margaron's blog

Ολοκληρώνοντας το καινοτόμο πρόγραμμα αγωγής υγείας “το μαγικό ταξίδι στη χώρα των συναισθημάτων”, επεξεργαστήκαμε τη διαφορετικότητα, καταλήγοντας στη φιλία & τη μοναξιά.

Αρχίσαμε χορεύοντας με τη μουσική που μας αρέσει, έπειτα με τη λήξη του κομματιού χωριστήκαμε σε ζευγάρια & συζητήσαμε προσπαθώντας να ανακαλύψουμε 3 πράγματα που έχουμε ίδια & 3 πράγματα στα οποία διαφέρουμε. Κατόπιν κάθε ζευγάρι σε ένα φύλλο χαρτί ζωγράφισε τις ομοιότητες & τις διαφορές που ανακάλυψε, αφού αποφάσισε ποιο παιδάκι θα κάνει το ένα & το άλλο ζητούμενο. Τέλος στην ολομέλεια επεξεργαστήκαμε τις ανακαλύψεις της κάθε δυάδας.

Ακολούθησε η ανάγνωση του βιβλίου “Έλμερ” του Ντέιβιντ Μακ Κι & η ζωγραφική απόδοση του διαφορετικού ελέφαντα ατομικά πρώτα & ομαδικά αργότερα. Είδαμε & ακούσαμε σε ταινία στο movie maker την ιστορία από το παραμύθι “ο πράσινος λύκος”. Διαβάσαμε το βιβλίο “το χαρούμενο λιβάδι” της Φιλιώς Νικολούδη & ζωγραφίσαμε ομαδικά το δικό μας λιβάδι με τα πολλά & διαφορετικά λουλούδια που ζουν αρμονικά & κάνουν το λιβάδι πιο όμορφο & πλούσιο με τα διαφορετικά χρώματα & αρώματά τους.

Έπειτα διαβάσαμε από τη σειρά “τι νιώθεις;” το βιβλίο για τη φιλία & τη μοναξιά & είδαμε πώς ένα κοριτσάκι στη μακρινή Ανταρκτική έκανε φίλο ένα  διαβολάκι που από μόνο & λυπημένο έγινε χαρούμενο κι ευτυχισμένο. Μοιραστήκαμε κι εμείς στην ομάδα στιγμές που νιώσαμε μόνοι & διωγμένοι & στιγμές που είμασταν χαρούμενοι & περνάγαμε ωραία. Πήραμε διάφορα υλικά & δημιουργήσαμε κι εμείς το ανθρωπάκι της φιλίας & της μοναξιάς, όπως τα φανταζόμασταν! Τέλος ζωγραφίσαμε σε φύλλο χαρτί στιγμές φιλίας & μοναξιάς & τα συναισθήματα που μας πλημμυρίζουν κάθε φορά.

Το πρόγραμμα έκλεισε με μια ωραία καλοκαιρινή γιορτούλα με ποιήματα από τα παιδιά για όσα αισθάνθηκαν αυτή τη χρονιά που  διανθίστηκαν με μουσικούλα & απλές χορευτικές κινήσεις των παιδιών.

Δείτε στο σύνδεσμο τις δράσεις μας & τα σκηνικά μας.

Τέλος στον παρακάτω σύνδεσμο θα βρείτε ένα υπέροχο ηλεκτρονικό παραμύθι που δημιούργησε η συνάδελφος από το κλασικό τμήμα που αφορά όλα τα συναισθήματα & μου έκανε την τιμή να μου επιτρέψει να το δημοσιεύσω στο ιστολόγιο. Την ευχαριστώ πάρα πολύ! Απολαύστε το!!!!

Συνεχίζοντας το καινοτόμο πρόγραμμα αγωγής υγείας “το μαγικό ταξίδι στη χώρα των συναισθημάτων”, επεξεργαστήκαμε το συναίσθημα της ζήλιας, επικεντρώνοντας την προσοχή μας κυρίως στη δυναμική που φέρει αυτό το συναίσθημα μέσα στην οικογένεια, ειδικά όταν υπάρχουν αδέλφάκια.

