Είναι ευρέως αποδεκτό πως από τη στιγμή που ζούμε σε έναν ταχύρρυθμο, υλιστικό κόσμο είναι σχεδόν αδύνατο να αποτρέψουμε κάποια αρνητικά φαινόμενα που πηγάζουν από αυτόν. Ένα από αυτά είναι και η παιδική εργασία που γνώρισε σπουδαία αύξηση με την ανάπτυξη της παγκόσμιας βιομηχανίας. Έτσι οι απλοί και συνηθισμένοι πολίτες (γνωστοί και ως θύματα του πετυχημένου μάρκετινγκ) απολαμβάνουν τα “αναγκαία” αγαθά που προβάλλονται συνεχώς στις διάφορες διαφημίσεις που τα μέσα ενημέρωσης μας παρέχουν. Προσωπικά θεωρώ, πως ο εκτεταμένος υπερκαταναλωτισμος που είναι ένα έμμεσο αποτέλεσμα της ανάπτυξης του διαδικτύου, σε συνδυασμό με την ανάγκη των μεγαλοεπιχειρηματιων να επεκτείνουν διαρκώς τις εταιρείες τους( για καθαρά ανταγωνιστικούς λόγους) έχουν προκαλέσει την παιδική εργασία όπως και πολλά άλλα επιβλαβή, για την κοινωνία, φαινόμενα. Φυσικά δεν πρέπει να ρίξουμε το φταίξιμο στους απλούς πολίτες καθώς, η παιδική εργασία και αρκετά άλλα σύγχρονα προβλήματα, δεν είναι επακόλουθα κάποιου δικού τους λάθους, ή μήπως είναι;
Α.Στις μέρες μας ο πόλεμος,δυστυχώς, έχει γίνει μια φυσική(παρ’ όλο που δεν είναι)κατάσταση. Η αθλιότητα και η εξαθλίωση του πολέμου μέσα στις δύο αυτές εικόνες είναι φανερή. Στον πίνακα του Πικάσο και στην δεύτερη εικόνα απεικονίζεται η θλίψη των δυο γονέων οι οποίοι θρηνούν για τα νεκρά τους παιδιά που τα κρατάνε στην τρυφερή αλλά “ματωμένη” αγκαλιά τους. Και οι δύο γονείς φαίνεται σαν να φωνάζουν για να μπορούν μέσω των φωνών τους να θρηνήσουν τα παιδιά τους με την κραυγή της απελπισίας τους. Τέλος, ιδιαίτερα στον πίνακα φαίνεται ακόμα περισσότερο η θλίψη αφού ο πίνακας περιέχει μόνο τα χρώματα άσπρο, μαύρο και γκρι.
Β.Τα γεγονότα αυτά διαδραματίζονται ενδεχομένως κατά τη διάρκεια ενός αιματηρού πολέμου ο οποίος κόστισε τις ζωές πολλών αθώων οι οποίοι δεν φταίνε σε τίποτα.
Γ.Τα συναισθήματα τα οποία μου δημιουργούνται όταν βλέπω τις δύο εικόνες είναι ποικίλα. Αρχικά η θλίψη που κυριαρχεί στις εικόνες είναι ξεκάθαρη. Επίσης νιώθω λύπηση όχι μόνο για τις απώλειες αυτές αλλά και για τον κακό δρόμο στον οποίο βαδίζει η ανθρωπότητα. Τέλος μου προκαλείται το συναίσθημα του τρόμου αφού αυτές οι εικόνες με κάνουν να αναρωτιέμαι για το που είναι ικανός να φτάσει ο άνθρωπος.
