Παρακαλούμε να μελετήσετε το προσχέδιο του Κανονισμού λειτουργίας και να μας ενημερώσετε για τις απόψεις και τις δικές σας προτάσεις ώστε να προκύψει, μέσω διαβούλευσης, ένα τελικό προϊόν που θα ικανοποιεί τις ανάγκες όλων στο πλαίσιο του σχολείου.

Λήψη αρχείου

Λήψη αρχείου

Αγαπητοί γονείς, αγαπημένα μου παιδιά,

Με την επανέναρξη της λειτουργίας των σχολικών μονάδων και στην προσπάθειά μας να επανέλθουμε σταδιακά στην καθημερινότητα που είχαμε πριν την πανδημία, θα ήθελα να απευθυνθώ σε σας, τους συνοδοιπόρους μας και να σας ενημερώσω για την κατάσταση που αντιμετωπίσαμε όλο αυτό τον καιρό και αυτή που θα αντιμετωπίσουμε από εδώ και πέρα στο σχολείο…

Στις 10/3/2020, όπως όλοι/ες θυμόμαστε, ανακοινώθηκε το κλείσιμο των σχολείων λόγω κορωνοϊού και λίγες ημέρες μετά, μπήκαμε στη διαδικασία της εξ αποστάσεως διδασκαλίας.

Οι εκπαιδευτικοί χωρίς προηγούμενη επιμόρφωση, χωρίς καμία εμπειρία πάνω στα τεχνολογικά εργαλεία που ήταν απαραίτητα, χωρίς εξοπλισμό σε ηλεκτρονικές συσκευές (πολλοί/ές από εμάς αναγκαστήκαμε να αγοράσουμε με έξοδα ατομικά), με την ψυχολογική επιβάρυνση της πρωτόγνωρης κατάστασης που όλοι/ες βιώναμε, με τις αμφιβολίες μας, τις διαφωνίες μας και τα ερωτηματικά μας, ριχτήκαμε σε έναν αγώνα για να ανταποκριθούμε στις ανάγκες των μαθητών/τριών μας και για να κρατήσουμε την επαφή μαζί τους!

Δημιουργήσαμε ψηφιακές τάξεις στο Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο (ασύγχρονη διδασκαλία), προετοιμάζαμε υλικό αφιερώνοντας πολλές ώρες, υπερβαίνοντας κατά πολύ το υποχρεωτικό μας ωράριο, γιατί έπρεπε το υλικό αυτό να μετατραπεί σε ψηφιακό, διορθώναμε εργασίες και κριτήρια αξιολόγησης που λαμβάναμε από τα παιδιά, διαθέσαμε ώρες πολλές σε μεταξύ μας τηλεδιασκέψεις και με τους συντονιστές εκπαιδευτικού έργου, κρατήσαμε το σχολείο «ανοικτό» καθημερινά για να σας εξυπηρετούμε σε γραφειοκρατικά ζητήματα, αναπτύξαμε ένα δίκτυο καθημερινής ηλεκτρονικής επικοινωνίας μαζί σας, μέναμε ξάγρυπνοι, εξαιτίας ενός συστήματος που δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στον τεράστιο όγκο των χρηστών και που κατέρρεε συνεχώς! Μας καταλαβαίνετε, γιατί την ψυχοφθόρα αυτή εμπειρία την αποκτήσατε κι εσείς, όταν σας ζητήθηκε να δημιουργήσετε μαθητικούς λογαριασμούς…

Αυτή ήταν η κατάσταση που βιώναμε όταν διάφοροι «δημοσιογράφοι» και πολιτικοί μας εξύβριζαν και μας λοιδορούσαν στα Μ.Μ.Ε., διαστρεβλώνοντας την αλήθεια, και βάζοντάς μας την ταμπέλα των τεμπέληδων και των φυγόπονων! Η κοινή γνώμη διαμορφωνόταν με βάση μια ρητορική επιθετικής απαξίωσης στο ρόλο μας και στη συμβολή μας στην κοινωνία! Αλλά εμείς συνεχίζαμε… Η εσκεμμένη απαξίωση του δημόσιου σχολείου και των εκπαιδευτικών είναι μια ιστορία παλιά και οι σκοπιμότητες γνωστές! Αλλά ποιό είναι το μέλλον μιας κοινωνίας που απαξιώνει την παιδεία και τους δασκάλους της;