Αρχικά διαβάσαμε από τη σειρά “τι νιώθεις;” το βιβλίο “ζήλια & εμπιστοσύνη”, όπου η πρωταγωνίστρια αποκτά αδελφάκι & το “μωρό” έρχεται να την κατεβάσει από το θρόνο του μοναδικού παιδιού & να της κλέψει τους γονείς. Μέσα από διάφορες ευχές που γίνονται πραγματικότητα, αλλά δεν της βγαίνουν σε καλό, αποκτά τελικά εμπιστοσύνη στον εαυτό της & αντιλαμβάνεται ότι οι γονείς της την αγαπούν κι αποδέχεται το “μωρό”.

Μετά το παραμύθι ζωγραφίσαμε στο φύλλο εργασίας “ζηλεύω όταν…” & μιλήσαμε στην παρεούλα για όσα μας συμβαίνουν.Έπειτα μιλήσαμε για τις επιδράσεις που έχει στον εαυτό μας αυτό το συναίσθημα & καταλήξαμε πως δεν μας χρησιμεύει σε κάτι & μπορούμε να το “διώξουμε” αν έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας & στην αξία μας & δημιουργήσαμε μέσα από συζήτηση κι εμείς το ποίημα της ζήλιας.

Διαβάσαμε από το περιοδικό Σύγχρονο Νηπιαγωγείο και τα παιχνιδοπαραμύθια του Βαγγέλη Ηλιόπουλου την ιστορία “η Ζήνα & η Ζήλια” όπου 2 αδελφές ανακαλύπτουν πόσο χρειάζονται η μία την άλλη, βρήκαμε κι εμείς πράγματα που μας είναι απαραίτητα τα αδελφάκια ή τα ξαδερφάκια μας για να τα κάνουμε, τα καταγράψαμε & τα ζωγραφίσαμε στο φύλλο εργασίας “ο αδελφός-ή μου, ο κολλητός-ή μου”.

Έπειτα διαβάσαμε την ιστορία της ζηλιάρας θεάς Ήρας που ζήλευε τον Ηρακλή που ήταν μωρό & του έστειλε 2 φίδια στην κούνια του να τον τραυματίσουν & ζωγραφίσαμε την εικόνα με την ‘Ηρα να κοιτά “κρυφά” όπως είπαν & τα παιδιά πίσω από την κουρτίνα, δηλώνοντας πόσο σημασία έδιναν σε αυτό το αρχέγονο συναίσθημα οι αρχαίοι πρόγονοί μας.

Τέλος δώσαμε κι εμείς όψη στη ζήλια όπως οι αρχαίοι Έλληνες & ζωγραφίσαμε στο φύλλο εργασίας “αν η ζήλια ήταν ανθρωπάκι πως θα ήταν…”.

Συνεχίζοντας, μετά από μια μεγάλη διακοπή, το καινοτόμο πρόγραμμα αγωγής υγείας “το μαγικό ταξίδι στη χώρα των συναισθημάτων” ασχοληθήκαμε με το θυμό & την ηρεμία. Αυτά τα δύο συναισθήματα απαντώνται συχνότατα στην παιδική ηλικία & ίσως είναι & από τα πιο δύσκολα στη διαχείρισή τους. Σκοπός μας ήταν αφενός να απαλλάξουμε τα παιδιά από τις όποιες ενοχές μπορεί να είχαν καθώς βίωναν αυτά τα “δύσκολα” συναισθήματα, εξηγώντας τους ότι όλα τα συναισθήματα είναι ανθρώπινα & επομένως αποδεκτά, αφετέρου να ανακαλύψουμε αποδεκτούς τρόπους  διαχείρισης των αγχογόνων καταστάσεων, αλλά & των μεταξύ τους συγκρούσεων.

Αρχίσαμε με το βιβλίο θυμός από τη σειρά “τι νιώθεις” όπου διαβάσαμε την ιστορία ενός κοριτσιού που στο σχολείο θύμωνε με όλους & με όλα κι είχε αρχίσει να αλλάζει χρώματα σαν χαμαιλέοντας, αλλά με τη βοήθεια μιας νεράιδας ταξίδεψε στη χώρα των χρωμάτων κι έμαθε λίγο λίγο από κάθε χρώμα τη μαγική συνταγή που θα τη βοηθούσε να διαχειρίζεται το θυμό της.

Επεξεργαστήκαμε από το βιβλίο της Φρίντας Καλαντζή “τα συναισθήματα πάνε στο νηπιαγωγείο” το ζευγάρι των συναισθημάτων που μας απασχολεί σε εικόνες που τις περιγράψαμε, τις σχολιάσαμε κι έπειτα μιμηθήκαμε σε ζεύγη το θυμό & ατομικά την ηρεμία με το σώμα μας. Συζητήσαμε ότι όλα τα συναισθήματα είναι δικά μας, επομένως αποδεκτά, αλλά πρέπει να μάθουμε να τα διαχειριζόμαστε για να μην μας δυσκολεύουν. Μάθαμε το ποίημα του θυμού, επεξεργαστήκαμε εικόνες του Άρη που νευριάζει στην τάξη με το φίλο του(εδώ τα παιδιά παρατήρησαν πως επίτηδες ο φίλος του τον πείραξε γιατί μειδιά στην εικόνα & αναπαράστησαν με το σώμα τους τη σκηνή) & μετά ηρεμεί(εδώ τα παιδιά απάντησαν πως ηρεμεί γιατί ο φίλος του ζητά συγνώμη & πως το κατάλαβαν από τη στάση των χεριών), ζωγραφίσαμε τον πρωταγωνιστή Άρη στις 2 καταστάσεις & εξασκηθήκαμε σε φύλλο εργασίας με τους φίλους μας νεραϊδούλα & ξωτικούλη σε καταστάσεις θυμού & ηρεμίας.

Καταγράψαμε σε χαρτί του μέτρου πώς αντιδρά το σώμα μας ή πώς νιώθουμε όταν είμαστε θυμωμένοι & υπογράψαμε δίπλα στην καταγραφή μας. Ζωγραφίσαμε τι μας θυμώνει, διπλώσαμε τις ζωγραφιές & τις ανακατέψαμε στο μαγικό καπέλο. Κάθε παιδί ερχόταν & με κλειστά μάτια, επέλεγε μια ζωγραφιά, την ξεδίπλωνε, αναγνώριζε από το όνομα σε ποιον φίλο/η ανήκε, την περιέγραφε & την έδειχνε στην ομάδα. Ύστερα την έπαιρνε το παιδί που τη ζωγράφισε & ερχόταν σαν τιμώμενο πρόσωπο (πρίγκιπας/σσα) στο κέντρο της ομάδας, εξηγούσε τη ζωγραφιά του & η υπόλοιπη ομάδα πρότεινε τρόπους διαχείρισης ή & αλλαγής της κατάστασης που θύμωνε το φίλο/η μας.

Μάθαμε με το Ρίκο & τη Ρούλα τα βήματα διαχείρισης του θυμού “σταματώ, λέω, εξηγώ”. Πήραμε θυμωμένες εκφράσεις σε μικρό καθρεφτάκι κι έπειτα τοποθετώντας μία κορνίζα μπροστά στο πρόσωπό μας & φωτογραφηθήκαμε. Πήραμε εκφράσεις θυμού & ηρεμίας με όλο το σώμα μας μπροστά στο μεγάλο καθρέφτη που πήραμε από τη γωνιά του κουκλόσπιτου & φωτογραφηθήκαμε. Ζωγραφίσαμε σε φύλλο Α4 τσακισμένο στη μέση τον εαυτό μας σε θυμό & ηρεμία & αντιγράψαμε τις ανάλογες λέξεις από τον πίνακα της τάξης.

Καθισμένοι στο κέντρο της παρεούλας έχουμε στα χέρια τον “κύριο Θυμούλη” & τον κάνουμε να μιλά με θυμωμένη φωνή & θυμωμένα λόγια(τα παιδιά απελευθερώνονται & εκφράζονται πιο εύκολα μέσα από ένα αντικείμενο, ειδικά αν αυτό είναι σε μορφή κούκλας). Επεξεργαζόμαστε έπειτα τις εντυπώσεις που μας προκάλεσε. Μάθαμε το γράμμα Θθ του θυμού, το οποίο μπορείτε να βρείτε στις αναρτήσεις της κατηγορίας “ΓΛΩΣΣΑ”.

Από το βιβλίο “ο κήπος των συναισθημάτων” επιλέξαμε & πραγματοποιήσαμε διάφορες παιγνιώδεις δράσεις. Φτιάξαμε έναν κύκλο, ξετυλίξαμε ένα κουβάρι από νήμα & δημιουργήσαμε ένα κύκλο όπως το κρατούσαμε. Έπειτα χορέψαμε με κορδέλες & στην παύση της μουσικής τις κρεμάσαμε με μανταλάκια στο νήμα & προσπαθήσαμε να χορέψουμε σε κύκλο κρατώντας με τα χέρια το νήμα με τις κορδέλες. Μετά από 1 φορά που μας κόπηκε το νήμα καταφέραμε να συνεργαστούμε & επιτύχαμε.

Γίναμε ένας κύκλος, ήρθαμε πολύ κοντά, μπερδευτήκαμε & ξεμπερδευτήκαμε χωρίς να σπάσει ο κύκλος. Εδώ χρειαστήκαμε αρκετές προσπάθειες για να συνεργαστούμε.

Φουσκώσαμε μπαλόνια που “βάλαμε” μέσα το θυμό μας, χωριστήκαμε σε 2 ομάδες, τοποθετήσαμε 1 σχοινί ανάμεσά τους & με μουσική ξεκινήσαμε το παιχνίδι. Κάθε ομάδα έσπρωχνε τα μπαλόνια της στην άλλη με απώτερο σκοπό στη λήξη της μουσικής να έχει στη μεριά της τα λιγότερα.

Περπατήσαμε με μουσική με διάφορους τρόπους, αποδώσαμε με παντομίμα καθημερινές καταστάσεις που μας θυμώνουν, τοποθετήσαμε ένα κόκκινο πανί & με μουσική γίναμε όλη η τάξη το ηφαίστειο του θυμού που βγάζει φλόγες, λάβα που χύνεται στη θάλασσα & σβήνει κι εμείς με αλλαγή μουσικής  ξαπλώσαμε στη γαλήνια θάλασσα & ηρεμήσαμε.

Συζητήσαμε για τους τρόπους  που χρησιμοποιούμε εμείς για να ηρεμήσουμε όταν θυμώνουμε. Παρακολουθήσαμε σε κουκλοθέατρο την ιστορία “οι 3 καλές συμβουλές”, όπου η καλύτερη ήταν “το θυμό το βραδινό κράτα τον για το πρωινό”. Σχεδιάσαμε το “θυμόδρακο” της τάξης που στην ουρά του κολλήσαμε τις ζωγραφιές μας με τα πράγματα που μας θυμώνουν.

Επεξεργαστήκαμε ιστορίες από την εξαιρετική σειρά “Ένας πολίτης γεννιέται” των Sylvie Girardet & Puig Rosado το βιβλίο “Ηρεμία, έξω η βία”,για το θυμό, τις διαφωνίες & τις συγκρούσεις. Καταγράψαμε τρόπους ηρεμίας που μας αρέσει να χρησιμοποιούμε, υπογράψαμε δίπλα τους & ζωγραφίσαμε σε φύλλο εργασίας από διάφορους τρόπους ποιον ή ποιους θα χρησιμοποιούσαμε εμείς.

Είδαμε & σχολιάσαμε πίνακες του Κλέε & ζωγραφίσαμε το θυμό όπως εκείνος. Ακούσαμε από τα παιχνιδοπαραμύθια του Βαγγέλη Ηλιόπουλου από το περιοδικό “Σύγχρονο Νηπιαγωγείο” την ιστορία “όταν ο μικρός κουρσάρος θυμώνει… πιάνει φουρτούνα” & επιλέξαμε την πορεία της εξέλιξης του παραμυθιού που θέλαμε οι περισσότεροι να ακούσουμε. Τα παιχνιδοπαραμύθια έχουν την ιδιαιτερότητα σε κομβικά σημεία να αφήνουν στον αναγνώστη την επιλογή της εξέλιξης ανάμεσα σε 2 ή 3 ιδέες, οπότε κάθε φορά διαβάζονται με διαφορετικό τρόπο, αν γίνουν άλλες επιλογές. Χορέψαμε το τραγούδι του κουρσάρου & ζωγραφίσαμε που θα κλείσουμε το θυμό μας για να μην μας ενοχλεί, όπως έκανε ο μικρός κουρσάρος.

Μιλήσαμε με τη χελώνα “ηρεμία” που μας έμαθε  το μυστικό της πώς να μη θυμώνουμε όταν συγκρουόμαστε μεταξύ μας & είδαμε & την αφίσα & την εξηγήσαμε. Γνωρίσαμε & τη μαμά της & συζητήσαμε ότι όταν δεν καταφέρνουμε να ξεθυμώσουμε συζητάμε με έναν μεγάλο. Παίξαμε με τα στεφάνια που ήταν τα αστέρια που περπατούσαμε ανάμεσά τους όσο διαρκούσε η μουσική & στην παύση έπρεπε να χωρέσουμε μέσα σε κάθε ένα, 1 παιδάκι στην αρχή, μετά 2 παιδάκια & μετά 3 παιδάκια χωρίς να συγκρουστούμε.

Δημιουργήσαμε μια ιστορία με τη χελώνα ηρεμία που την ονομάσαμε “η χελώνα ηρεμία & ο λαγός”. Εν περιλήψει η χελώνα βοσκά στο λιβάδι, ο λαγός που παίζει μπάλα της ζητά επίμονα να παίξει μαζί του, εκείνη αρνείται κι ο λαγός θυμωμένος της πετά τη μπάλα στο κεφάλι. Τότε η χελώνα χρησιμοποιεί την τακτική της ηρεμίας & καταλήγει σε μια “λαμπρή ιδέα”. Δραματοποιήσαμε την ιστορία, βάλαμε μουσική, χωριστήκαμε σε δυάδες (σύμφωνα με τις αρχές του μείζονος προγράμματος επιμόρφωσης για το νέο σχολείο), επέλεξε κάθε δυάδα ποια λαμπρή ιδέα της άρεσε από όσες αναφέραμε ότι είχε η χελώνα στο τέλος της ιστορίας & ύστερα με τη βοήθεια μουσικής έψαξαν & βρήκαν τη δυάδα με την ίδια επιλογή για να γίνουν τετράδα (αν υπήρξαν δυάδες που δεν είχαν ίδια επιλογή, τα παιδιά από μόνα τους συγχωνεύτηκαν σε τετράδα συμφωνώντας να κρατήσουν 1 από τις 2 επιλογές σαν επιλογή της τετράδας). Επέλεξαν ένα όνομα “παρατσούκλι” για την ομάδα τους & αποφάσισαν ποια σκηνή του παραμυθιού θα ζωγραφίσουν & τι θα ζωγράφιζε κάθε μέλος της ομάδας στο χαρτί Α3 που τους διατέθηκε.Οι ομάδες ήταν: “ΖΟΡΟΜΠΑΤΜΑΝ(Παναγιώτης, Άγγελος, Γεωργία, Ηλίας), ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ(Δημήτρης Τ., Έλενα Α., ‘Ολγα, Τάσος), ΩΚΕΑΝΟΣ(Αύρα, Νικολέτα, Κλειώ), ΚΑΤΓΟΥΜΑΝ-ΣΠΑΙΝΤΕΡΜΑΝ(Θάνος, Μελίνα, Κατερίνα, Δημήτρης Μ.). Δυστυχώς κάποια παιδιά έλειπαν μέρες & δεν πήραν μέρος στις δράσεις μας.Έπειτα επέλεξαν εκπρόσωπο της ομάδας που παρουσίασε το έργο τους στην ολομέλεια κι ακολούθησε αναστοχασμός όπου κάθε παιδί εξέφρασε τη γνώμη του για τις δράσεις μας. Έπειτα ηχογραφήσαμε την ιστορία από τις ομάδες, την κάναμε ταινία στο πρόγραμμα moviemaker & σας την παρουσιάζουμε!

