ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ
Δέκα μέρες μετά την Ανάληψη του Ιησού , συνέβη το γεγονός της Πεντηκοστής, ένα θαυμαστό γεγονός το οποίο αποτέλεσε την αφετερία για το ξεκίνημα της εκκλησίας του Ιησού. Εκείνη την ημέρα πίστεψαν και βαφτίστηκαν τρείς χιλιάδες άνθρωποι και αποτέλεσαν το σώμα της εκκλησίας .Με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής οι Απόστολοι έγιναν φλογεροί κήρυκες του ευαγγελίου και τις χριστιανικής πίστης. Το Άγιο Πνεύμα μεταμορφώνει τη ζωή των ανθρώπων και τους οδηγεί στο δρόμο του Θεού.
Ακολουθεί ο εσπερινός της Πεντηκοστής.
Κάτω από Α λυκείου, Αγιολογία, Β γυμνασίου, Γ γυμνασίου, Γ ΛΥΚΕΙΟΥ, Γενικά, Θρησκεία, ΥΜΝΟΙ, ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ | 0 ΣχόλιαΙουδαϊσμός και Ιουδαϊκή συναγωγή:τόπος λατρείας και προσευχής
Ο Ιουδαϊσμός είναι η παραδοσιακή θρησκεία των Εβραίων ανά τον κόσμο με περίπου 15 εκατομμύρια πιστούς το 2006, γεγονός που τον κατατάσσει ως δωδέκατη σε τάξη μεγέθους οργανωμένη θρησκεία. Είναι η πρώτη μαρτυρούμενη μονοθεϊστική θρησκεία και μία από τις αρχαιότερες θρησκευτικές παραδόσεις που τελούνται στον σύγχρονο κόσμο. Οι αξίες και η ιστορία του εβραϊκού λαού συνιστούν μείζον θεμέλιο των άλλων Αβρααμικών θρησκειών όπως είναι ο Χριστιανισμός , ο Ισλαμισμός, οι Σαμαρίτες και η Πίστη Μπαχάι.Ο Ιουδαϊσμός σπανίως υπήρξε μονολιθικός στην άσκησή του (αν και ήταν πάντα μονοθεϊστικός ως προς τη θεολογία του) και διαφέρει από πολλές θρησκείες ως προς το γεγονός ότι η κεντρική αυθεντία δεν αποδίδεται σε κάποιο άτομο αλλά μάλλον στις ιερές Γραφές (Τανάκ)και στις μακραίωνες παραδόσεις (Χαλακά ). Βέβαια, ο Ιουδαϊσμός σε όλες τις παραλλαγές του παρέμεινε προσδεδεμένος σε έναν αριθμό θρησκευτικών αρχών, η σημαντικότερη εκ των οποίων είναι η πίστη ότι υπάρχει ένας μοναδικός, παντογνώστης, παντοδύναμος, πανάγαθος, υπερβατικός Θεός, יהוה (ΓΧΒΧ , που αποδίδεται στα ελληνικά ως Ιεχωβά ή Γιαχβέ, ο οποίος δημιούργησε το σύμπαν και συνεχίζει να το κυβερνά. Σύμφωνα με την παραδοσιακή εβραϊκή πίστη, ο Θεός που δημιούργησε τον κόσμο, εγκαθίδρυσε μια διαθήκη με τον εβραϊκό λαό, και τού αποκάλυψε τους νόμους Του και τις εντολές Του με τη μορφή της Τορά (συνήθως αναφέρεται και ως “Μωσαϊκός Νόμος”).Η άσκηση του Ιουδαϊσμού είναι αφιερωμένη στη μελέτη της Τορά και την τήρηση των νόμων και των εντολών, έτσι όπως είναι καταχωρημένοι εκεί. Η Συναγωγή, Εβρ. בית כנסת μπέιτ κνεσέτ, είναι ο τόπος λατρείας της Ιουδαϊκής θρησκείας.Ο όρος συναγωγή προέρχεται από το ρήμα συνάγω και σημαίνει «τόπος συγκέντρωσης». Ο αντίστοιχος εβραϊκός όρος μπέιτ κνεσέτ σημαίνει «οίκος συνέλευσης».