Όταν ξεκίνησε η σύγχρονη διδασκαλία μέσω πλατφόρμας, βγήκαν στην επιφάνεια ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα, αυτά των οικογενειών! Λόγω χαμηλού εισοδήματος, ανεργίας, τηλεργασίας γονέων, λόγω αδυναμίας σύνδεσης στο ίντερνετ κ.ά., πολλές οικογένειες αδυνατούσαν να ακολουθήσουν τις ραγδαίες εξελίξεις και πολλά παιδιά έμεναν έξω από την σύγχρονη εξ αποστάσεως διδασκαλία! Οι υποσχέσεις για εξοπλισμό που θα δινόταν σε όσες οικογένειες είχαν ανάγκη, μέσω δανεισμού, δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ. Παρότι, είχαμε κάνει καταγραφή των αναγκών σας και με λύπη μας διαπιστώσαμε ότι ήταν πολύ περισσότερες απ’ ότι φανταζόμασταν, στο σχολείο μας έφτασαν, από μια εταιρία “χορηγό”, την Τετάρτη 6/5/2020 (με το άνοιγμα των σχολείων δηλαδή), μόνο 4 τάμπλετ,  που φυσικά δεν μπόρεσαν να καλύψουν καμία απολύτως ανάγκη!

Στη σύγχρονη εξ αποστάσεως διδασκαλία τα ποσοστά συμμετοχής ήταν πολύ μικρά και διαπιστώσαμε ότι τα περισσότερα παιδιά από αυτά που έμπαιναν στην πλατφόρμα, κυρίως είχαν ανάγκη για ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία, εφόσον βρίσκονταν σε συνθήκες εγκλεισμού! Ένας άλλος λόγος για τη μειωμένη συμμετοχή ήταν ότι το ΥΠΑΙΘ ποτέ δεν έδωσε σαφή οδηγία προς τα φροντιστήρια, που μετακίνησαν αυθαίρετα τα μαθήματά τους το πρωί, να παραμείνουν στην απογευματινή ζώνη. Γιατί άραγε;

Ως προς το μαθησιακό κομμάτι δεν υπήρχε αποτέλεσμα και αυτό είναι φυσικό, γιατί κανένα ψηφιακό «εργαλείο» δεν μπορεί να αντικαταστήσει την διά ζώσης επαφή, όπου όλοι/ες μας, μέσα από την ζωντανή αλληλεπίδραση, διδάσκουμε και διδασκόμαστε!  Αυτή είναι και η μαγεία των ανθρώπινων σχέσεων, άλλωστε!

Ήδη, έχουμε μια εβδομάδα που γυρίσαμε στα σχολεία με τα παιδιά της Γ’ Λυκείου, με αποδεκατισμένες τάξεις λόγω της χρήσης των υπεύθυνων δηλώσεων και περιμένουμε να συναντήσουμε σε λίγο και τα υπόλοιπα παιδιά των μικρότερων τάξεων.

Διαμορφώσαμε το πρόγραμμα διδασκαλίας για μα μην υπάρχει συνωστισμός και τις αίθουσες ώστε τα παιδιά να έχουν απόσταση μεταξύ τους και απόσταση από τον/την εκπαιδευτικό. Τοποθετήσαμε σε όλες τις αίθουσες συσκευές με αντισηπτικά. Κάναμε όλες τις ενέργειες για να εξασφαλίσουμε τις συνθήκες εκείνες που θα μειώσουν τις πιθανότητες να νοσήσει οποιοσδήποτε από τον συγχρωτισμό. Ενώ εσείς έχετε τη δυνατότητα, στην περίπτωση που υπάρχει στην οικογένειά σας άτομο που ανήκει σε ευπαθή ομάδα, να μην έχετε φυσική παρουσία στο σχολείο, εμείς δεν την έχουμε. Είμαστε και πάλι εκεί όπου μπορούμε να προσφέρουμε! Δεν διαμαρτυρόμαστε, δεν γκρινιάζουμε απλά σας εξηγούμε…