Ο πινακας του Picasso(Guernica) συμβολιζει τον πονο και την αθλιοτητα που υπαιστησαν ανθρωποι και ζωα μετα το τελος του εμφυλιου πολεμου της Ισπανιας. Ωστοσο βλεπουμε ποσο απεγνωσμενα οι ανθρωποι ζητανε βοηθεια και ποσο δυνατη ειναι η δυναμη της αγαπης που μια μητερα κρατα στα χερια της το νεκρο παιδι της. Ο φρικτος αλλα και ανελεητος πολεμος δεν επηρεασε μονο ανθρωπους αλλα και τα ζωα , καθως διακρινουμε ενα αλογο που αργοπεθαινει θα λεγαμε και εναν ταυρο με κομενο κεφαλι.Τελος διακρινουμε μια λαμπα που δεν φωτιζει τιποτα ( εχει και αυτο τη σημασια του) δηλαδη μας δειχνει οτι σε εναν πολεμο δεν υπαρεχει ελπιδα σωτηριας. Απο ολα αυτα καταλαβαινουμε οτι ο πινακας εκφραζει την καταστροφη , τον τρομο , το χαος και την απογνωση που προκαλει ο πολεμος. Στον πινακα αυτον λοιπον φαινεται ολη η φρικη του πολεμου και ποσο επηρεασε τον Πικασο.
Ο πινακας του Picasso(Guernica) συμβολιζει τον πονο και την αθλιοτητα που υπαιστησαν ανθρωποι και ζωα μετα το τελος του εμφυλιου πολεμου της Ισπανιας. Ωστοσο βλεπουμε ποσο απεγνωσμενα οι ανθρωποι ζητανε βοηθεια και ποσο δυνατη ειναι η δυναμη της αγαπης που μια μητερα κρατα στα χερια της το νεκρο παιδι της. Ο φρικτος αλλα και ανελεητος πολεμος δεν επηρεασε μονο ανθρωπους αλλα και τα ζωα , καθως διακρινουμε ενα αλογο που αργοπεθαινει θα λεγαμε και εναν ταυρο με κομενο κεφαλι.Τελος διακρινουμε μια λαμπα που δεν φωτιζει τιποτα ( εχει και αυτο τη σημασια του) δηλαδη μας δειχνει οτι σε εναν πολεμο δεν υπαρεχει ελπιδα σωτηριας. Απο ολα αυτα καταλαβαινουμε οτι ο πινακας εκφραζει την καταστροφη , τον τρομο , το χαος και την απογνωση που προκαλει ο πολεμος. Στον πινακα αυτον λοιπον φαινεται ολη η φρικη του πολεμου.
Το γεγονός ότι αρκετά παιδιά μικρότερα ή μεγαλύτερα της ηλικίας μου σκοτώνονται καθημερινός για λόγους που δεν φταίνε σε τίποτα είναι θλιβερό μα ταυτόχρονα αρκετά εκνευριστικό.
Αυτό που συμβαίνει στις τριτοκοσμικές χώρε όπως η παιδική εργασία και η φτώχεια σε σημείο που χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν επειδή δεν έχουν να φάνε είναι κάτι παραπάνω από στενάχωρο και δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι Δν κάνουν τίποτα αλλά ίσως να μην μπορούν και να κάνουν τίποτα
4 α . Τι δείχνουν οι εικόνες; (απλή περιγραφή)
Οι εικόνες δείχνουν κατά τη γνώμη μου το πόσο συμβαδίζει η ζωγραφική του Πικάσο με γεγονότα στην πραγματική μας ζωή. Στις συγκεκριμένες εικόνες απεικονίζονται γονείς οι οποίοι έχουν χάσει το παιδί τους από κάποιο πόλεμο. Πιστεύω ότι με αυτή του τη ζωγραφιά ο Πικάσο προσπαθεί να περάσει ένα βαθύτερο νόημα στους ανθρώπους το οποίο είναι η σκληρότητα των πολέμων αλλά επίσης και τον πόνο. Ακόμα δείχνει το πως επιδρά η απώλεια ενός ατόμου σε ένα άλλο άτομο.
