marily’s blog

“THE WALL” (PINK FLOYD)

www.movieposter.com/posters/archive/main/10/A70-5253

Πηγή : en.wikipedia.org/wiki/Pink_Floyd_The_Wall_(film)

ΥΠΟΘΕΣΗ:

attheflicks.files.wordpress.com/2007/12/pink_floyd_the_wall_still.jpg

Το σενάριο της ταινίας είναι του Roger Waters μπασίστα και τραγουδιστή του συγκροτήματος. Η ιδέα βασίστηκε πάνω σε πραγματικά γεγονότα της ζωής του αλλά και της ζωής του συγκροτήματος. . .

Η Μουσική της ταινίας είναι ¨κλασσική¨. . .

 http://www.youtube.com/watch?v=djTU80l0ZE4

http://www.youtube.com/watch?v=HxsexRjNcb4&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=0bDY0DfEjmo&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=jViTte8VAzU&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=AV-HlBCmnDY&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=2yaKDrXmMVY&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=lFMgCeh7jos&feature=related

www.testq.com/infs/testq/photos/0001/3305/Pink_Floyd_Band_max600.jpg

imagescraveonline.com/article_imgs/Image/Breakfast_at_Tiffanys.jpg

Breakfast At Tiffany’s  ΥΠΟΘΕΣΗΗ ιστορία μας μεταφέρει σε μία παλιά, συνοικιακή πολυκατοικία της Νέας Υόρκης. Εκεί ζει μια νεαρή κοπέλα, η Holly Golightly συντροφιά με τον γάτο της. Κάθε βράδυ κι ένας άλλος συνοδός μένει παρατημένος έξω από το διαμέρισμά της. Κάπως έτσι η Holly με τα πελώρια μάτια και το πονηρό χαμόγελο, καταφέρνει να ζήσει. Κοροϊδεύοντας πλούσιους, ανόητους άνδρες, τάζοντάς τους έρωτα και αφήνοντάς τους να παρακαλούν στο κατώφλι της. Μοναδικό της όνειρο, να παντρευτεί έναν όμορφο εκατομμυριούχο και να είναι η ζωή της τόσο «ήρεμη, ευτυχισμένη και ατάραχη», όσο το αγαπημένο της κοσμηματοπωλείο Tiffany’s. Μία μέρα ένας νεαρός συγγραφέας θα μετακομίσει στον πάνω όροφο, σπιτωμένος από την κατά πολύ μεγαλύτερή, παντρεμένη ερωμένη του. Στο πρόσωπο της ατίθασης κοπέλας θα γνωρίσει τον έρωτα της ζωής του. Εκείνη, όμως, δεν θα πάψει να αδημονεί για τον εκατομμυριούχο των ονείρων της.. Η μεταφορά του best seller του συγγραφέα Truman Capote στη μεγάλη οθόνη, σίγουρα δεν υπήρξε εύκολη υπόθεση. Ο σκηνοθέτης, Blake Edwards, δεν δίστασε να παραποιήσει κατά πολύ το σκοτεινό, απαισιόδοξο μυθιστόρημα. Η Holly του Capote, μία πόρνη πολυτελείας, μετατρέπεται από τον Edwards σε ένα ανέμελο κορίτσι, γεμάτο πάθος, λίγο τρελό και ανίκανο να μπει στο χρυσό κλουβί, για το οποίο οι επίδοξοι μνηστήρες την προορίζουν. To αδιέξοδο φινάλε του βιβλίου δίνει τη θέση του σε ένα κλασσικό, αναμενόμενο happy end. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η Paramount απέρριψε την Mairylin Monroe, μούσα και πρώτη επιλογή του συγγραφέα, για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, εξόργισαν τον Capote και δυσκόλεψαν αρκετά την εξασφάλιση των δικαιωμάτων, πράγμα το οποίο τελικά επιτεύχθηκε. Έτσι, παρά τις όποιες μετατροπές, από αυτό το κράμα γέλιου, μικρής δόσης δράματος και ασυγκράτητου ρομαντισμού, γεννήθηκε χωρίς αμφιβολία η μητέρα όλων των ρομαντικών κομεντί, πηγή «έμπνευσης» αμέτρητων μετέπειτα σκηνοθετών. Η Hepburn έτρεφε αμφιβολίες για τις επιδόσεις της στο Breakfast at Tiffany’s. Φοβόταν πως η ερμηνεία της δεν ήταν όσο ακραία όφειλε και πως θα έπρεπε να κάνει περισσότερες τρέλες ως Holly. Απέδιδε μάλιστα την «ανεπάρκειά» της αυτή, στο ότι ποτέ δεν διδάχτηκε υποκριτική και ζήλευε ανοιχτά τους ηθοποιούς της Μεθόδου. Αφήνουμε ένα άλλο ιερό τέρας, τον Billy Wilder, να απαντήσει με μία δήλωση που κάποτε έκανε για τον υπέροχο αυτό άγγελο της χρυσής περιόδου του hollywood: « Αυτό που πραγματικά χρειάζεται για να γίνει κάποιος σταρ, είναι ένα επιπλέον προσόν, κάτι που ο Θεός δίνει ή δεν δίνει. Γεννιέσαι με αυτό, δεν μπορείς να το σπουδάσεις. Ο Θεός φίλησε, λοιπόν, το μάγουλο της\” και νάτη!». Γράφει: Παντελής ΦραντζήςΕΤΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ  1961ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ » Audrey Hepburn » George Peppard » Patricia Neal » Buddy Ebsen » Martin BalsamΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ » Blake EdwardsΠΗΓΗ: www.cinemanews.gr/v5/classic.php?n=1577 Τη μουσική της ταινίας έγραψε ΧΕΝΡΥ ΜΑΝΤΣΙΝΙ             Η φωτογραφία είναι από: gentlebear.files.wordpress.com/2008/10/sjff_01_img0075.jpg Moon River Moon River, wider than a mile: I’m crossin’ you in style someday. Oh dreammaker, you heartbreaker, Wherever you’re goin’, I’m goin’your way. Two drifters, off to see the world. There’s such a lot of world to see. We’re after the same rainbow’s end, Waitin’ round the bend, My huckleberry friend, Moon River and me. Αυτό είναι ένα γράμμα που η Audrey Hepburn έστειλε στον Henry Mancini όταν η μουσική του προστέθηκε στην ταινία: Dear Henry,I have just seen our picture – BREAKFAST AT TIFFANY’S – this time with your score. A movie without music is a little bit like an aeroplane without fuel. However beautifully the job is done, we are still on the ground and in a world of reality. Your music has lifted us all up and sent us soaring. Everything we cannot say with words or show with action you have expressed for us. You have done this with so much imagination, fun and beauty. You are the hippest of cats – and the most sensitive of composers! Thank you, dear Hank. Lots of love, Audrey Πηγή: www–personal.umich.edu/~bcash/music.html Η φωτογραφία είναι από: www.polyvore.com/cg/img-thing?out=jpg&size=l&tid=3888407 Μουσική από την ταινία: http://www.youtube.com/watch?v=urQVzgEO_w8 http://www.youtube.com/watch?v=BOByH_iOn88&NR=1 http://www.youtube.com/watch?v=Al8ey7ktoyE http://www.youtube.com/watch?v=VWucGnXvYwQ&feature=related http://www.youtube.com/watch?v=QWK2kiDHUqA&feature=related http://www.youtube.com/watch?v=P91K31hPX-k&feature=related http://www.youtube.com/watch?v=6GlryS-dXtE&feature=related http://www.youtube.com/watch?v=j3jQvAq5_ms&feature=related Η φωτογραφία είναι από: www.movieposters.com/posters/archive/main/26/MPW-13067

