Στις 7 και 8 Αυγούστου, το θεατρόφιλο κοινό της Μυτιλήνης είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει τη θεατρική παράσταση – δράση: «Η Μνήμη του Νερού», η οποία υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του πολιτιστικού προγράμματος – θεσμού: «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, και συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα του Λεσβιακού Καλοκαιριού του Δήμου Μυτιλήνης.
Με αφορμή την εκατονταετηρίδα από τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922-2022) στην εν λόγω θεατρική παράσταση – δράση, σε σκηνοθεσία της κας Μάρθας Μπουζιούρη και των συνεργατών της, συμμετείχε το Πρότυπο ΓΕ.Λ. Μυτιλήνης του Πανεπιστημίου Αιγαίου με τους παρακάτω μαθητές του: Λευτέρη Παντέρμο, Φωτεινή Γιασσά, Μαρίτα – Ταξιαρχούλα Στεφανέλλη, Βασιλική – Ταξιαρχούλα Βαλσάμη, Ηλιάννα – Ραφαηλία Σουγλάνη, Ολίβια Σελίκε και Πηνελόπη Πασπάτη.
Επί δύο σχεδόν μήνες, υπό την σκηνοθετική εμπειρία και καθοδήγηση της κας Μπουζιούρη, οι παραπάνω μαθητές, σχεδόν κάθε απόγευμα, συμμετείχαν σ’ ένα βιωματικό – βιογραφικό εργαστήρι, που με άξονα την Προφορική Ιστορία και την Εθνογραφία, βιωματικά αφηγήθηκαν Μικρασιάτικες ιστορίες κι έγιναν μέρος της πολιτισμικής ταυτότητας των Μικρασιατών προσφύγων που ήρθαν στη Μυτιλήνη και γενικότερα στη Λέσβο μετά το ’22.
Παράλληλα, κατά τη διάρκεια των προβών τους επεξεργάστηκαν το αφηγηματικό υλικό, το οποίο προερχόταν από το project: «Σαν παραμύθι… Η μετάδοση της προσφυγικής μνήμη στην τρίτη και τέταρτη γενιά. Μαθητές του σχολείου μας απόγονοι Μικρασιατών προσφύγων», με υπέυθυνους καθηγητές τους Αθανάσιο Ι. Καλαμάτα (Θεολόγο), Μαρία Ζερβού (Φιλόλογο) και Αναστάσιο Τρούλο (Κοινωνιολόγο), project που επί δεκά συνεχή σχολικά έτη γίνεται στο Πρότυπο ΓΕ.Λ. Μυτιλήνης. Αυτά τα αυτοβιογραφικά αφηγηματικά κείμενα, οι μαθητές τα επεξεργάστηκαν, με κατάλληλο οπτιακουστικό αρχειακό υλικό τα μετέτρεψαν σε θεατρικό κείμενο και με επιτυχία τα μετάφεραν στη θεατρική σκηνή. Στόχος της θεατρικής παράστασης – δράσης ήταν η ανάδειξη της ιστορικής μνήμης της Μικρασιατικής Καταστροφής και η ταυτόχρονη διατήρησή της μέσα από το βλέμμα της νέας γενιάς. Χαρακτηριστική, επίσης, υπήρξε η σύνδεση της προσφυγικής ταυτότητας του ’22 με το σημερινό προσφυγικό φαινόμενο.