Τώρα προκύπτει το θέμα της ζωντανής αναμετάδοσης της διδασκαλίας. Δεν σας κρύβουμε ότι έχουμε σοβαρό προβληματισμό για μια σειρά θεμάτων. Προκύπτουν ερωτηματικά σχετικά με παιδαγωγικές αρχές, για ζητήματα δημοκρατίας και ατομικών δικαιωμάτων, για την ποιότητα των σχέσεων μεταξύ διδασκόντων-διδασκομένων, για τις ψυχολογικές συνέπειες που θα προκύψουν στους εμπλεκόμενους. Δεν χρειάζεται να έχει κανείς πολλές γνώσεις ψυχολογίας ή κοινωνιολογίας για να καταλάβει αυτό που έχουν καταδείξει επιστημονικές έρευνες: ότι όταν οι άνθρωποι ξέρουν πως γίνονται αντικείμενα παρατήρησης η συμπεριφορά τους αλλάζει, χάνεται ο αυθορμητισμός και η φυσικότητα που είναι βασικά στοιχεία των ανθρώπινων σχέσεων…

Αγαπητοί γονείς και αγαπημένα μου παιδιά,

Κάποιοι λένε ότι φοβόμαστε να εκτεθούμε γιατί νιώθουμε ανεπαρκείς! Μα εκτιθέμεθα καθημερινά μέσα στις τάξεις και εσείς μας αξιολογείτε συνεχώς για την επιστημονική  μας κατάρτιση και την παιδαγωγική μας επάρκεια. Και έτσι πρέπει να γίνεται, διότι εσείς είσαστε οι αποδέκτες της δουλειάς μας! Είσαστε ίσως οι κατ’ εξοχήν αρμόδιοι για να μας κρίνετε! Μας γνωρίζετε ήδη, λοιπόν και άρα γιατί να φοβηθούμε κάτι τέτοιο; Αλλά σκεφτείτε, ότι μέσα στις τάξεις δεν έχουν όλα τα παιδιά τις ίδιες δυνατότητες. Και εμείς, ως δάσκαλοι πρέπει να προστατέψουμε όλα τα παιδιά και κυρίως εκείνα που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερες δυσκολίες!

Οι τάξεις είναι ομάδες δυναμικές και σε κάθε μια από αυτές αναπτύσσεται ένας ιδιαίτερος κώδικας επικοινωνίας με βάση τις προσωπικότητες που τις απαρτίζουν και τις ανάγκες των μελών τους. Αυτοί οι κώδικες πολύ συχνά, στην “εξω-ομάδα” μπορεί να φαντάζουν παράξενοι ή ακόμα και ακατάλληλοι. Οι νέοι είναι απρόβλεπτοι πολλές φορές και αυτό το θυμόμαστε όλοι/ες από την δική μας εφηβεία. Οι τάξεις είναι ζωντανοί οργανισμοί και αποτελούνται από ζωντανούς ανθρώπους, με τις δικές τους απόψεις, με τα δικά τους συναισθήματα, με τους δικούς τους τρόπους έκφρασης. Πρέπει όλα αυτά να γίνουν “δημόσια”;

Αλλά ακόμα και εάν δεν είχαμε τους παραπάνω προβληματισμούς ή και τις βεβαιότητες, τη ζωντανή αναμετάδοση πρακτικά δεν μπορούμε να την υποστηρίξουμε σε ένα σχολείο όπου κανένας υπολογιστής δεν διαθέτει κάμερα και μικρόφωνο και με 4 τάμπλετ που δεν επαρκούν για όλες τις τάξεις. Με τα κινητά μας τηλέφωνα λένε κάποιοι. Πώς; Στο δικό μας σχολείο το wifi δεν καλύπτει τον επάνω όροφο, που είναι οι αίθουσες της Β’ και Γ’ Λυκείου!

Δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε πλέον, ούτε τη σύγχρονη εξ αποστάσεως διδασκαλία για όσα παιδιά δεν θα έρθουν στο σχολείο λόγω covid-19, διότι λόγω των συνθηκών (μαθήματα σε βάρδιες), είμαστε καθημερινά στο σχολείο από νωρίς το πρωί έως αργά το μεσημέρι. Αλλά επειδή νοιαζόμαστε πραγματικά, για όλους τους μαθητές/τριές μας θα εξακολουθήσουμε να ανεβάζουμε υλικό στις η-τάξεις και θα είμαστε πάντα στο πλευρό σας όποια στιγμή μας χρειαστείτε!