” CABARET ”

Η φωτογραφία είναι από:www.filmposters.it/imgposter/grandi/cabaret.jpg

Γράφει: O ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ

ΕΤΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
» 1972

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
» Liza Minnelli
» Michael York
» Helmut Griem
» Joel Grey
» Fritz Wepper

ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
» Bob Fosse

Cabaret
Προφητικά γεννημένος το 1927 στο Chicago των ΗΠΑ, ο Bob Fosse είδε το όνομά του να φιγουράρει πρώτο στις πιο αστραφτερές μαρκίζες του Broadway και στα credits των σημαντικότερων musicals της δεκαετίας του 70, προτού η καρδιά του τον εγκαταλείψει αναπάντεχα το 1987. Πολυτάλαντος, υπερδραστήριος, με είδωλο τον Fred Astaire, ο Fosse ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός και χορευτής, συμμετέχοντας σε πολυάριθμες κινηματογραφικές παραγωγές του Α50 και του ΄60. Το 1969 περνάει πίσω από την κάμερα, με το διάσημο «Sweet Charity», την πρώτη από μία σειρά σπουδαίων επιτυχιών που φέρουν τη σφραγίδα του. Με ρεκόρ τηλεοπτικών, θεατρικών και κινηματογραφικών βραβείων και υποψηφιοτήτων στο ενεργητικό του, ο αμερικανός χορογράφος και σκηνοθέτης, θεωρείται η πλέον χαρισματική μορφή πίσω από την τελευταία μεγάλη φουρνιά «μουσικοχορευτικών» ταινιών. Δεν είναι άλλωστε συμπτωματικό, ότι η σημερινή προσπάθεια αναβίωσης αυτού του νεκρού για δεκαετίες κινηματογραφικού είδους, ξεκίνησε στα σοβαρά με το «Chicago» ένα έργο γραμμένο από τον ίδιο τον Fosse, το οποίο μάλιστα επρόκειτο και να σκηνοθετήσει στα μέσα του Α80, με πρωταγωνίστρια μια ανερχόμενη τραγουδίστρια την εποχής, την Madonna. Οι προβολείς δεν έπαψαν ποτέ να φωτίζουν το όνομα του Bob Fosse. Τα θεατρικά musicals ανεβαίνουν ξανά και ξανά στις μεγάλες θεατρικές σκηνές, ενώ οι ταινίες του κρατούν φυλαγμένη την ουσία της μαγείας του. “It’s showtime, folks!”, το περιβόητο moto του, και κανένα από τα shows του δεν μπορεί να συναγωνιστεί το αισθησιακό, ντελιριακό «Cabaret», που χορογράφησε και σκηνοθέτησε το 1972 με πρωταγωνίστρια την νεαρή κόρη της Judy Garland και του Vincente Minnelli, Liza.
Η μεταφορά ενός επιτυχημένου θεατρικού έργου του στη μεγάλη οθόνη δεν ήταν εύκολη υπόθεση για τον Fosse, που τώρα χρειαζόταν κάτι περισσότερο από τα εμπνευσμένα χορευτικά και τα ήδη διάσημα τραγούδια του Broadway. Έτσι, η κινηματογραφική διασκευή δανείστηκε τελικά πολύ λίγα στοιχεία από το θεατρικό έργο. Για την ακρίβεια, κράτησε μονάχα την κεντρική ιδέα, τη ζωή ενός βερολινέζικου καμπαρέ και την πρωταγωνίστρια, Liza Minnelli, η οποία είχε κερδίσει τις εντυπώσεις με την ερμηνεία της στη πρώτη, θεατρική εκδοχή του έργου. Πέραν αυτών, για το κινηματογραφικό «Cabaret» χρειάστηκαν καινούριες χορογραφίες, νέα τραγούδια, ένα ικανό, πολυσυλλεκτικό επιτελείο ηθοποιών και φυσικά μία διαφορετική ιστορία. Το αποτέλεσμα εξέπληξε ακόμα και τους ίδιους τους συντελεστές της ταινίας.
Η ιστορία μας μεταφέρει στο Βερολίνο του Α30. Στη σκιά του ναζιστικού εφιάλτη, στο σκοτάδι ενός υπόγειου Cabaret, παρελαύνει από την μεγάλη οθόνη μία σειρά από γοητευτικούς ήρωες. Η νεαρή χορεύτρια Sally Bowles (Liza Minnelli), μία Αμερικανίδα που ξεχάστηκε στη γερμανική πρωτεύουσα, αφιερώνει κάθε μέρα στο να ψάχνει τον πελάτη που θα την κάνει μεγάλη σταρ του σινεμά. Ο βρετανός φοιτητής, Brian Roberts (Michael York), νοικιάζει το διαμέρισμα δίπλα στην Sally και παραδίδει μαθήματα αγγλικών σε Γερμανούς μεγαλοαστούς, προκειμένου να πληρώνει το νοίκι. Από την πρώτη κιόλας συνάντηση με την φιλόδοξη στάρλετ παρασύρεται στον κόσμο της και τον κόσμο του Cabaret, χωρίς να ενδιαφέρεται ωστόσο για τις ερωτικές προθέσεις της. Στο καμπαρέ γνωρίζουν τον Fritz Wendel (Fritz Wepper), έναν απελπισμένο ζιγκολό, που αναζητά μία πλούσια σύζυγο για να βολευτεί. Και την βρίσκει, όταν συναντά μία βαθύπλουτη μαθήτρια του Brian, την εβραία Natalia Landauer (Marisa Berenson). Σιγά-σιγά θα την ερωτευτεί και θα αποκαλύψει ένα επικίνδυνο μυστικό, προκειμένου να την κάνει γυναίκα του. Τέλος, ανάμεσα στη Sally και τον Brian θα βρεθεί ο σαγηνευτικός κοσμοπολίτης Maximilian von Heune (Helmut Griem), ένας φιλήδονος άντρας που θα συμπληρώσει το πιο απρόσμενο ερωτικό τρίγωνο. Αυτές είναι οι φιγούρες του Cabaret, όλες τους γεμάτες πάθη και αδυναμίες, περιμένουν να συναντήσουν το όνειρό τους, καθώς κινούνται ανάμεσα στα φώτα των προβολέων, τους φρενήρεις χορούς των κονσοματρίς και τους θεατρινίστικους αυτοσχεδιασμούς του κομπέρ, Master of Ceremonies (Joel Grey).
Ακόμα κι αν κανείς δεν το είχε αντιληφθεί εξαρχής, το «Cabaret» συγκέντρωνε όλα εκείνα τα στοιχεία που θα του εξασφάλιζαν μία θέση ανάμεσα στις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Τα οκτώ χρυσά αγαλματίδια που απέσπασε το 1973 -μεταξύ άλλων καλύτερης γυναικείας ερμηνείας για τη Minnelli, καλύτερης ανδρικής για τον Grey και σκηνοθεσίας για τον Fosse- και το γεγονός ότι κατατρόπωσε τον κινηματογραφικό ογκόλιθο του Coppola, «The Godfather», ο οποίος στέρησε από τον Fosse μονάχα το βραβείο καλύτερης ταινίας, επαλήθευσαν και τυπικά το μεγαλείο του ανεπανάληπτου αυτού musical. Βέβαια, τα παραληρηματικά σκηνικά, τα καταπληκτικά μουσικά θέματα, οι ερμηνείες των βασανιστικά επιλεγμένων ηθοποιών και η ανατριχιαστική αφέλεια με την οποία ο φακός απαθανατίζει έναν παρηκμασμένο μικρόκοσμο, σε αντιπαραβολή με την επερχόμενη φρίκη, φαίνονται δευτερεύοντα, αφού το «Cabaret» είναι πρώτα απΑ όλα ένα one woman’s show. Με την Minnelli στον καλύτερο ρόλο της καριέρας της, προτού φανεί πως στα γονίδιά της πέρασε εκτός από το ταλέντο και η αυτοκαταστροφική μανία, το «Cabaret» αποθεώνει ένα είδος σινεμά, λίγο πριν αυτό αφήσει την τελευταία του πνοή.

ΠΗΓΗ: www.cinemanews.gr/v5/classic.php?n=1938

Directed by Bob Fosse

Produced by Cy Feuer

Written by Jay Allen
Joe Masteroff (Play)
Christopher Isherwood (Stories)

Starring Liza Minnelli
Michael York
Joel Grey

Music by John Kander
Fred Ebb

Cinematography Geoffrey Unsworth

Editing by David Bretherton

Distributed by Allied Artists

Release date(s) February 13, 1972

Running time 124 minutes
Country United States
Language English
German
Hebrew
Budget $6 million
Gross revenue $42,765,000

The score
All songs written by John Kander and Fred Ebb
1. “Willkommen” (Welcome) – Joel Grey as Master of Ceremonies and the Cabaret Girls
2. “Mein Herr” – Liza Minnelli as Sally Bowles
3. “Maybe This Time” – Liza Minnelli as Sally Bowles
4. “Money, Money” – Joel Grey as Master of Ceremonies and Liza Minnelli as Sally Bowles
5. “Two Ladies” – Joel Grey as Master of Ceremonies and two of the Cabaret Girls
6. “Sitting Pretty – Instrumental
7. “Tomorrow Belongs To Me” – Oliver Collignon as Nazi youth (singing voice provided by Mark Lambert (actor))
8. “Tiller Girls” – Joel Grey as Master of Ceremonies and the Cabaret Girls
9. “Heiraten (Married)” – Greta Keller
10. “If You Could See Her” – Joel Grey as Master of Ceremonies and (unknown) in a gorilla suit
11. “(Life is a) Cabaret” – Liza Minnelli as Sally Bowles
12. “Finale” – Joel Grey as Master of Ceremonies
ΠΗΓΗ:en.wikipedia.org/wikj/Cabaret_(film)

http://www.youtube.com/watch?v=lxmz3RcNNBE&feature=related

Η φωτογραφία είναι από: img2.timeinc.net/ew/dynamic/imgs/071203/cabaret_l.jpg

“THE PIANO (life is a song) YANN TIERSEN/ Comptine d’un autre ete:l’apres midi”

http://www.youtube.com/watch?v=4Z2ljWwIaHs

 Mία ταινία μικρού μήκους με Κινούμενα Σχέδια του Aidan Cibbons(2005),

σε μουσική του Yann Tiersen από την ταινία”Amelie”.

Η παρτιτούρα υπάρχει στο:

www.scribd.com/doc/2416992/Yann-Tiersen-Comptine-autre-ete

 Η φωτογραφία είναι από:voices.gr/wp-content/uploads/Yann-Tiersen-574717.jpgΟ Γιαν Τιερσέν Θεωρείται ο πιο λυρικός ευρωπαίος συνθέτης. Το μεγάλο κοινό τον γνώρισε μέσω της υπέροχης μουσικής που έγραψε για την ταινία του Ζαν-Πιερ Ζενέ «Αμελί» (η οποία έκανε τεράστιες πωλήσεις παγκοσμίως), ο Γάλλος δημιουργός όμως έχει γράψει πολλά άλλα υπέροχα έργα τα οποία το κοινό σιγά σιγά αρχίζει να γνωρίζει.

Έτσι, ύστερα από εξαιρετικές δουλειές, όπως είναι τα «Absente» και «C’ Etait Ici», το πιο ώριμο άλμπουμ της καριέρας του, με τίτλο Retrouvailles, είναι γεγονός. Δεν είναι μόνο οι επιρροές από το γαλλικό chanson, τη μουσική του δρόμου, τα βαλς, την κλασική, τους μεσογειακούς ήχους και τους μινιμαλιστές που διαμορφώνουν το τελικό αποτέλεσμα αυτή τη φορά, αλλά και οι εξαιρετικά σημαντικές συνεργασίες του.

Κατά πρώτον, του αξίζουν συγχαρητήρια γιατί κατάφερε να βγάλει την Ελίζαμπεθ Φρέιζερ των Cocteau Twins από τη σιωπή. Στο ίδιο υψηλό επίπεδο είναι οι συνεργασίες με την Τζέιν Μπίρκιν, τον Στιούαρτ Σταπλς των Tindersticks, αλλά και με τους Ντομινίκ A και Κριστόφ Μιοσέκ. H ευαισθησία σε όλο της το μεγαλείο.

O Tiersen, με το άλμπουμ αυτό (στην Ελλάδα κυκλοφόρησε από την Virin) ανακάλυψε έναν καινούριο τρόπο δουλειάς, φέρνοντας στην επιφάνεια κάθε τι που μπορεί να προσφέρει κάθε μουσικό όργανο και με τον τρόπο αυτό, έγινε πάλι ο μοναδικός αρχιτέκτονας του δικού του έργου. Μοιάζει σαν οι εμπειρίες όλων των τελευταίων ετών να τον απελευθέρωσαν και να του άνοιξαν νέους δρόμους.O Tiersen, με το έργο του αλλά και την απήχηση του στο παγκόσμιο κοινό, αποδεικνύει πως η Γαλλική ρομαντική μουσική έχει συνέχεια και μπορεί να σταθεί αξιοπρεπώς στην σύγχρονη μουσική πραγματικότητα.
Στην «Retrouvailles tour» ο ίδιος βρίσκεται πάνω στην σκηνή τραγουδώντας και παίζοντας με τον δικό του μοναδικό τρόπο κιθάρα και βιολί, ενώ η μπάντα που τον συνοδεύει αποτελείτε από έναν μπασίστα, έναν ντράμμερ, έναν κιθαρίστα. Την ορχήστρα συμπληρώνει το Martenot’s wave, ένα όργανο προάγγελος του συνθεσάιζερ το οποίο χρησιμοποιείται σπάνια.

O Tiersen, όπως λέει ο ίδιος, διανύει μία περίοδο επαναπροσδιορισμού των σχέσεων όπως εξάλλου δηλώνει και ο τίτλος του album (retrouvailles = αυτοί που χάνονται και ξαναβρίσκονται). Είναι μια περίοδος ωριμότητας, την οποία επιμένει με χαρακτηριστική επιμονή να συγκρίνει, με τον καιρό στο Ouessant, όπου ο ουρανός δεν είναι ποτέ καθαρός από σύννεφα.

Θα περάσει αρκετός χρόνος μέχρι ο μουσικός κόσμος να μπορέσει να βρει μία «ετικέτα» να προσδιορίσει τον Tiersen. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η μουσική του τα ξεπερνά όλα τα στερεότυπα και καταφέρνει να συγκινεί και να δίνει αισιοδοξία ακόμα και εκεί που είναι όλα μαύρα.

Πηγή: voices.gr/2009/10/26/yann-tiersen/

πηγή:en.wikipedia.org

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 16 Δεκεμβρίου 1993

http://www.youtube.com/watch?v=0dPS-EHl-FE

http://www.youtube.com/watch?v=VxJnzcNkiFo

http://www.youtube.com/watch?v=Qu1-hGUV8SU

http://www.youtube.com/watch?v=PNH6ANMyBYw

http://www.youtube.com/watch?v=zDw33xGN6Ws&feature=related

Η φωτογραφία είναι από: www.scene-stealers.com/up-content/uploads/2008/04/piano.jpg

”GILDA”