4β. Πού και γιατί συμβαίνουν αυτά;
Τα γεγονότα αυτά κατά πάσα πιθανότητα συμβαίνουν κατά την διάρκεια ενός πολέμου. Στην δεύτερη εικόνα δεν απεικονίζεται το μέρος στο οποίο έγινε αυτό το δυστύχημα αλλά στην πρώτη εικόνα αυτό που απεικονίζεται πήρε μέρος στη Γκερνίκα όπως έχουμε πληροφορηθεί από τον ζωγράφο του πίνακα Pablo Picasso.Τώρα, όσον αφορά τους λόγους για τους οποίους έγιναν τα πράγματα που φαίνονται στην εικόνα, κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος για τον οποίο έγιναν αυτοί οι πόλεμοι απλώς είναι μια προσπάθεια κάποιων χωρών να επιδείξουν τη δύναμή τους ως κράτη αλλά μερικές ακόμα χώρες το κάνουν ακόμα και για θρησκευτικούς λόγους.
4γ. Ποια συναισθήματα σας δημιουργούνται;
Το πρώτο συναίσθημα που μου δημιουργήθηκε πρώτο όταν είδα αυτήν την εικόνα ήταν η λύπη διότι σκεφτόμουν τον πόνο που ένιωθαν εκείνα τα άτομα οπότε με κάποιο τρόπο αυτή του η φρίκη μεταφερόταν σε μένα. Επίσης νιώθω κάποιο θυμό όταν σκέφτομαι για τους αθώους οι οποίοι έφυγαν αδικοχαμένοι χωρίς να φταίνε σε κάτι.
“Εργασία”4η:
Οι συγκεκριμένες εικόνες απεικονίζουν, αμφότερες, έναν γονέα να κρατάει στα χέρια του το νεκρό παιδί του.Στις εικόνες διακρίνονται τα διάπλατα ανοιγμένα στόματα των γονέων αυτών και έτσι γίνονται αντιληπτές οι κραυγές τους μέσα από τις οποίες ενδεχομένως να εκφράζουν πόνο, φρίκη,δυστυχία, καθώς και να διαμαρτύρονται για αυτό που συμβαίνει γύρω τους, αλλά και για το τραγικό γεγονός, κατά το οποίο κρατάνε το νεκρό παιδί τους.
Η πρώτη εικόνα είναι ένα τμήμα από τον διασημότερο ίσως πίνακα του Πάμπλο Πικάσο και ονομάζεται Γκέρνικα.Ο Πικάσο εμπνεύστηκε το έργο όταν Γερμανοί πιλότοι βομβάρδισαν την κωμόπολη Γκερνίκα, κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου.Συνεπώς, ο πίνακας αυτός απεικονίζει γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Ισπανία και πιο συγκεκριμένα στην κωμόπολη Γκέρνικα, τα οποία συνέβησαν εξαιτίας του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου.Η δεύτερη εικόνα είναι μια φωτογραφία που απαθανατίστηκε σε περίοδο πολέμου και σε εμπόλεμη περιοχή(ενδεχομένως να είναι η Συρία).
Βλέποντας αυτές τις εικόνες μου δημιουργούνται μόνο αρνητικά,λυπητερά και απαισιόδοξα συναισθήματα. Όσες φορές και αν προσπάθησα να ενσυναισθανθώ αυτούς τους ήρωες, οι εικόνες και τα γεγονότα αυτά με «ανατριχιάζουν» από το μέγεθος της φρίκης ,της βιαιότητας και της απανθρωπιάς, που περιέχουν.
