Υπήρχε κάποτε ένα εντεκάχρονο κορίτσι. Κανείς δε θα μάθει ποτέ το όνομά του. Τα λίγα που ξέρουμε γι΄αυτό το πλάσμα είναι ότι πέρασε τη σύντομη ζωή του στη σκιά της Ακρόπολης της Αθήνας. Ίσως ο πατέρας της δούλευε σε ένα από τα μεγάλα έργα του Περικλή, του Φειδία, του Ικτίνου και του Καλλι-κράτη στην Ακρόπολη. Το κορίτσι θα είχε δει από μακριά να λάμπουν τα φρέσκα μάρμαρα στον ήλιο. Ήταν η εποχή του Χρυσού 5ου αιώνα π.Χ., όταν η Αθήνα ηγεμόνευε στο κράτος της θάλασσας και είχε γίνει το πρότυπο της δημοκρατίας, με στρατηγούς και πολίτες της αριστοκρατίας της γης και της θάλασσας, με τους τεχνίτες, τους εργάτες και τους δούλους. Ίσως ο πατέρας της επιστρατεύτηκε από το 431 π.Χ. για να πολεμήσει με τους Σπαρτιάτες και τους συμμάχους τους σε εκείνη την αναστάτωση του ελληνικού κόσμου στα χρόνια του εμφύλιου Πελοποννησιακού Πολέμου. Συνέχεια →