Η φωτογραφία είναι από το: shop.geguchadge.com/images/Guilda.jpgΥΠΟΘΕΣΗΟ Τζόνι Φάρελ, επαγγελματίας χαρτοπαίχτης, γίνεται το πρωτοπαλίκαρο του Μπάλιν,ενός ιδιοκτήτη παράνομου καζίνο στο Μπουένος Άϊρες. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν ο Μπάλιν παντρεύεται την Τζίλντα, με την οποία ο Τζόνι είχε κάποτε ερωτικό δεσμό.πηγή: in.grΜία από τις λεγόμενες “κλασσικές ταινίες”. . .Η Rita Hayworth είναι υπέροχη και μας δίνει μία από τις καλλίτερες στιγμές του παγκόσμιου κινηματογράφου όταν τραγουδάει-χορεύει και βγάζει το μαύρο γάντι της. . . Τα τραγούδια της ταινίας είναι εξαιρετικά! http://www.youtube.com/watch?v=rVI0A4DTVgg&feature=related http://www.youtube.com/watch?v=0d1C1qQ_VoI&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=J_Sjy3lCGpM&feature=related

    Η φωτογραφία είναι από: static.open.salon.com/files/gilda1235001822.jpg 

πηγή: en.wikipedia.org

Η φωτογραφία είναι από: www.mulholland-drive.net/pics/reference/gilda2.jpg

Η φωτογραφία είναι από : moogirl22.files.wordpress.com/2009/03/gone-with-the-wind.jpg

Η ΜΟΥΣΙΚΗ της ταινίας είναι υπέροχη. . .

http://www.youtube.com/watch?v=AihPsVfIddo

http://www.youtube.com/watch?v=DJ4SMEbxUhs&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=8ejACG02AtI