Προσωπικά, θεωρώ απαράδεκτο το ότι παιδιά της ηλικίας μου, και μικρότερα, από τις τριτοκοσμικές χώρες του πλανήτη μας είναι αναγκασμένα να εργάζονται καθημερινά ύπο άθλιες συνθήκες για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Ταυτόχρονα, πιστεύω πως είναι ακόμα πιο απαράδεκτο το γεγονός ότι όλοι “νοιάζονται” για τα παιδιά εκείνα, αλλά όχι αρκετά για να τα βγάλουν από το μαρτύριο αυτό. Είναι απλά αστείο να αναφέρουμε τις φορές που μεγάλες εταιρίες αναγκάστηκαν να πληρώσουν πρόστιμο για την εργασία ανηλίκων και μετέπειτα συνέχισαν να εφαρμόζουν την ίδια μέθοδο. Για αυτό και η γνώμη μου για την επίλυση του προβλήματος είναι να μεγαλώσει η ποινή για τις πολυεθνικές ή τουλάχιστον εμείς οι πολίτες να μειώσουμε την κατανάλωση των προϊόντων που παράγουν.
Κάποιες φορές καλό είναι στην ζωή να εξετάζουμε το υπόβαθρο, το τι κρύβεται από πίσω. Στην προκειμένη περίπτωση, πίσω από την σοκολάτα, τον ρουχισμό ή οτιδήποτε άλλο σχετικό με την παραγωγή αγαθών παρατηρείται έντονο το φαινόμενο της εκμετάλλευσης νεαρών παιδιών, τα οποία κακοποιούνται τόσο πνευματικά, όσο και σωματικά. Φυσικά αυτό δεν μπορεί να αποτρέψει εμάς -τουλάχιστον κατά μεγάλο ποσοστό- από το να συνεχίσουμε να αγοράζουμε προϊόντα των συγκεκριμένων εταιριών, όμως με το να θίγουμε το ζήτημα και με το να προβληματιζόμαστε για τα όσα συμβαίνουν, κάνουμε βήματα μπροστά.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
#1 από Γενναράκης Νίκος στις 15 Απριλίου 2019
Παράθεση
Είναι ευρέως αποδεκτό πως από τη στιγμή που ζούμε σε έναν ταχύρρυθμο, υλιστικό κόσμο είναι σχεδόν αδύνατο να αποτρέψουμε κάποια αρνητικά φαινόμενα που πηγάζουν από αυτόν. Ένα από αυτά είναι και η παιδική εργασία που γνώρισε σπουδαία αύξηση με την ανάπτυξη της παγκόσμιας βιομηχανίας. Έτσι οι απλοί και συνηθισμένοι πολίτες (γνωστοί και ως θύματα του πετυχημένου μάρκετινγκ) απολαμβάνουν τα “αναγκαία” αγαθά που προβάλλονται συνεχώς στις διάφορες διαφημίσεις που τα μέσα ενημέρωσης μας παρέχουν. Προσωπικά θεωρώ, πως ο εκτεταμένος υπερκαταναλωτισμος που είναι ένα έμμεσο αποτέλεσμα της ανάπτυξης του διαδικτύου, σε συνδυασμό με την ανάγκη των μεγαλοεπιχειρηματιων να επεκτείνουν διαρκώς τις εταιρείες τους( για καθαρά ανταγωνιστικούς λόγους) έχουν προκαλέσει την παιδική εργασία όπως και πολλά άλλα επιβλαβή, για την κοινωνία, φαινόμενα. Φυσικά δεν πρέπει να ρίξουμε το φταίξιμο στους απλούς πολίτες καθώς, η παιδική εργασία και αρκετά άλλα σύγχρονα προβλήματα, δεν είναι επακόλουθα κάποιου δικού τους λάθους, ή μήπως είναι;
#2 από Νικόλας Λιαπάκης στις 14 Απριλίου 2019
Παράθεση
Ερωτηση 4
Α.Στις μέρες μας ο πόλεμος,δυστυχώς, έχει γίνει μια φυσική(παρ’ όλο που δεν είναι)κατάσταση. Η αθλιότητα και η εξαθλίωση του πολέμου μέσα στις δύο αυτές εικόνες είναι φανερή. Στον πίνακα του Πικάσο και στην δεύτερη εικόνα απεικονίζεται η θλίψη των δυο γονέων οι οποίοι θρηνούν για τα νεκρά τους παιδιά που τα κρατάνε στην τρυφερή αλλά “ματωμένη” αγκαλιά τους. Και οι δύο γονείς φαίνεται σαν να φωνάζουν για να μπορούν μέσω των φωνών τους να θρηνήσουν τα παιδιά τους με την κραυγή της απελπισίας τους. Τέλος, ιδιαίτερα στον πίνακα φαίνεται ακόμα περισσότερο η θλίψη αφού ο πίνακας περιέχει μόνο τα χρώματα άσπρο, μαύρο και γκρι.
