>
Ο χρόνος κυλάει και οι μαθητές γίνονται δάσκαλοι. Δεν ξεχνούν όμως τα μαθητικά τους χρόνια…
Με αφορμή την ενασχόλησή μας με τους χάρτες θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές αναμνήσεις μου σχετικές με τη χρήση και τη μελέτη των χαρτών στο σχολείο την εποχή που ήμουν μαθήτρια του δημοτικού.
Όταν άρχιζε η σχολική χρονιά, στη λίστα με τα ψώνια συμπεριλαμβανόταν και ένα μπλοκ ιχνογραφίας “με ψιλόχαρτο”, που προοριζόταν για την αντιγραφή και …φιλοτέχνηση χαρτών. Βλέπετε, το μάθημα της Γεωγραφίας συνδυαζόταν με αυτό των καλλιτεχνικών, τουλάχιστον στο κομμάτι του σχεδιασμού χαρτών.
Να ποια ήταν η συνηθισμένη διαδικασία:
- Οι δάσκαλοί μας (καλή τους ώρα εκεί που είναι) μάς ανέθεταν σαν εργασία στο σπίτι να σχεδιάσουμε το χάρτη που αντιστοιχούσε στο μάθημα της ημέρας.
- Ανοίγαμε το σχολικό βιβλιο με το χάρτη και τοποθετούσαμε πάνω τη σελίδα με το ψιλόχαρτο (ένα πολύ διαφανές φύλλο του μπλοκ), όπου και αντιγράφαμε το περίγραμμα της χώρας ή του γεωγραφικού διαμερίσματος.
- Πατούσαμε δυνατά με το μολύβι το περίγραμμα, ώστε να χαραχτεί στο αμέσως επόμενο φύλλο του μπλοκ το σχέδιο, το οποίο μετά σχεδιάζαμε με μολύβι.
- Σειρά είχαν τα χρώματα. Αν ο χάρτης ήταν πολιτικός ήταν εύκολο: ένα χρώμα για κάθε νομό ή χώρα. Αν ήταν γεωφυσικός, το πράγμα δυσκόλευε. Έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε το ανάλογο χρώμα που συμβόλιζε τη μορφολογία του εδάφους (καφέ για τα βουνά, πράσινο για τις πεδιάδες κ. ά)
- Τέλος, τοποθετούσαμε σημάδια για τις πόλεις, γράφαμε τα ονόματα των ποταμών,των βουνών και ό,τι άλλο υπήρχε στον αντίστοιχο χάρτη του βιβλίου.
Μερικοί απ’τους δασκάλους μας αντί για τη αντιγραφή του χάρτη μας δίδασκαν πώς μπορούσαμε να τον σχεδιάσουμε σε μεγέθυνση ή σμίκρυνση με τη χρήση ενός πλέγματος από κουτάκια.
Χρονοβόρα διαδικασία! Εκείνο που σίγουρα συνέβαινε πάντως, ήταν ότι επί 1-2 ώρες τουλάχιστον κοιτάγαμε προσεχτικά όλες τις λεπτομέρειες κάθε χάρτη, ώστε να μη μας ξεφύγει τίποτε.
Αυτά συνέβαιναν στα παλιά χρόνια…
>ο χρόνος ενός ποιήματος »« >ένα μάθημα Φυσικής σαν … ηλεκτρονικό παιχνίδι
>Ωραία χρόνια, τα παλιά, δικά μας χρόνια Maranda… Σ' ευχαριστούμε που μας τα θύμησες. Πόσο περήφανοι αισθανόμασταν τότε για τους χάρτες μας. Μας ενδιέφερε να είναι όλα τέλεια…Θυμάμαι πως για να χρωματίσουμε τους χάρτες μας, ξύναμε λίγο με ξύστρα την άκρη του ξυλομπογιά μας και στη συνέχεια με βαμβάκι απλώναμε το χρώμα, με προσοχή… Τι όμορφο αποτέλεσμα, σε παλ χρώμα… Να' σαι καλά, με συγκίνησες!!!
>Το αγαπημένο μου "ειδικό εφέ' ήταν οι οροσειρές από τριγωνικά βουναλάκια που φτιάχναμε με τη βοήθεια ενός χαρτιού διπλωμένου σαν βεντάλια από το οποίο αφαιρούσαμε ένα τριγωνικό κομμάτι και το χρησιμοποιούσαμε για στένσιλ.:)
>Καλλιτεχνικές δημιουργίες!!!Όχι αστεία…Άλλες εποχές, τις νοσταλγώ!!!Φιλιά