   Η Αρχική ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ξεκίνησε στις 26/1/1939 και τελείωσε στις 27/6/1939 με επικεφαλής τον GEORGE CUKOR. Δύο ολάκερα χρόνια εργαζόταν σκληρά για να στήσει τη φωτογραφία στην υπό δημιουργία ταινία. Την ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ανέλαβε ο VICTOR FLEMING, ήδη έχοντας τη μεγάλη επιτυχία με την ταινία “Ο ΜΑΓΟΣ του ΟΖ”. Την σκηνοθεσία βοήθησαν με την παρουσία τους και άλλοι γνωστοί σκηνοθέτες. Η ταινία έκανε μια Λαμπρή ΠΡΕΜΙΕΡΑ, που αλλού, στην ΑΤΛΑΝΤΑ στην GEORGIA, στις 15 Δεκέμβρη 1939. Ο Κυβερνήτης της Πολιτείας είχε κηρύξει τη μέρα αυτή, επίσημη …ΑΡΓΙΑ…!!!Από την ημέρα αυτή έως τον Ιούνιο 1940 (!), η προβολή της Ταινίας είχε εξαντλήσει προκαταβολικά Όλα τα Εισητήρια (!) και μόνο περιορισμένος αριθμός θεατών αξιώθηκε να την παρακολουθήσει. Στο υπόλοιπο Κοινό ελεύθερα δόθηκε το 1941.Εκτός Η.Π.Α. Βγήκε αμέσως στην Αγγλία και στο Λονδίνο, όπου ξεκίνησε τον Απρίλη 1940 και παιζόνταν συνεχώς για 4 ολάκερα χρόνια. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΑΝΑΛΥΣΗ του ΘΕΜΑΤΟΣ: l        Γενικά το “ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ” είναι ένα Κινηματογραφικό έργο, που προ πολλού, έχει αναληφθεί στη σφαίρα του μυθικού, καθώς μαζί με τον “ΤΙΤΑΝΙΚΟ” πρόσφατα, είναι δύο ταινίες με ΥΣΤΕΡΙΚΗ ΑΠΟΔΟΧΗ από το Κοινό. l         ΘΕΜΑΤΙΚΑ, Θα μπορούσε βέβαια άνετα κάποιος να προσάψει τις “κατηγορίες” ότι αποτελεί μια ανάλαφρη προσέγγιση θεμάτων με ελαφρύ ιστορικό φόντο, ως φόρμα μιας κλασικής “σαπουνόπερας”, όμως στο ξετύλιγμά του διαγράφονται με δραματικό τρόπο η μετάλλαξη των ανθρώπινων χαρακτήρων μέσα από το πρίσμα των ερωτικών σχέσεων, των σχέσεων εξουσίας, της καταλυτικής παρουσίας του Πολέμου αλλά και της σφραγίδας του Θανάτου ως καθαρτήρια δύναμη παθών και ονείρων.l         Η τεχνική του αρτιότητα σαν φιλμ αγγίζει άνετα ακόμα και σημερινές παραγωγές (!). Μονάχα η περίφημη σκηνή της ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ της ΑΤΛΑΝΤΑΣ είναι μοναδική.l        ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ και ΤΑΞΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ του ΕΡΓΟΥ: Το βιβλίο και συνάμα η Ταινία έχει ως ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΦΟΝΤΟ την «καρδιά» του σκληρού Αμερικάνικου Νότου στο λυκόφως του 19^ου αιώνα, γύρω στα 1860, στην ΑΤΛΑΝΤΑ. Ο Ιστορικός και Ταξικός περίγυρος είναι γεμάτος ΕΝΤΑΣΗ, ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ όπως εκφράζονται στις ΦΥΛΕΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ. Οι Η.Π.Α. σημαδεύονται από το λυκόφως της Αντιδραστικής και Αποκρουστικής ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑΣ, η οποία εκφράζεται από τη ΔΟΥΛΕΙΑ των ΜΑΥΡΩΝ και των ΕΓΧΡΩΜΩΝ μέσα στις απέραντες ΦΥΤΕΙΕΣ και ΦΑΡΜΕΣ των μεγάλων Οικογενειών των ΓΑΙΟΚΤΗΜΟΝΩΝ από τη μία πλευρά και από την άλλη το λυκαυγές της Βιομηχανικής Επανάστασης και της απελευθέρωσης της ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ, όπως αυτή συσπειρώνεται στον ανεπτυγμένο οικονομικά και κοινωνικά Βορρά. Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ στις Η.Π.Α. είναι προ των πυλών και οι ταξικές συγκρούσεις σιγοβράζουν. Βέβαια η ΤΑΙΝΙΑ, όπως θα δούμε παρακάτω σε ειδική ανάλυση, όχι μονάχα αδυνατεί να τοποθετηθεί απέναντι στην Κοινωνική «καταιγίδα» που σαρώνει το φόντο της, αλλά απεναντίας-σαν ένα μελανό σημείο και του βιβλίου και της ταινίας-τοποθετείται με χρώμα πολλές φορές ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΑ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ, έχοντας ξεσηκώσει την ΟΡΓΗ των Μαύρων Οργανώσεων των Η.