Η μουσική αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι στη ζωή των ανθρώπων όλου του κόσμου, κάθε ηλικίας και κοινωνικοοικονομικής καταβολής. Είναι λοιπόν εύκολο να συμπεράνει κανείς, ότι η ενεργή μουσική ενασχόληση από όσο το δυνατόν μικρότερη ηλικία μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει στην μουσική αλλά και γενικότερη ανάπτυξη ενός παιδιού, που με τα χρόνια εξελίσσεται σε ένα σκεπτόμενο ενήλικα. Τα λεγόμενα «παράθυρα ευκαιρίας» ή κρίσιμων περιόδων ανάπτυξης διαφόρων ικανοτήτων διακρίνουν τρεις βασικές περιόδους μουσικής μάθησης.
- Η πρώτη πιο σημαντική είναι από 0 έως 3 ετών.
- Η δεύτερη πιο σημαντική είναι από 3 έως 5 ετών.
- Η τρίτη πιο σημαντική από 5 έως 9 ετών. (Ζαφρανάς, 2002 σσ. 310-312).
Η μουσική ενασχόληση κάνει πλουσιότερες τις ζωές των παιδιών και συμβάλει στην ανάπτυξη των αισθήσεών τους. Στηρίζει έννοιες και δεξιότητες με βάση την ανάπτυξή τους με προτεραιότητα τη διασκέδαση. Τα παιδιά με κάθε ευκαιρία και εντελώς αβίαστα εκφράζονται μουσικά με ποικίλους δημιουργικούς τρόπους. Δεν είναι τυχαίο ότι από την εποχή του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη επισημαίνεται η σημασία της μουσικής αγωγής στην εκπαίδευση των νηπίων και μικρών παιδιών (Αντωνακάκης & Χιωτάκη, 2007 σσ. 23-27).
Πλάτωνας: Η μουσική αγωγή βοηθά στην ψυχική και ηθική καλλιέργεια. Έχει δηλαδή ηθικό περιεχόμενο. Προτείνει μάλιστα η οικογένεια να είναι υπεύθυνη για την αγωγή των παιδιών μέχρι την ηλικία των τριών ετών, όπου με νανουρίσματα και παιδικά τραγούδια να προετοιμάζονται για τη μετέπειτα μουσική εκπαίδευσή τους. Έπειτα ειδικευμένες τροφοί αναλαμβάνουν την ανατροφή τους, όπου η μουσική, τα τραγούδια και οι χοροί χρησιμεύουν ως ξεκούραση και αναψυχή.