Ας μην αφήσουμε κανέναν και τίποτα να διαταράξει την αμοιβαία σχέση εμπιστοσύνης που έχουμε χτίσει, στην προσπάθειά μας να φτιάξουμε ένα καλύτερο δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά! Μαζί πορευτήκαμε στις διεκδικήσεις για το κτιριακό, μαζί για την θέρμανση, μαζί για να έχουμε καθηγητές/τριες ειδικότητας σε όλα τα μαθήματα! Αυτή την παρακαταθήκη να την διαφυλάξουμε!

Το «τί Εκπαίδευση θέλεις;» σημαίνει «σε ποιόν κόσμο θέλεις να ζήσεις;». Αυτό λέει ο φίλος και συνάδελφος Λευτέρης Παπαθανάσης και συμφωνώ απόλυτα!

Και παραφράζοντας τους στίχους του Ζακ Πρεβέρ, σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες, ΜΑΖΙ

«Με κιμωλίες όλων των χρωμάτων
Πάνω στον μαυροπίνακα της δυστυχίας
(ΘΑ) Ζωγραφίσουμε το πρόσωπο της ευτυχίας»…

Σας χαιρετώ και εύχομαι να ανταμώσουμε σύντομα στο φυσικό μας χώρο, που είναι το σχολείο!

Με την αγάπη μου

Η Διευθύντρια

Κριπαροπούλου Αντιγόνη

  “- Μονάχα τα παιδιά ξέρουν τι ψάχνουν να βρουν, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Σπαταλάνε τον καιρό τους με μια κούκλα από κουρέλια κι αυτή τους γίνεται πολύ σημαντική, κι αν κάποιος τους την πάρει, κλαίνε …

– Τα παιδιά είναι τυχερά, είπε ο κλειδούχος.”

«Ο μικρός Πρίγκιπας»,  Αντουάν ντε Σαιντ- Εξυπερύ

Κάθε παιχνίδι διαθέτει μαγεία και σαγήνη, όπου και όπως και εάν παίζεται… Το παιχνίδι είναι η κινητήρια δύναμη για την αφύπνιση της σκέψης και του συναισθήματος, είναι μια έκφραση συλλογικότητας και επικοινωνίας, μέσα απ΄ αυτό κατακτάμε την γνώση και μαθαίνουμε!

Ας απολαύσουμε τις φωτογραφίες που ακολουθούν και ας σκεφτούμε κατά πόσο έχουμε απομακρυνθεί από τον φυσικό τρόπο ζωής τόσο εμείς όσο και τα παιδιά μας… Ας αναρωτηθούμε κατά πόσο χάσαμε την δημιουργικότητα, την φαντασία μας, την πρωτοτυπία μας…

Και όπως λέει στο βιβλίο της «Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης» η Μάρω Βαμβουνάκη:

Τα παιδιά γνωρίζουν για μας περισσότερα από όσο εμείς για τον εαυτό μας. Ξεχωρίζουν αυτόματα ποιος είναι καλός άνθρωπος, τις προθέσεις του, την ψυχική του ποιότητα.

Αγαπούν σπαρακτικά, θυσιαστικά τα σκυλάκια, τα πουλιά, όλα τα ελάχιστα και ασθενή του κόσμου, γιατί καταλαβαίνουν τη μετοχή τους στην Αλήθεια.

Και πόσο δύσκολο να θες να διδάξεις στα παιδιά του Παραδείσου τους κανονισμούς της δικής μας κατάστασης, της πτώσης μας.

Να τα προσαρμόσεις ! Πού;… Να τους αφαιρείς την αγαλλίαση, την έκσταση, κάνοντάς τα όλο και πιο λογικά, συμβατικά λογικά, να τα πονηρεύεις να επιζήσουν.

Να τα κατεβάσεις από το υπέρλογο όπου ταξιδεύουν σαν άγγελοι και να τα προσγειώσεις στον κόσμο που τόσο συμβιβασμένα και μίζερα φτιάξαμε όπως-όπως οι μεγάλοι.

Να τους περιορίσεις την απέραντη Ύπαρξη σε μια κοσμική ύπαρξη.

Ίσως γι’ αυτό είναι συχνά μελαγχολικά κι απόμακρα, ίσως γι’ αυτό όσο πάνε προς την εφηβεία, μας βγάζουν το θυμό τους.

Μια αχνή αίσθηση εξορίας στο βλέμμα τους ανατέλλει από νωρίς.