Π.Α.l        Η ΚΡΙΤΙΚΗ που δέχτηκε το ΕΡΓΟ για ΥΦΕΡΠΟΝΤΑ ΡΑΤΣΙΣΜΟ:το «Όσα παίρνει ο Άνεμος» δέχτηκε εντονότατη ΚΡΙΤΙΚΗ ότι «καθαγίαζε», προωθούσε και εξυμνούσε τις ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ αντιλήψεις του Αμερικάνικου Νότου και αποδέχονταν τη ΔΟΥΛΕΙΑ. Κατηγορίες σοβαρότατες για μια Πολιτεία, την ΑΤΛΑΝΤΑ, όπου ήταν η «καρδιά» της φασιστικής ΚΟΥ-ΚΛΟΥΞ-ΚΛΑΝ. Η κατηγορία αυτή βασίστηκε στο χαρακτήρα της MAMMY, τον οποίο έπαιξε η HATTIEMCDANIEL, στην δουλοπρεπή συμπεριφορά της και στον τρόπο που μοιραία δέχονταν και θεωρούσε φυσική τη ΔΟΥΛΕΙΑ των ΜΑΥΡΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ της φυτείας. Ο SELZNICK προσπάθησε να απαντήσει στις κριτικές αυτές δίνοντας μια άλλη διάσταση για το ρόλο των Μαύρων προσώπων του έργου στεκόμενος στην πίστη και αφοσίωσή τους και στην αγάπη που κρύβουν γενικά μέσα τους. Οι ΚΡΙΤΙΚΕΣ μεγάλωναν και μετά το 1945, διάφορα Συνδικάτα με επί κεφαλής τον LEONARDPITT χαρακτήρισαν σκληρότατα το έργο «AROMANCESETINAUSCHWITZ…!!!». Υπήρξαν διαμαρτυρίες και καταγγελίες από την ΑΦΡΟ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ενάντια στους μαύρους ηθοποιούς της ταινίας γιατί αποδέχτηκαν αυτούς τους ρόλους. Ασκήθηκαν εντονότατες κριτικές για τον σκληρό τρόπο συμπεριφοράς της Scarlett προς το Μαύρο προσωπικό της φυτείας επίσης.  Το ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ των γεγονότων αυτών εκδηλώθηκε στην ΠΡΕΜΙΕΡΑ του έργου στην ΑΤΛΑΝΤΑ, όπου οι ΘΕΣΕΙΣ μέσα στον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ήταν ΧΩΡΙΣΜΕΝΕΣ ΦΥΛΕΤΙΚΑ (!!!) και  η HATTIEMCDANIEL (Mammy), έπρεπε να …καθίσει χώρια (!!!). Όμως ο CLARKGABLE (Rhett) ΑΠΕΙΛΗΣΕ, προς τιμήν του, να ΜΠΟΫΚΟΤΑΡΕΙ εντελώς την πρεμιέρα και όλα κινδύνεψαν να «τιναχτούν στον αέρα». Ασκήθηκε επίσης εντονότατη ΚΡΙΤΙΚΗ για τα ΧΟΡΕΥΤΙΚΑ των ΜΑΥΡΩΝ, όπου ήταν ντυμένοι ΣΚΛΑΒΟΙ στην πρεμιέρα και μονάχα με την προσωπική παρέμβαση του θρυλικού MARTINLUTHERKING κατέστη δυνατή η ολοκλήρωση των εκδηλώσεων. Τέλος, για κατευνασμό του τεράστιου θορύβου, δόθηκε, ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στις Η.Π.Α., Βραβείο OSCAR ερμηνείας για την “best supporting actress”.l        Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ και ΠΛΟΚΗ:Μια Ιστορία για μια ομάδα χαρούμενων Νέων ανθρώπων που, μέσα από την πορεία του έργου, μεταμορφώνονται σε θλιμμένους Μεσήλικες, μέσα από μια αγωνιώδη διαδικασία και επώδυνη διαδικασία ωριμοποίησης, για ένα πόλεμο που στο διάβα του καταστρέφει και σαρώνει Όνειρα, Έρωτες, Προσδοκίες και τελικά Ανθρώπινες Υπάρξεις. Παρακολουθούμε με πόνο τους ευαίσθητους ανθρώπους να ισοπεδώνονται συναισθηματικά και βιολογικά και τους σκληρούς να επιβιώνουν. Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον πόσο μια εύθραυστη ψυχή μετατρέπεται σε σκληρό «βράχο». Βλέπουμε με μια πικρή μελαγχολία Έρωτες και Όνειρα να γεννιούνται αλλά και να Σβήνουν από εγωισμούς, για τα ΟΝΕΙΡΑ μιας ΖΩΗΣ να σπέρνονται στο ΦΥΣΗΜΑ του ΑΝΕΜΟΥ.  Τα Συναισθήματα αυτά πλέκουν ένα μαγικό χορό μέσα από ένα «μπουκέτο» Μεγάλων Ηθοποιών, που θα σφραγίσουν με τις ερμηνείες και το στίγμα τους, την 7^η Τέχνη. Και στη μέση, μια φιγούρα, μια Ανθρώπινη ύπαρξη, μια Γυναίκα, μια καρδιά και προσωπικότητα που η πορεία της ιχνογραφεί Γυναίκα Ελληνικής Αρχαίας Τραγωδίας. Η SCARLETTO‘  HARA μέσα από τη Μυθική πια μορφή της VIVIANLEIGH.