Β.Τα γεγονότα αυτά διαδραματίζονται ενδεχομένως κατά τη διάρκεια ενός αιματηρού πολέμου ο οποίος κόστισε τις ζωές πολλών αθώων οι οποίοι δεν φταίνε σε τίποτα.
Γ.Τα συναισθήματα τα οποία μου δημιουργούνται όταν βλέπω τις δύο εικόνες είναι ποικίλα. Αρχικά η θλίψη που κυριαρχεί στις εικόνες είναι ξεκάθαρη. Επίσης νιώθω λύπηση όχι μόνο για τις απώλειες αυτές αλλά και για τον κακό δρόμο στον οποίο βαδίζει η ανθρωπότητα. Τέλος μου προκαλείται το συναίσθημα του τρόμου αφού αυτές οι εικόνες με κάνουν να αναρωτιέμαι για το που είναι ικανός να φτάσει ο άνθρωπος.
#3 από Μανολης Αλεγκακης στις 9 Απριλίου 2019
Παράθεση
Ο πινακας του Picasso(Guernica) συμβολιζει τον πονο και την αθλιοτητα που υπαιστησαν ανθρωποι και ζωα μετα το τελος του εμφυλιου πολεμου της Ισπανιας. Ωστοσο βλεπουμε ποσο απεγνωσμενα οι ανθρωποι ζητανε βοηθεια και ποσο δυνατη ειναι η δυναμη της αγαπης που μια μητερα κρατα στα χερια της το νεκρο παιδι της. Ο φρικτος αλλα και ανελεητος πολεμος δεν επηρεασε μονο ανθρωπους αλλα και τα ζωα , καθως διακρινουμε ενα αλογο που αργοπεθαινει θα λεγαμε και εναν ταυρο με κομενο κεφαλι.Τελος διακρινουμε μια λαμπα που δεν φωτιζει τιποτα ( εχει και αυτο τη σημασια του) δηλαδη μας δειχνει οτι σε εναν πολεμο δεν υπαρεχει ελπιδα σωτηριας. Απο ολα αυτα καταλαβαινουμε οτι ο πινακας εκφραζει την καταστροφη , τον τρομο , το χαος και την απογνωση που προκαλει ο πολεμος. Στον πινακα αυτον λοιπον φαινεται ολη η φρικη του πολεμου και ποσο επηρεασε τον Πικασο.
#4 από Μανολης Αλεγκακης στις 9 Απριλίου 2019
Παράθεση
Ο πινακας του Picasso(Guernica) συμβολιζει τον πονο και την αθλιοτητα που υπαιστησαν ανθρωποι και ζωα μετα το τελος του εμφυλιου πολεμου της Ισπανιας. Ωστοσο βλεπουμε ποσο απεγνωσμενα οι ανθρωποι ζητανε βοηθεια και ποσο δυνατη ειναι η δυναμη της αγαπης που μια μητερα κρατα στα χερια της το νεκρο παιδι της. Ο φρικτος αλλα και ανελεητος πολεμος δεν επηρεασε μονο ανθρωπους αλλα και τα ζωα , καθως διακρινουμε ενα αλογο που αργοπεθαινει θα λεγαμε και εναν ταυρο με κομενο κεφαλι.Τελος διακρινουμε μια λαμπα που δεν φωτιζει τιποτα ( εχει και αυτο τη σημασια του) δηλαδη μας δειχνει οτι σε εναν πολεμο δεν υπαρεχει ελπιδα σωτηριας. Απο ολα αυτα καταλαβαινουμε οτι ο πινακας εκφραζει την καταστροφη , τον τρομο , το χαος και την απογνωση που προκαλει ο πολεμος. Στον πινακα αυτον λοιπον φαινεται ολη η φρικη του πολεμου.
