Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού.
Ανάμεσα στα πολλά και σοβαρά προβλήματα που μαστίζουν σήμερα την κοινωνία μας και απαιτούν άμεση αντιμετώπιση εντάσσεται-και μάλιστα σε πρωταρχική θέση- και ο σχολικός εκφοβισμός, η σχολική βία και η επιθετικότητα.
Η σχολική βία, bulling όπως είναι ευρύτερα γνωστό, είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο.
Είναι ζήτημα πολύ σημαντικό, αφού σχετίζεται με τα παιδιά μας και την υγιή συναισθηματική και ψυχολογική τους ανάπτυξη.
Όμως με τι σχετίζεται η παρουσία του και γιατί έχει οξυνθεί τόσο πολύ στις μέρες μας;
Το σχολείο είναι ένας βασικός θεσμός της κοινωνίας μας και ως εκ τούτου περνάει κρίση, όπως και πολλοί άλλοι καθιερωμένοι θεσμοί καθώς και αξίες.
Είναι σίγουρα δύσκολο να μελετήσει και να αναλύσει κανείς αυτό το φαινόμενο, αλλά φαίνεται ότι η συμπεριφορά αυτή των νέων μας εκδηλώνεται ως απάντηση και αντίδραση στο εχθρικό, αυταρχικό πολλές φορές περιβάλλον του σχολείου, στην έλλειψη διαλόγου, κινήτρων, δημιουργικής απασχόλησης, σεβασμού της προσωπικότητάς τους, αυτονομίας και πρωτοβουλιών.
Στην οικογένεια όπου μεγαλώνουν τα παιδιά μας δεν γίνεται πάντα η σωστή δουλειά. Δεν μαθαίνουμε στα παιδιά μας να σέβονται πρώτα τον εαυτό τους ,έτσι ώστε να μπορέσουν να σεβαστούν το συμμαθητή τους, το δάσκαλό τους, το σχολείο τους, το περιβάλλον καθώς και ό, τι σχετίζεται μαζί τους, για να μπορέσουν να αναπτυχθούν με ισορροπία και καλή συναισθηματική και ψυχική υγεία.
Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί που ερχόμαστε σε άμεση επαφή μαζί τους δεν γινόμαστε πάντα φωτεινά παραδείγματα, δεν τα διδάσκουμε με το παράδειγμά μας. Τα αρνητικά ερεθίσματα που λαμβάνουν, είναι πολλά και είναι ευκολότερο να ανταποκριθούν σε αυτά.
Πολλές φορές δεν τα συμβουλεύουμε, απλά επιβάλλουμε τις δικές μας απόψεις. Δεν ανοίγουμε διάλογο ώστε να εκφράσουν τη γνώμη τους, και τις κρυφές τους επιθυμίες.
Με βάση όλη την προηγούμενη ανάλυση ,γίνεται επιτακτική η ανάγκη άμεσης αντιμετώπισης της σχολικής επιθετικότητας και της βίας.