Μια τυπική συναγωγή αποτελείται από ένα μεγάλο χώρο προσευχής και μικρότερα δωμάτια μελέτης. Συνήθως περιλαμβάνει και χώρο κοινωνικών συναθροίσεων, καθώς και γραφεία.Στις Ορθόδοξες συναγωγές επιτρέπεται στον κύριο χώρο να εισέρχονται μόνο άντρες. Γυναίκες εισέρχονται μόνο για την τελετή του γάμου, τον υπόλοιπο καιρό συμπροσεύχονται από γειτονικά δωμάτια. Στις προοδευτικές ή μεταρρυθμισμένες (ρεφορμιστικές) ιουδαϊκές κοινότητες επιτρέπεται η είσοδος και στις γυναίκες. Η συναγωγή δημιουργήθηκε κατα τη διάρκεια της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας όπου οι Ισραηλίτες έπρεπε να έχουν ένα τοπο προσευχής και λατρείας αφού βρίσκονταν μακριά απο το Ναό. Ο τόπος αυτός ήταν η συναγωγή. Επικεφαλής της συναγωγ’ης είναι ο αρχισυνάγωγος ,ενώ οι διδάσκαλοι του Νόμου ονομάζονται ραββίνοι.Στο εσωτερικό της συναγωγής υπάρχουν ορισμένα σύμβολα και σχέδια που τη διακοσμούν. Αρχικά δεσπόζει το λιοντάρι το οποίο είναι σύμβολος της φυλής του Ιούδα, το στέμμα που δείχνει τη βασιλέια του Θεού, το άστρο του Δαβίδ ένα απο τα αρχαιότερα εβραίκά σύμβολα το οποίο συμβολίζ ε το έμβλημα του βασιλιά Δαβίδ. Τέλος υπάρχει η επτάφωτη λυχνία καθώς και οι δύο πλάκες του Νόμου.
πηγή:wikipedia,σχολικό βιβλίο ά γυμνασίου.
ακολοθυθεί βίντεο με ξενάγηση στο εσωτερικό συναγωγής.
1.Αφού διαβάσετε τα παραθέματα και παρακολουθήσετε το βίντεο περιγράψτε έναν ναό.
2.Βρείτε πληροφορίες για συναγωγές σε όλο τον κόσμο.
Κάτω από Α γυμνασίου, Β γυμνασίου, Β ΛΥΚΕΙΟΥ, Γ γυμνασιου, Γενικά, Θρησκεία, ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ | 0 ΣχόλιαΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Μια απο τις βασικότερες ανάγκες του ανθρώπου είναι η έμφυτη τάση για κοινωνικοποίηση και για σύναψη διαπροσωπικών σχέσεων. Χαρακτηριστικά ο Αριστοτέλης αναφέρει “”ο άνθρωπος είναι ζώον πολιτικόν… αλλά και κοινωνικόν””.Τονίζεται λοιπόν πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει μόνος του αλλά αντίθετα αναζητά την ενταξή του σε μια κοινωνική ομάδα. Μια κοινωνικοποίηση όμως που πρέπει να γίνεται με απόλυτο σεβασμό και αγάπη και απαραίτητη προυπόθεση η αναγνώριση του άλλου ως “”αδελφό””μας.
Ένα τέτοιο επαναστατικό μήνυμα μπορούμε να βρούμε μέσα στο ευαγγέλιο όπου τονίζεται ότι ο συνανθρωπός μας είναι ταυτόχρονα “”αδερφός”” μας, και ίσος με εμάς. Το μήνυμα αυτό απορρέι μέσα απο την παραβολή του Καλού Σαμαρείτη.
Και να, κάποιος νομικός σηκώθηκε και πειράζοντας το Χριστό του είπε:
– Δάσκαλε, τι πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;
– Τι είναι γραμμένο στο νόμο; Πώς το αντιλαμβάνεσαι; Απάντησε ο Χριστός.
Τότε αποκρίθηκε ο νομικός και είπε:
– Αγαπήσεις Κύριον τον Θεό σου εξ όλης της καρδίας σου
και εξ όλης της ψυχής σου
και εξ όλης της ισχύος σου
και εξ όλης της διανοίας σου,
και τον πλησίον σου ως σεαυτόν.
Τότε ο Χριστός του είπε:
– Σωστά αποκρίθηκες. Έτσι να κάνεις και θα κληρονομήσεις την αιώνια ζωή.
Ο νομικός, λοιπόν, θέλοντας να δικαιολογηθεί είπε προς τον Ιησού:
– Και ποιος είναι ο πλησίον;
Με αφορμή την τελευταία ερώτηση ο Ιησούς είπε την εξής παραβολή:
«Ένας άνθρωπος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ*1. Έπεσε ανάμεσα σε ληστές. οι οποίοι αφού τον γύμνωσαν και τον καταπλήγωσαν, αναχώρησαν, αφήνοντας τον μισοπεθαμένο.
Κατά σύμπτωση ένας ιερέας κατέβαινε από εκείνο το δρόμο. Όταν τον είδε, προσπέρασε.
Παρόμοια μάλιστα κι ένας Λευίτης*2, όταν έφτασε στον τόπο, αφού ήρθε και είδε, προσπέρασε. Κάποιος Σαμαρείτης, όμως που περνούσε από το δρόμο, μόλις τον είδε, τον σπλαχνίστηκε. Πλησίασε, έδεσε τις πληγές του, χύνοντας επάνω τους λάδι και κρασί.*3 Αφού τον ανέβασε πάνω στο ζώο του, τον έφερε σε ένα πανδοχείο, και τον περιποιήθηκε.
Την επόμενη μέρα, πριν αναχωρήσει, έβγαλε δυο δηνάρια, τα έδωσε στον ξενοδόχο, και του είπε: «Περιποιήσου τον. Ό,τι δαπανήσεις επιπλέον, εγώ, όταν επανέλθω θα σου το αποδώσω».
-Ποιος λοιπόν απ’ αυτούς τους τρεις σου φαίνεται ότι έγινε πλησίον για εκείνο που έπεσε στα χέρια των ληστών; Ρώτησε ο Χριστός τον νομικό.
– Αυτός που τον σπλαχνίστηκε.
-Πορεύου και συ ποίει ομοίως, είπε τότε ο Χριστός.
Η παραβολή λοιπόν μας διδάσκει πως ”πλησίον” είναι ο κάθε συνανθρωπός μας, ο καθένας απο εμάς που έχει ανάγκη για βοήθεια πέρα απο κάθε είδους διάκριση φυλετική, θρησκευτική , κοινωνική, ταξική και κάθε είδους διάκριση.
Η εντολή του Ιησού ήταν σαφής””αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν””.
Μέσα λοιπόν απο την παραβολή απορρέει ένα μήνυμα αγάπης και αλληλεγγύης, ένα μήνυμα ισότητας και ισονομίας πέρα απο κάθε είδους διάκριση φυλετική, κοινωνική, θρησκευτική, ταξική και οποιαδήποτε άλλη διάκριση.
Δυστυχώς όμως στις μέρες μας το παράδειγμα του”” Καλού Σαμαρείτη”” δεν γίνεται πραγματικότητα αλλά αντίθετα καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες γεγονότων κατάφορης αδικίας , ανισότητας και διάκρισης .
Το Δεκέμβριο του 1948 η Οικουμενική Διακήρυξη ανθρωπινων δικαιωμάτων προσπαθησε να διαφυλάξει την προσωπικότητα κάθε ανθρώπου και θα μπορούσαμε να πούμε, πως μπορούμε να βρούμε πολλά στοιχεία κοινά με το μήνυμα του ευαγγελίου. Το ερώτημα που τίθεται όμως είναι κατα πόσο ο καθένας απο εμάς το κάνουμε πράξη……πόσο συχνά είμαστε …καλοί Σαμαρείτες; Το παρακάτω βίντεο θα σας βοηθήσει και θα σας κάνει να αναρωτηθείτε …ξέρουμε αλήθεια τί είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα;