Η αναδημιουργία του “ποιήματος”
(από τη Γλυκερία και την Ελλεάνα)
Ιδανικές φωνές κι΄ αγαπημένες,
εκείνων που θα φύγουν,
και θα γίνουν άγνωστοι.
Όλων εκείνων που τσακωθήκαμε μαζί τους, πάνω από χίλιες φορές.
Όλων εκείνων που τώρα
τριγυρίζουν στη σκέψη μας
και τους θυμάται το μυαλό.
Όλων εκείνων που η καρδιά μας δεν θέλει να αφήσει να φύγουν.
Όλων εκείνων που μας χάρισαν
τις καλύτερες αναμνήσεις.
Όλων εκείνων που γίναμε μαζί τους ένα
Και περάσαμε τα καλύτερα χρόνια
της ζωής μας.
Όλων εκείνων των συμμαθητών
που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.
Τις φωνές όλων των συμμαθητών μας.
Κι΄ όπως συνεχίζει η ζωή μας.
Όπως από Α1 γίναμε Β1 και μετά Γ1.
Έτσι θα βρούμε και τους υπόλοιπους,
που θα τους αγαπήσουμε
και θα μας λείψουν το ίδιο.
Έτσι λοιπόν,
Βουτηγμένοι στο βυθό τον σκέψεων
Βουτηγμένοι στα καλύτερα χρόνια
Βουτηγμένοι στα θέλω μας
Βουτηγμένοι στα άγχη μας,
Όπως μας δίδαξε
και ο αγαπημένος μας Καβάφης,
Δεν θα εξευτελίσουμε τη ζωή μας
μέσα στη συνάφεια του κόσμου
Δεν θα την εκθέσουμε
σε επικίνδυνες συναναστροφές.
Όσο μπορούμε,
δεν θα επιτρέψουμε να γίνει
μια ξένη, φορτική.
Εντέλει όλα είναι ένας κύκλος
και τώρα εμείς,
αποχαιρετούμε το Γυμνάσιο
όμως δεν θα ξεχάσουμε ποτέ,
όλα όσα μάθαμε για τη ζωή,
μέσα από το ΄΄μάθημα΄΄ της λογοτεχνίας.
#1 από Μύρων Παπαδάκης στις 12 Ιανουαρίου 2019
Παράθεση
Αυτό το υπέροχο δημιούργημα θα το χαρακτήριζα με μία λέξη ως συγκλονιστικό. Μέσα από ελάχιστες λέξεις καταφέρνει να πλάσει και να εκφράσει πληθώρα ποικίλων εικόνων και συναισθηματικών καταστάσεων. Αυτές οι άμεσες εικόνες της ζωής, που διαδέχονται ορμητικά η μία την άλλη, μου υπενθυμίζουν την αξία της κάθε στιγμής και μετατρέπουν το «τίποτα» σε μια σημαντική και σπουδαία πράξη. Πραγματικά, αυτό το ποίημα με «άγγιξε» συναισθηματικά και ευχαριστώ πολύ τα παιδιά που το αναδημιούργησαν, καθώς και εσάς που το δημοσιεύσατε και μου δώσατε το «εισιτήριο» για αυτό το σύντομο ταξίδι!
Με εκτίμηση,
Μύρων Παπαδάκης
#2 από ΜΠ στις 28 Δεκεμβρίου 2018
Παράθεση
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