του Λεωνίδα Πανταζή

μαθητή της Β Λυκείου

  Η χώρα μας, θεωρείται το λίκνο του πολιτισμού, καθώς και η αρχή του σύγχρονου δυτικού κόσμου. Υπάρχουν, αρκετοί λόγοι για τους οποίους τα πρώτα ελληνικά φύλα, δημιούργησαν και ανέδειξαν έναν από τους μεγαλύτερους πολιτισμούς, που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα ως σήμερα. Αποδείξεις των επιτευγμάτων αυτών, αποτελούν αρχαία κείμενα, που κατόρθωσαν να διασωθούν στο πέρασμα των αιώνων, αλλά ταυτόχρονα και ποικίλα κειμήλια (από απλές μαρμάρινες επιγραφές εώς και ερείπια αρχαίων πόλεων) τα οποία επικυρώνουν την ύπαρξη των Ελλήνων σε μία ιδιαιτέρως μεγάλη κλίμακα γύρω από την νότια κυρίως Ευρώπη. Ένα τέτοιο παράδειγμα, αποτελεί και η πόλη της αρχαίας Κηρίνθου.

Συγκεκριμένα, η Κήρινθος πιστεύεται πως είναι μία από τις πρώτες πόλεις στις οποίες κατοίκησαν τα πρώτα ελληνικά φύλα στον ευβοϊκό χώρο, ήδη από τους προϊστορικούς χρόνους. Σύμφωνα με την παράδοση η πόλη, ιδρύθηκε από τον Κόθο, αδερφό του Ίωνα, ενώ ήταν μία από τις πόλεις που είχαν ενεργό ρόλο στον ευβοϊκό αποικισμό. Ο ίδιος ο Όμηρος αναφέρει πως η πόλη συμμετείχε στην τρωική εκστρατεία μαζί με άλλες Ευβοϊκές πόλεις (Ομήρου Ιλιάδα, 2.511), όπως αυτών της Χαλκίδος, της Ερέτριας και της Ιστιαίας. Σημαντική επίσης είναι και η συμμετοχή της πόλης, στην Αργοναυτική εκστρατεία με τον αργοναύτη Κάνθο.

Η αρχαία Κήρινθος, βρίσκεται πλάι στον ποταμό Βούδωρο, ενώ η ακρόπολη της πέφτει απότομα στη θάλασσα του Αιγαίου Πελάγους  σε έναν γκρεμό 30 μ. Το τείχος της Βόρειας πλευράς είναι δομημένο από ακανόνιστους πολυγωνικούς όγκους, όπου κτίστηκαν περίπου το 6^ο αι. π.Χ. Από την άλλη η Νότια πλευρά του τείχους, το οποίο είναι πιθανόν της ελληνιστικής περιόδου, είναι διπλής όψης από τραπεζοειδής όγκους διατεταγμένους σε επίπεδα. Συνολικά η περίμετρος του τείχους έχει 24 τετραγωνικούς πύργους, οι οποίοι υπολογίζεται πως υψόνονταν στα 12 μ. Αρκετά συμαντικό χαρακτηριστικό της πόλης είναι το μεσοτοίχιο το οποίο χώριζε την πόλη σε δύο μέρη, πιθανότατα για αμυντικούς σκοπούς. Το τέλος της Κηρίνθου, σύμφωνα με τον Θεογνί (Θεογνίς στ.891- 894), οφείλεται στους Κυψελίδες, οι οποίοι κατά τη διάρκεια μίας εξέγερσης κυρίευσαν την πόλη. Η εγκατάλειψη της, φημολογείται κοντά στον 1^ο αι. μ.Χ. επί του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Αυγούστου, λόγω του δύσκολου και θυελλώδους κλίματος της περιοχής, όπου οι πλέον λιγοστοί κάτοικοι μετεγκαταστάθηκαν, στον απένατι λόφο του Προφήτη Ηλία.

Πλέον, ο σημερινός επισκέπτης, εκτός από την υπέροχη θέα και μερικά καλοδιατηρημένα κομμάτια του τοίχους δεν έχει κάτι περισσότερο να θαυμάσει. Αυτό οφείλεται κυρίως στη αδιαφορία και την άγνοια της πολιτείας και της τοπικής κοινότητας, οι οποίοι επανειλημμένα

 δεν έχουν δώσει την πρέπουσα σημασία που απαιτείται για την έρευνα, ανάδειξη και φύλαξη του χώρου. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης έχει οδηγήσει σε μία αρκετά άσχημη εικόνα συσσώρευσης απορριμμάτων κατά μήκος των ακτών, ενώ έχει παρατηρηθεί και η κλοπή ή καταστροφή κειμηλίων .

Δυστυχώς, το πρόβλημα αυτό, δεν παρουσιάζει κάποια βελτίωση, καθώς έρευνες που έχουν γίνει στο σημείο αποδεικνύουν πως μόλις σε βάθος 30-40 εκ. βρίσκονται ακέραια τμήματα των θεμελίων και των τοιχών σημαντικών κτηρίων της πόλης. Με αυτόν τον τρόπο και με την απαραίτητη εποπτεία της πολιτείας, είναι δυνατή η ανεύρεση ποικίλων αρχαιολογικών κειμηλίων και η άμεση ανάδειξη ολόκληρης της Βόρειας Εύβοιας, τονώνοντας την οικονομία και παρέχοντας τροφή για την έρευνα ενός αρχαίου κόσμου.

φωτογραφίες από την επίσκεψη του σχολείου στο χώρο:

εκδρομή Κήρινθος Κάκαβος 29-3-2016