Κάθε άνθρωπος έχει τον τόπο του. Είναι οι ρίζες του στο δέντρο της ζωής. Είναι η φωλιά του πατρικού σπιτιού, οι γεύσεις και οι μυρωδιές της παιδικής ηλικίας. Οι αναμνήσεις.

Ο τόπος που με γέννησε και με ανάθρεψε είναι το χωριό μου. Εκεί αντίκρισα το πρώτο φως του ήλιου, με νανούρισε το κελάιδημα των πουλιών, με χάιδεψε το αεράκι που κατέβαινε καλπάζοντας από τον Άγιο Κωνσταντίνο. Μεγαλώνοντας, απολάμβανα τη μυρωδιά του νοτισμένου χώματος μετά τη βροχή, τα χρώματα του δάσους που άλλαζαν με τις εποχές, τα χαμόγελα των ανθρώπων και η επικοινωνία μαζί τους.

Το χωριό μου είναι το Εμπόριο- Εορδαίας και έχει απαράμιλλη φυσική ομορφιά και μακραίωνη ιστορία.

Το υλικό που ακολουθεί είναι αποτέλεσμα έρευνας και συνεντεύξεων των μαθητών  που είχα στην Δ΄τάξη τα σχολικά έτη 2007-2008, 2009-2010 και 2010-2011. Τρεις χρονιές, τρεις διαφορετικές ομάδες μαθητών με το ίδιο μεράκι και αγάπη για τον τόπο μας.

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ.

΄΄…Να που μ΄αρέσουν επιτέλους αυτά τα βουνά μ΄αυτό το φως

με δέρμα ρυτιδωμένο σαν την κοιλιά του ελέφαντα

όταν τα μάτια του στενεύουν απ΄τα χρόνια.

Να που μ΄αρέσουν αυτές οι λεύκες, δεν είναι πολλές

σηκώνοντας τους ώμους μέσα στον ήλιο.

Οι αψηλοί γκέγκηδες οι κοντοί τόσκηδες

το καλοκαίρι με τα δρεπάνια και το χειμώνα με τα τσεκούρια

κι όλο τα ίδια ξανά και ξανά, ίδιες κινήσεις

στα ίδια σώματα, κόπηκε η μονοτονία…΄΄

Γιώργος Σεφέρης ΄΄Ωραίο Φθινοπωρινό πρωί΄΄

΄΄… Σ΄όλους τους τόπους κι αν γυρνώ

μόνον ετούτον αγαπώ…΄΄

Οδυσσέας Ελύτης ΄΄Ο ήλιος ο ηλιάτορας”