Η ΤΑΙΝΙΑ ΜΑΣ

Κατά την υλοποίηση του προγράμματος “το μαγικό ταξίδι στη χώρα των συναισθημάτων” επεξεργαστήκαμε τα συναισθήματα της ευτυχίας & της δυστυχίας σαν συνέχεια των πρώτων συναισθημάτων που αναλύσαμε, της χαράς δηλαδή & της λύπης. Προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε τα παιδιά να κατανοήσουν την ευτυχία σαν διαρκή κατάσταση χαράς & το αντίθετο τη δυστυχία, μια & στο νηπιαγωγείο είναι εξαιρετικά δύσκολος ο διαχωρισμός τόσο ομοειδών εννοιών.

Χρησιμοποιήσαμε το βιβλίο “ευτυχία” από τη σειρά “τι νιώθεις” & για να βοηθήσουμε την ομάδα να δεθεί πιο ισχυρά δημιουργήσαμε δραστηριότητες, όπως προϋποθέτει & το μείζον πρόγραμμα επιμόρφωσης για το νέο σχολείο, όπου τα νήπια ενώνονται & επικοινωνούν πρώτα σε δυάδες, μετά σε υψηλότερο επίπεδο οι δυάδες ενώνονται σε τετράδες όπου κάθε παιδί παρουσιάζει το άλλο μέλος της δυάδας στο άλλο ζευγάρι & τέλος η τετράδα παρουσιάζει τη δράση της στην ολομέλεια.

Αφού λοιπόν ακούσαμε την ιστορία όπου ένα κοριτσάκι βρίσκεται κάποια στιγμή στην πλεονεκτική θέση να φιλοξενεί τα μαγικά ανθρωπάκια της ευτυχίας & της δυστυχίας & μπορεί απλά να ευχηθεί & να αποκτήσει αυτόματα ό,τι επιθυμεί, φορέσαμε κορδέλες σε κίτρινο χρώμα για την ευτυχία & σε μπλε για τη δυστυχία, χορέψαμε, γίναμε ζευγάρια & μοιραστήκαμε με το ζευγάρι μας μια ευτυχισμένη ή δυστυχισμένη στιγμή, ανάλογα με την κορδέλα που φορούσαμε. Αυτή τη στιγμή τη μοιράστηκε κάθε ζευγάρι με την ολομέλεια & την καταγράψαμε. Έπειτα γίναμε τετράδες, ανάλογα πάντα με την κορδέλα μας & έχοντας 2 κορίτσια για μοντέλα ζωγραφίσαμε σε χαρτί του μέτρου τη δική μας ευτυχία & δυστυχία(κανονικά θα έπρεπε 2 τετράδες να ζωγραφίσουν τα κορίτσια, 2 να ζωγραφίσουν σε μικρά χαρτιά σκηνές ευτυχίας & δυστυχίας & να τις κολλήσουν γύρω από τα ζωγραφιστά κορίτσια & 1 να δημιουργήσει με τη βοήθεια της εκπαιδευτικού ποίημα για την ευτυχία & τη δυστυχία, να το καταγράψει & να το κολλήσει ανάμεσα στα ζωγραφιστά κορίτσια, αλλά επειδή απουσίαζαν πολλά παιδιά τροποποιήθηκε η δραστηριότητα). Κατόπιν ζωγραφίσαμε ατομικά σε μικρά χαρτιά σκηνές ευτυχίας & δυστυχίας, καταγράψαμε το ποίημα που δημιουργήσαμε & τα κολλήσαμε όλα δίπλα στα ζωγραφιστά κορίτσια.

Τέλος κόψαμε το δικό μας αστεράκι της ευτυχίας, του βάλαμε κορδελίτσα & το πήραμε μαζί μας για να μπορούμε να είμαστε πάντα ευτυχισμένοι.