«Δείγματα έλλογης αλληλουχίας από την ΥΨΙΚΑΜΙΝΟ του Ανδρέα Εμπειρίκου», περ. ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ, τχ. 144-145, Ιούνιος-Δεκέμβριος 2018, σ. 41-45.



Λήψη αρχείου

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΝΕΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

 

Παραδοσιακή ποίηση (http://www.snhell.gr/anthology/content.asp?id=230&author_id=31) – Συμπαγής μονάδα σκέψης – Εξωτερική δυναμική:

1. Έμμετρος ρυθμός, ισομετρικός (end-stopped) στίχος με ομοιοκαταληξία/ρίμα
2. Έλλογη αλληλουχία νοημάτων, εικόνων, όρων
3. Ευδιάκριτο και εύκολα κατανοητό νόημα
4. Λεξιλόγιο –συχνά εξεζητημένο- με έντονο το λυρικό στοιχείο
5. Συγκινησιακή φόρτιση

Μοντέρνα/Νεωτερική ποίηση – Εσωτερική δυναμική:

1. Ελευθερωμένος / διασκελιζόμενος (run-on/enjambed) στίχος με παύσεις, παρηχήσεις, τονικές εναλλαγές
2. Άλογη αλληλουχία στοιχείων, που δεν εκμηδενίζει τη συγκινησιακή δραστικότητα, αλλά την ενδυναμώνει και την εμπλουτίζει
3. Ξάφνιασμα του αναγνώστη, που εδράζεται σε μια σκοτεινότητα διανοητικής φύσεως
4. Απλό, οικείο, καθημερινό λεξιλόγιο που πλησιάζει τον τόνο της προφορικής ομιλίας
5. Ανάπτυξη δραματικότητας (<δρω – πράττω) μέσω εικόνων

Η παραδοσιακή ποίηση ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ, ενώ η μοντέρνα ΥΠΟΒΑΛΛΕΙ. Ειρήσθω εν παρόδω, το «υποβάλλω» είναι πιο ισχυρό από το «επιβάλλω»!

Στοιχεία αντλημένα από: Δημήτρης Κόκορης, Ποιητικός ρυθμός. Παραδοσιακή και νεωτερική έκφραση, Θεσσαλονίκη, Νησίδες, Ιούλιος 2006