πάω στον πύργο του Άιφελ, γιατί έχω ακούσει πολλά για κείνον.
– Μαγικό χαλί, μαγικό χαλί!
Και από το πουθενά εμφανίζεται το μαγικό χαλί.
– Νικολά, ανέβα πάνω και κρατήσου καλά.
Το χαλί αρχίζει να πετά πάνω από το πανέμορφο Παρίσι.
-Τι ωραία που είναι από ψηλά. Έχει τόσα πολλά μαγαζιά! Πιστεύω πως είναι η φωτεινότερη πόλη του κόσμου!
– Νικολα, να ο πύργος του Άιφελ. Είναι μπροστά μας.
-Αχ, τι μεγάλος και φωτεινός που είναι! Όλα φαίνονται υπέροχα από εδώ! Πόσο θα ήθελα αυτό που ζω να το μοιραστώ με την οικογένειά μου!
Τότε έρχεται μια γνώριμη φωνούλα στα αυτιά μου και μου λέει: “Νικολά, θα αργήσεις στο σχολείο.”
Ξαφνικά ανοίγω τα μάτια μου. Τι να δώ; Ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου. Κοιτάζω γύρω μου. Συνειδητοποιώ πως όλα ήταν ένα όνειρο. Ένα όμορφο όνειρο!
Νικόλας Γ.