Στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας υπάρχουν τα δελτία τύπου με τα οποία ανακοινώθηκαν οι επιτυχόντες στις εξετάσεις εισαγωγής τέκνων Ελλήνων του εξωτερικού και τέκνων υπαλλήλων που υπηρετούν στο εξωτερικό.
Μπορούμε να σχολιάσουμε τα αποτελέσματα μετά το 2006 αφού έως το 2005 ήταν δύσκολο να μην περάσει κάποιος αφού έπρεπε να συγκεντρώσει συνολικά τον “μαγικό” αριθμό 35 σε 5 μαθήματα!
To 2006 λοιπόν, πρώτη χρονιά με τη βάση του 10, έχουμε τα εξής αποτελέσματα:
2006: Κατηγορία Ι, επιτυχόντες 175/625 (28%), Κατηγορία ΙΙ 75/110 (68%).
Τις επόμενες χρονιές έχουμε:
2007: Κατηγορία Ι, επιτυχόντες 288/642 (45%), Κατηγορία ΙΙ 86/134 (64%).
2008: Κατηγορία Ι, επιτυχόντες 238/600 (40%), Κατηγορία ΙΙ 114/153 (75%).
2009: Κατηγορία Ι, επιτυχόντες 254/554 (46%), Κατηγορία ΙΙ 93/134 (69%).
Έχουμε κάθε χρόνο 350 περίπου νέους φοιτητές προερχόμενους από τις δύο παραπάνω κατηγορίες.
Στην Κατηγορία Ι είναι τέκνα Ελλήνων του εξωτερικού που έχουν τελειώσει ελληνικό Λύκειο στο εξωτερικό (λίγες είναι οι περιπτώσεις μαθητών με 4 χρόνια σε σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο εξωτερικό με απολυτήριο Λυκείου στην Ελλάδα).
Στην Κατηγορία ΙΙ είναι τέκνα Ελλήνων υπαλλήλων που υπηρετούν στο εξωτερικό (εκπαιδευτικών και υπαλλήλων Πρεσβειών/Προξενείων).

ΣΧΟΛΙΑ:- Δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει με τους μαθητές της Κατηγορίας Ι που δεν εισάγονται (εννοείται ότι έχουν γράψει κάτω από 10). Μπορεί να ξαναδίνουν εξετάσεις. Το πιθανότερο όμως είναι ότι έχουν απλά ένα απολυτήριο Λυκείου. Στη Γερμανία θεωρείται ότι έχουν ολοκληρώσει δεκαετή εκπαίδευση και δύσκολα γίνονται δεκτοί στην επαγγελματική εκπαίδευση. Μπορεί να πει κάποιος ότι έχουν “χάσει” (βαριά κουβέντα αυτό γιατί το Λύκειο επιτελεί και άλλους σκοπούς, κοινωνικοποίηση, συναναστροφή με Έλληνες κ.λ.π.) 2 χρόνια από τη ζωή τους επανερχόμενοι στην κατάσταση πριν την εγγραφή τους στο Λύκειο. Μπορεί κάποιος να δοκιμάσει την τύχη του στην Ελλάδα, ίσως σε Ι.Ε.Κ., σπάνιο νομίζω.
-Επίσης δεν γνωρίζουμε τι γίνεται με αυτούς της Κατηγορίας Ι που εισάγονται: Θα παρακολουθήσουν; Θα δυσκολευτούν; Θα τα παρατήσουν; Κάποιοι συμμετέχουν στη διαδικασία των εξετάσεων με σκοπό την εισαγωγή τους σε γερμανικό Πανεπιστήμιο (απαιτείται απολυτήριο Λυκείου και βαθμολογία μεγαλύτερη από 10 στις εξετάσεις του Σεπτεμβρίου).-

Για την Κατηγορία ΙΙ μπορεί να πει κανείς ότι είναι υψηλά τα ποσοστά και γίνεται πραγματικότητα το “όνειρο” των γονιών να σπουδάσει το παιδί σε κάποια περιζήτητη σχολή (Ιατρική, Νομική, Παιδαγωγικό κ.λ.π.).

Αν υποθέσουμε ότι δεν υπήρχαν Λύκεια στο εξωτερικό οι 250 μαθητές της Κατηγορίας Ι θα μπορούσαν να σπουδάσουν στην Ελλάδα μόνο εάν είχαν απολυτήριο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (Abitur για τη Γερμανία) ή αν έδιναν εξετάσεις όπως όλα τα παιδιά στην Ελλάδα. Προφανώς δεν ήταν δυνατή η απόκτηση του Abitur και αυτός ήταν ο λόγος παρακολούθησης του ελληνικού Λυκείου. Το Abitur δίνει δυνατότητα σπουδών και στις δύο χώρες (για την Ελλάδα με εξέταση στη “Νεοελληνική Γλώσσα”).
Δηλαδή το “κέρδος” είναι 250 φοιτητές (δεν προσθέτω τα τέκνα υπαλλήλων γιατί αυτοί μάλλον θα περνούσαν κάπου ούτως ή άλλως) κάθε χρόνο από τους οποίους δεν γνωρίζουμε πόσοι τελικά ολοκληρώνουν τις σπουδές. Καλώς υπάρχουν τα Λύκεια για να δίνεται αυτή η δυνατότητα αλλά θα πρέπει να δούμε γιατί είναι τόσο μικρός ο αριθμός των μαθητών και γιατί είναι τόσο χαμηλό το ποσοστό επιτυχίας.Νομίζω ότι απαιτείται συστηματική παρακολούθηση όλων των παιδιών που έχουμε στα Λύκεια για αρκετά χρόνια μετά την αποφοίτησή τους. Αυτό θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε τη χρησιμότητα των ελληνικών Λυκείων στο εξωτερικό όσον αφορά στην επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων (και εννοώ προφανώς τα τέκνα Ελλήνων του εξωτερικού γιατί γι’ αυτούς υποτίθεται ότι έχουν ιδρυθεί τα Λύκεια).

Και μερικές ερωτήσεις-προτάσεις:
– γιατί δεν υπάρχει Τεχνολογική Κατεύθυνση στα Λύκεια του εξωτερικού;
– σκέφτηκε κανείς να ιδρύσει σε πόλεις με μεγάλη συγκέντρωση ελληνικού πληθυσμού σχολεία επαγγελματικής εκπαίδευσης με ειδικότητες “αιχμής”; εντάξει θα μου πείτε “δεν υπάρχουν λεφτά”. Εγώ λέω ότι πρέπει να δεις πώς ξοδεύεις τα λεφτά που έχεις (έστω και τα λίγα).
– γνωρίζουμε τι είναι τα “Σχολεία Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης” στην Ελλάδα; πώς θα σας φαινόταν η εφαρμογή παρόμοιου ωρολόγιου προγράμματος στο εξωτερικό (κυρίως σε Λύκεια για παιδιά που προέρχονται από γερμανικά σχολεία);

ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΧΟΥΝ ΤΕΘΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΠΡΟΣ  ΤΟΥΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥΣ.