Ό,τι καλύτερο για να ξεκινήσω τις αναρτήσεις της νέας σχολικής χρονιάς:
Ένα ποίημα του Πατρινού ποιητή και συνάδελφου Διονύση Καρατζά:
“Είναι νύχτες που ακούω μακάβριες φωνές να μ΄ αναγκάζουν να πληρώσω φόβους σε τιμή πατρίδας!
Με θάρρος σωπαίνω
Απειλούν περικοπές ονείρων και πλειστηριασμό ψυχής!
Με θάρρος ξημερώνω
Μπροστά μου, μασκοφόροι προγραμματιστές του χάους απαιτούν από μένα προκαταβολές για τα λάθη μου!
Με θάρρος τραγουδάω
Κλείνουν ό,τι με ομορφαίνει Δεν χρειάζεται χαρά, τραυλίζουν. Μόνη σωτηρία η φθορά!
Με θάρρος αναπνέω
Δεν πεθαίνω για χάρη σας, φοβισμένοι ρήτορες των αριθμών.
Πατρίδα είναι η αλήθεια μας και η συγκίνησή μας
Μόλις νυχτώσει, τ’ αστέρια θα παίξουν μουσική σε μείζονα κλίμακα του θάρρους”