#5 από Μαιρίνα Κομονταχάκη στις 9 Απριλίου 2019
Παράθεση
Το γεγονός ότι αρκετά παιδιά μικρότερα ή μεγαλύτερα της ηλικίας μου σκοτώνονται καθημερινός για λόγους που δεν φταίνε σε τίποτα είναι θλιβερό μα ταυτόχρονα αρκετά εκνευριστικό.
Αυτό που συμβαίνει στις τριτοκοσμικές χώρε όπως η παιδική εργασία και η φτώχεια σε σημείο που χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν επειδή δεν έχουν να φάνε είναι κάτι παραπάνω από στενάχωρο και δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι Δν κάνουν τίποτα αλλά ίσως να μην μπορούν και να κάνουν τίποτα
#6 από Βερδιάκης Μηνάς στις 8 Απριλίου 2019
Παράθεση
Εργασία 4
4 α . Τι δείχνουν οι εικόνες; (απλή περιγραφή)
Οι εικόνες δείχνουν κατά τη γνώμη μου το πόσο συμβαδίζει η ζωγραφική του Πικάσο με γεγονότα στην πραγματική μας ζωή. Στις συγκεκριμένες εικόνες απεικονίζονται γονείς οι οποίοι έχουν χάσει το παιδί τους από κάποιο πόλεμο. Πιστεύω ότι με αυτή του τη ζωγραφιά ο Πικάσο προσπαθεί να περάσει ένα βαθύτερο νόημα στους ανθρώπους το οποίο είναι η σκληρότητα των πολέμων αλλά επίσης και τον πόνο. Ακόμα δείχνει το πως επιδρά η απώλεια ενός ατόμου σε ένα άλλο άτομο.
4β. Πού και γιατί συμβαίνουν αυτά;
Τα γεγονότα αυτά κατά πάσα πιθανότητα συμβαίνουν κατά την διάρκεια ενός πολέμου. Στην δεύτερη εικόνα δεν απεικονίζεται το μέρος στο οποίο έγινε αυτό το δυστύχημα αλλά στην πρώτη εικόνα αυτό που απεικονίζεται πήρε μέρος στη Γκερνίκα όπως έχουμε πληροφορηθεί από τον ζωγράφο του πίνακα Pablo Picasso.Τώρα, όσον αφορά τους λόγους για τους οποίους έγιναν τα πράγματα που φαίνονται στην εικόνα, κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος για τον οποίο έγιναν αυτοί οι πόλεμοι απλώς είναι μια προσπάθεια κάποιων χωρών να επιδείξουν τη δύναμή τους ως κράτη αλλά μερικές ακόμα χώρες το κάνουν ακόμα και για θρησκευτικούς λόγους.
4γ. Ποια συναισθήματα σας δημιουργούνται;
Το πρώτο συναίσθημα που μου δημιουργήθηκε πρώτο όταν είδα αυτήν την εικόνα ήταν η λύπη διότι σκεφτόμουν τον πόνο που ένιωθαν εκείνα τα άτομα οπότε με κάποιο τρόπο αυτή του η φρίκη μεταφερόταν σε μένα. Επίσης νιώθω κάποιο θυμό όταν σκέφτομαι για τους αθώους οι οποίοι έφυγαν αδικοχαμένοι χωρίς να φταίνε σε κάτι.
#7 από Μύρων Παπαδάκης στις 7 Απριλίου 2019
Παράθεση
“Εργασία”4η:
Οι συγκεκριμένες εικόνες απεικονίζουν, αμφότερες, έναν γονέα να κρατάει στα χέρια του το νεκρό παιδί του.Στις εικόνες διακρίνονται τα διάπλατα ανοιγμένα στόματα των γονέων αυτών και έτσι γίνονται αντιληπτές οι κραυγές τους μέσα από τις οποίες ενδεχομένως να εκφράζουν πόνο, φρίκη,δυστυχία, καθώς και να διαμαρτύρονται για αυτό που συμβαίνει γύρω τους, αλλά και για το τραγικό γεγονός, κατά το οποίο κρατάνε το νεκρό παιδί τους.
Η πρώτη εικόνα είναι ένα τμήμα από τον διασημότερο ίσως πίνακα του Πάμπλο Πικάσο και ονομάζεται Γκέρνικα.Ο Πικάσο εμπνεύστηκε το έργο όταν Γερμανοί πιλότοι βομβάρδισαν την κωμόπολη Γκερνίκα, κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου.Συνεπώς, ο πίνακας αυτός απεικονίζει γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Ισπανία και πιο συγκεκριμένα στην κωμόπολη Γκέρνικα, τα οποία συνέβησαν εξαιτίας του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου.Η δεύτερη εικόνα είναι μια φωτογραφία που απαθανατίστηκε σε περίοδο πολέμου και σε εμπόλεμη περιοχή(ενδεχομένως να είναι η Συρία).
Βλέποντας αυτές τις εικόνες μου δημιουργούνται μόνο αρνητικά,λυπητερά και απαισιόδοξα συναισθήματα. Όσες φορές και αν προσπάθησα να ενσυναισθανθώ αυτούς τους ήρωες, οι εικόνες και τα γεγονότα αυτά με «ανατριχιάζουν» από το μέγεθος της φρίκης ,της βιαιότητας και της απανθρωπιάς, που περιέχουν.
#8 από Μάνος Τσαγλιώτης στις 1 Απριλίου 2019
Παράθεση
Προσωπικά, θεωρώ απαράδεκτο το ότι παιδιά της ηλικίας μου, και μικρότερα, από τις τριτοκοσμικές χώρες του πλανήτη μας είναι αναγκασμένα να εργάζονται καθημερινά ύπο άθλιες συνθήκες για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Ταυτόχρονα, πιστεύω πως είναι ακόμα πιο απαράδεκτο το γεγονός ότι όλοι “νοιάζονται” για τα παιδιά εκείνα, αλλά όχι αρκετά για να τα βγάλουν από το μαρτύριο αυτό. Είναι απλά αστείο να αναφέρουμε τις φορές που μεγάλες εταιρίες αναγκάστηκαν να πληρώσουν πρόστιμο για την εργασία ανηλίκων και μετέπειτα συνέχισαν να εφαρμόζουν την ίδια μέθοδο. Για αυτό και η γνώμη μου για την επίλυση του προβλήματος είναι να μεγαλώσει η ποινή για τις πολυεθνικές ή τουλάχιστον εμείς οι πολίτες να μειώσουμε την κατανάλωση των προϊόντων που παράγουν.
#9 από Νικόλας Παττακός στις 1 Απριλίου 2019
Παράθεση
Κάποιες φορές καλό είναι στην ζωή να εξετάζουμε το υπόβαθρο, το τι κρύβεται από πίσω. Στην προκειμένη περίπτωση, πίσω από την σοκολάτα, τον ρουχισμό ή οτιδήποτε άλλο σχετικό με την παραγωγή αγαθών παρατηρείται έντονο το φαινόμενο της εκμετάλλευσης νεαρών παιδιών, τα οποία κακοποιούνται τόσο πνευματικά, όσο και σωματικά. Φυσικά αυτό δεν μπορεί να αποτρέψει εμάς -τουλάχιστον κατά μεγάλο ποσοστό- από το να συνεχίσουμε να αγοράζουμε προϊόντα των συγκεκριμένων εταιριών, όμως με το να θίγουμε το ζήτημα και με το να προβληματιζόμαστε για τα όσα συμβαίνουν, κάνουμε βήματα μπροστά.