  «αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα…»

(πηγή: clubs.pathfinder.gr/johnpitclub/986671)

“ΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ”-“CLOCKWORK ORANGE”

Η φωτογραφία είναι από:www.annyas.com/screenshots/images/1971/clockwork-orange-movie-trailler-title-screen.jpg

Είναι από τις ταινίες, που η μουσική είναι άρρηκτα δεμένη με την υπόθεση και κυρίως με την έκβαση του έργου. Γι’αυτό το λόγο παραθέτω track listing γιατί πιστεύω ότι ο θεατής πρέπει να κάνει μία προετοιμασία, όσον αφορά τη μουσική, πριν παρακολουθήσει αυτήν την ταινία για να γίνει απόλυτα κατανοητή!
Track listing
“The Funeral of Queen Mary”, Wendy Carlos
“The Thieving Magpie (Rossini, Abridged)”, A Deutsche Grammophon Recording
“Theme from A Clockwork Orange (Beethoviana)”, Wendy Carlos
“Ninth Symphony, Second Movement (Abridged)”, A Deutsche Grammophon Recording conducted by Ferenc Fricsay.
“March from A Clockwork Orange (Ninth Symphony, Fourth Movement, Abridged)”, Wendy Carlos and Rachel Elkind

Η φωτογραφία είναι από:www-personal.umich.edu/~notlaw/Movie/Movie/a_clockwork_orange.jpg

 “LA DOUBLE VIE DE VERONIQUE” ( “Η ΔΙΠΛΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΒΕΡΟΝΙΚΑ”

Η φωτογραφία είναι από:img.youtube.com/vi/EecLJK4eI4Y/0jpg

Σκηνοθεσία: Κριστόφ Κισλόφσκι
Σενάριο: Κριστόφ Κισλόφσκι, Κριστόφ Πίσιεβιτς�
Παίζουν:Ιρέν Ζακόμπ , Φιλίπ Βολτέρ, Σαντρίν Ντιμάς�
Γλώσσα: Γαλλικά, Πολωνικά
Διάρκεια: 98΄

Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής Φεστιβάλ Καννών 1991
Βραβείο FIPRESCI Φεστιβάλ Καννών 1991
Βραβείο Α’ Γυναικείας ερμηνείας (Ιρέν Ζακόμπ) Φ. Καννών 1991
Υποψήφια για Χρυσό Φοίνικα Φεστιβάλ Καννών 1991
Υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας
Μία από τις ωραιότερες ταινίες του Πολωνού δημιουργού, με θέμα δύο γυναίκες που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, αλλά έχουν τις ίδιες ευαισθησίες, την ίδια κλίση για τη μουσική και την αίσθηση ότι κάπου αλλού βρίσκεται το άλλο τους μισό.
Η Βερόνικα ζει στην Κρακοβία. Έχει αδύναμη καρδιά. Αν και δεν είναι επαγγελματίας ερμηνεύτρια, περνά από ακρόαση και παίρνει μέρος σε μια μουσική βραδιά. Πεθαίνει τραγουδώντας ένα πανέμορφο σόλο. Στη Γαλλία η Βερονίκ πενθεί σαν να έχασε ένα δικό της άνθρωπο. Διακόπτει τα μαθήματα φωνητικής, ακούει διαρκώς το μουσικό θέμα που ερμήνευε η Βερόνικα τη στιγμή που η καρδιά της την πρόδωσε, και γνωρίζεται με ένα συγγραφέα παιδικών βιβλίων, ο οποίος κατασκευάζει μαριονέτες και γράφει μια ιστορία για δύο κοπέλες που μοιράζονται το ίδιο πνεύμα.
(πηγή: Κινηματογραφική Λέσχη Γυθείου-www.klg.gr/

  η φωτό από το cinemad.blogspot.com)

Σινεφίλ

“«Η διπλή ζωή της Βερόνικα» στην πραγματικότητα είναι μια αυτοβιογραφική ταινία που αποτυπώνει τη νοσταλγία του Κριστόφ Κισλόφσκι και την αγωνία του να βρει ένα σταθερό σημείο αναφοράς σε μια κρίσιμη καμπή της ζωής του. Το 1991, χρονιά κατά την οποία γυρίστηκε, ο Πολωνός δημιουργός είχε εγκατασταθεί μόνιμα στη Γαλλία και είχε ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα του, που έμελλε να είναι και ο επίλογός της.

Η «Βερόνικα» είναι ένα γοητευτικό παιχνίδι ανάμεσα στο πραγματικό και το ιδεατό . . . ”  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΡΑΣ

Η μουσική της ταινίας όμως είναι αυτή που σε καθηλώνει. . .

 Ο Ζμπιγκίνιεφ Πράισνερ, έχει υπογράψει τη μουσική σε πάνω από 40 ταινίες, κατά κύριο λόγο Ευρωπαίων σκηνοθετών όπως η ΑΝιέσκα Χολαντ, ο Εκτορ Μπαμπένκο και ο Λουι Μαλ. Πρόκειται για μια αξιοθαύμαστη περίπτωση μουσικού όχι μόνο για αυτό αλλά πολύ περισσότερο γιατί είναι αυτοδίδακτος. Δεν πήγε σε κανένα ωδείο αλλά επειδή η αγάπη του για την μουσική είναι μεγάλη κατάφερε όχι απλά να διαβάζει και να γράφει νότες αλλά να συνθέτει ολόκληρα συμφωνικά έργα και σάουντρακς. Κύρια επιρροή στο έργο του, όπως έχει παραδεχτεί και ο ίδιος είναι Πολωνοί συνθέτες του 19ου αιώνα αλλά και κλασικοί συνθέτες όπως ο Σιμπέλιους και ο Παγκανίνι. Λάτρης της μελωδίας και της κλασικής φόρμας στην μουσική ενώ αποφεύγει τους νεωτερισμούς και τον μοντέρνο προσανατολισμό και τον πειραματισμό στον ήχο.
Το 1981 γράφει την πρώτη κινηματογραφική μουσική για την ταινία του Αντονι Κράουζε «Δελτίο Καιρού». Εκεί τον πρόσεξε ο Κισλόφσκι και του πρότεινε να συνεργαστούν για την ταινία που ετοίμαζε εκείνο τον καιρό με τίτλο «Χωρίς τέλος», μια μεταφυσική πολιτική ταινία, που έτυχε να πολεμηθεί τόσο από το πολιτικό κατεστημένο όσο και από την Καθολική Εκκλησία της Πολωνίας. Οι ίδιοι βέβαια δεν το έβαλαν κάτω και το επόμενο βήμα ήταν αυτό που τους χάρισε τη διεθνή αναγνώριση, τις διθυραμβικές κριτικές και τα βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ και διοργανώσεις. Επρόκειτο για μια σειρά από 10 σπονδυλωτές ιστορίες με κύριο άξονα το γραπτό δίκαιο που απέδωσε ο Θεός στους ανθρώπους μέσω του Μωυσή και τίτλος της «Ο δεκάλογος»(πηγή:rota958.blogspot.com)

