ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΜΕ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ

 Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ TOY ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΜΕ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ

Η αμφίδρομη επικοινωνία των Διευθυντών με τους Εκπαιδευτικούς απαιτείται να’ ναι το κυρίαρχο το μέλημα της διοίκησης, καθώς σ’ αυτήν στηρίζονται οι αρμονικές σχέσεις των εμπλεκόμενων στην εκπαιδευτική διαδικασία. Για να επιτευχθεί αυτό ο Διευθυντής οφείλει να δημιουργεί και να καθοδηγεί σε διαύλους επικοινωνίας με τους εκπαιδευτικούς του σχολείου  (Σαΐτη & Σαΐτης, 2012α: 213).

Πιο συγκεκριμένα, για ν’ αναπτύξει τους διαύλους επικοινωνίας, χρειάζεται να ’ρθει σε επαφή με τον κάθε συνάδελφο χωριστά, να γνωρίσει τα ενδιαφέροντά του, την ψυχοσύνθεσή του, τις προτεραιότητές του (Κωσταρίδου-Ευκλείδη (1997) στο Δουρούκας, 2009:35), τις ιδέες του, τις ανάγκες του, την προσωπικότητά του, ώστε να μπορεί να προσεγγίσει το δικό του επικοινωνιακό πλαίσιο, χωρίς να ξεφεύγει από το στόχο της σχολικής μονάδας (Αναστασόπουλος, 2009:361). Όταν ο Διευθυντής/Ηγέτης επικοινωνεί με τους εκπαιδευτικούς τότε και οι εκπαιδευτικοί θα αναπτύξουν προσωπική επαφή μεταξύ τους, πιθανότατα (Γιακουμή & Θεοφιλίδης, 2011: 167) και μ’ αυτόν τον τρόπο θα δημιουργηθούν καλές διαπροσωπικές σχέσεις και θετικό σχολικό κλίμα.

Ο Διευθυντής/Ηγέτης μπορεί να συμβάλλει, επίσης, στη δημιουργία ενός αποτελεσματικού επικοινωνιακού κλίματος αν επικοινωνεί τακτικά με το διδακτικό προσωπικό και το ενημερώνει για όσα συμβαίνουν στον οργανισμό. Είναι, άλλωστε, υποχρεωμένος να ενημερώνει τους Εκπαιδευτικούς για τη εκπαιδευτική νομοθεσία, τις εγκυκλίους και τις αποφάσεις που αφορούν τη λειτουργία του σχολείου και την εφαρμογή των προγραμμάτων εκπαίδευσης (Σαΐτης, 2008:95). Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από ανακοινώσεις, από επίσημες και ανεπίσημες συναντήσεις και συζητήσεις με τους Εκπαιδευτικούς, όπως και με φιλικές συγκεντρώσεις (Σαΐτη & Σαΐτης, 2012α:213-214 ).

Βασικό πεδίο εφαρμογής της επικοινωνιακής πολιτικής της διοίκησης, η οποία θα συμβάλλει στην αποτελεσματική λειτουργία του σχολείου συνιστά ο Σύλλογος Διδασκόντων (Σαΐτης 2001:23). Ο Σύλλογος είναι ένα συλλογικό όργανο και αποτελείται απ’ όλους τους εκπαιδευτικούς του σχολείου με οποιαδήποτε σχέση εργασίας και έχει πρόεδρο το Διευθυντή του σχολείου (άρθρο 11 του Ν. 1566/85). Αυτός αποτελεί το κορυφαίο όργανο αποφάσεων του σχολείου (Αναστασόπουλος, 2009:362), μέσω του οποίου χαράσσεται από κοινού μια καλύτερη εσωτερική εκπαιδευτική πολιτική. Συνεδριάζει σε τακτά διαστήματα (μια φορά πριν την έναρξη των μαθημάτων και μια φορά στο τέλος κάθε τριμήνου) ή εκτάκτως, όταν προκύπτει κάποιο παιδαγωγικό ή επαγγελματικό θέμα στο σχολείο (Σαΐτης 2001:23).

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, ο Διευθυντής/Ηγέτης, σε μια προσπάθεια αναδιανομής της εξουσίας του (Κουσουλός, Μπούνιας, Καμπουρίδης, 2004:34) προσκαλεί τα μέλη του Συλλόγου σε συνεδρίαση και εισηγείται ό ίδιος ή κάποιος στον οποίο έχει αναθέσει, την ημερήσια διάταξη (ΥΑ Φ. 353. 1/324/10565/Δ1). Μερικά από τα ζητήματα των οποίων επιμελείται είναι τα εξής: να γίνεται η συνεδρίαση σε συγκεκριμένη ώρα, να ακούγονται οι  γνώμες όλων των μελών, να κάνει γνωστά τα αποτελέσματα των εργασιών της μονάδας, να διατυπώνονται σαφείς και εφαρμόσιμοι στόχοι, αξιοποιεί όλες τις απόψεις και ευνοεί τη συνοχή, την ελευθερία της έκφρασης και την αυτοκριτική κ.ά.

Κατά τη διάρκεια των συνεδριάσεων οι διδάσκοντες μπορούν, συνεπώς, να επικοινωνούν μεταξύ τους, ν’ αξιοποιούν πληροφορίες, ν’ ανταλλάσουν ιδέες, να βασίζονται σε λογικούς συλλογισμούς και επιχειρήματα και ν’ αποφασίζουν ομαδικά με ελεύθερο και δημοκρατικό τρόπο (Σαΐτης 2001:24). Η συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων τούς καθιστά όλους μετόχους στα δρώμενα της μονάδας, ενεργά υποκείμενα με λόγο και θέση στις εξελίξεις του σχολείου, ενώ αναδεικνύεται η αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, καθώς και η διαμόρφωση μιας εσωτερικής εκπαιδευτικής πολιτικής (Παπαδημητρακόπουλος, 2006:30).

Δείτε το στο slideshare.net