Μουσική:

http://www.youtube.com/watch?v=7bHC8XEfEYk&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=TEVlDb43v-4

In the Mood for Love [Fa yeung nin wa]

By zamuc

In the Mood for Love (2000) του Wong Kar Wai.

Ο κύριος Chow και η κυρία Chan γείτονες στο Hong Kong της δεκαετίας του 1960 ανακαλύπτουν ότι οι σύζυγοι τους διατηρούν παράνομο δεσμό μεταξύ τους. Το γεγονός αυτό τους φέρνει κοντά όχι μόνο στην προσπάθεια να μοιράσουν τη θλίψη τους αλλά και σε μία απόπειρα να καταλάβουν γιατί και πως συνέβη αυτό. Φτάνουν στο σημείο να υποδύονται ο ένας το σύζυγο του άλλου και να προβάρουν αναπαραστάσεις του πως μπορεί να γνωρίστηκαν ή του τι κάνουν στις κρυφές τους εξόδους. Έρχονται τόσο κοντά που αναπτύσσεται μεταξύ τους μία εμφανής ερωτική διάθεση και επιθυμία την οποία προσπαθούν όμως να καταπνίξουν. . .  (πηγή: zamuc.wordpress.com)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Η Ερωτική επιθυμία (Αγγλικός τίτλος: In the mood for love) είναι μια ταινία παραγωγής 2000, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γουόνγκ Καρ-βαι, με πρωταγωνιστές τη Μάγκι Τσεουνγκ και τον Τόνι Λιούνγκ Τσίου Γουάι.

Η ταινία αποτελεί το δεύτερο μέρος μιας ανεπίσημης τριλογίας, μαζί με το πρώτο μέρος, Ημέρες Αγριότητας (αγγλικός τίτλος: Days of Being Wild), του 1991 και το τελευταίο 2046 του 2004.

Η ταινία εκτυλίσσεται στο Χονγκ Κονγκ, το 1962. Ο Τσόου Μο Γουαν, δημοσιογράφος, νοικιάζει ένα διαμέρισμα την ίδια μέρα με τη Σου Λε Ζεν, γραμματέα σε ναυτιλιακή εταιρεία. Είναι γείτονες, και παντρεμένοι με συζύγους που τους αφήνουν μόνους για λόγους δουλειάς. Παρά την παρουσία των γειτόνων και της σπιτονοικοκυράς, ο Τσόου και η Σου συναντιούνται μόνοι συχνά, και αρχίζουν να γίνονται φίλοι.

Εκμυστηρεύονται τις υποψίες τους ότι οι δυο τους σύζυγοί είναι παράνομο ζευγάρι. Ο Τσόου πείθει τη Σου να “παίξουν” αυτό που φαντάζονται ότι συμβαίνει με τους συντρόφους τους, και σιγά σιγά η λεπτή γραμμή ανάμεσα στο παιχνίδι και το αληθινό ειδύλλιο χάνεται.

Ο Τσόου ζητά από τη Σου να τον βοηθήσει να γράψει μια σειρά με θέμα τις πολεμικές τέχνες για την εφημερίδα του. Καθώς η σχέση τους γίνεται πιο στενή, οι γύρω τους αρχίζουν να το παρατηρούν, και ο Τσόου με τη Σου προσπαθούν να πείσουν ο ένας τον άλλο ότι δεν θα επαναλάβουν αυτό που έκαναν οι σύζυγοί τους.

Ανακτήθηκε από “http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%AF%CE%B1“

Τραγούδια:

1.Yumeji’s Theme – Umebayshi Shigeru
2.Mo-wan’s Dialogue – In The Mood For Love ST
3.Angkor Wat Theme I – Michael Galasso
4.ITMFL I – Michael Galasso
5.Aquellos Ojos Verdes – Nat King Cole
6.Shuang Shuang Yan – Deng Bai Ying
7.ITMFL II – Michael Galasso
8.Radio Zhou Xuan Announcement/Hua Yang De Nian Hua – Zhou Xuan
9.Perhaps, Perhaps, Perhaps – Nat King Cole
10.Bengawan Solo – REBECCA PAN
11.ITMFL III – Michael Galasso
12.Si Lang Tan Mu – Tan Xin Pei
13.Shuang Ma Hui – Zhang Yun Xian/Hou Li Jun
14.Blue – Michael Galasso
15.Hong Niang Hui Zhang Sheng – Zheng Jun Mian/Li Hang
16.Li-zhen’s Dialogue/Te Quiero Dijiste (Magic Is The Moonlight) – Nat King Cole
17.Angkor Wat Theme II – Michael Galasso
18.Yue Er Wan Wan Zhao Jiu Zhou – Chiu Wai Ping
19.Casanova’s Flute – Michael Galasso
20.Yumeji’s Theme/Li-zhen’s Dialogue – Umebayasi Shigeru
21.Angkor Wat Theme Finale – Michael Galasso