Τις φωτογραφίες συλλέξαμε από boredpanda.com

  Γράφει ο κ. Δημήτρης Μπουραντάς -ένας από τους συγγραφείς του βιβλίου του ΑΟΔΕ και καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου-  χτες, παραμονή της εξέτασης του συγκεκριμένου μαθήματος, στην προσωπική του σελίδα στο fb…

“Αισθάνομαι έντονα απόψε την ανάγκη να ζητήσω δημοσίως συγνώμη από χιλιάδες παιδιά και από το γιό μου που δίνουν αύριο εξετάσεις στο ΑΟΔΕ , βιβλίο που συνέγραψα μαζί με 3 καθηγητές του Λυκείου το 1998.

Η ευθύνη είναι συνολικά δική μου. Τα λάθη που έκανα είναι: 1ο πίστεψα ότι το βιβλίο αυτό θα ήταν επιμορφωτικό και ότι ποτέ δεν θα έμπαινε στις πανελλήνιες, 2ο δεν δημοσιοποιήσα ποτέ ότι ζήτησα να το ξαναγράψω χωρίς αμοιβή και οι αρμόδιοι αδιαφόρησαν 3ο δεν μπορούσα να φανταστώ ότι η ΠΟΛΙΤΕΙΑ θα διατηρούσε ένα βιβλίο που γράφτηκε πριν 16 χρόνια πριν καλά καλά εμφανισθεί το Internet.

OΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΜΕ ΑΠΑΛΛΑΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΜΟΥ.
ΖΗΤΩ ΞΑΝΑ ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ”…

Το δικό μας σχόλιο:

Μπορεί μια “συγνώμη” να μην αλλάζει την πραγματικότητα, να μην αλλάζει την “ασχήμια” του περιεχομένου αυτού του εγχειριδίου, να μην αλλάζει την “παπαγαλία” που αναγκάστηκαν χιλιάδες παιδιά να χρησιμοποιήσουν για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των Πανελλαδικών Εξετάσεων, να μην αλλάζει την ανία και τον εκνευρισμό που βίωσαν… Αλλά σε μια χώρα που οι υπεύθυνοι σε διάφορους τομείς εμφανίζονται πάντα αμετανόητοι και προκλητικοί, είναι και αυτό “κάτι”…

Πάντως, όπως λέει και η Καρίν Στρουκ «Δε βόσκει κανείς ατιμώρητος στα λιβάδια της άρχουσας τάξης, δεν σπουδάζει ατιμώρητος στα πανεπιστήμιά της, δεν χρησιμοποιεί ατιμώρητος τις επιστήμες της. Σχεδόν ανεπαίσθητα, καταπίνει το δηλητήριό της, παραλύει…»…

«Το φυσιολογικό για ένα παιδί είναι να ζει τη δική του ζωή – όχι τη ζωή που οι αγχωμένοι γονείς του νομίζουν ότι θα ‘πρεπε να ζήσει, ούτε τη ζωή που του επιβάλλει ένας δάσκαλος που νομίζει ότι τα ξέρει όλα» A.S. Neill

Σάμερχιλ είναι το όνομα ενός μικρού σχολείου και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πειράματα στον τομέα της εκπαίδευσης. Ιδρύθηκε το 1921 από τον A.S.Neill και βρίσκεται στο Λέιστον της Αγγλίας μέσα σε ένα εξοχικό περιβάλλον (το πρώτο πράγμα που σ’ εντυπωσιάζει φτάνοντας στο Summerhill είναι ότι δεν έχει πόρτα)...

• Είναι ιδιωτικό σχολείο για παιδια 6-17 χρονών (Δημοτικό-Γυμνάσιο-Λύκειο) και λειτουργεί ως οικοτροφείο ( δηλαδή οι μαθητές δεν μετακινούνται-παρά μόνο σε περιόδους διακοπών- αλλά μένουν εκεί)..
• Είναι σχολείο «αντιαυταρχικής αγωγής». Η ανοιχτή δομή ενός ελεύθερου σχολείου έχει στόχο να ενθαρρύνει την αυτοπεποίθηση, την κριτική ικανότητα και την προσωπική ανάπτυξη.  Η βασική φιλοσοφία του είναι ότι τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα όταν είναι ελεύθερα παρά όταν εξαναγκάζονται (απομυθοποίηση της αυθεντίας του δασκάλου). Εργασίες εκτός μαθήματος, βαθμοί και εξετάσεις δεν υπάρχουν. Γι’ αυτό όλα τα μαθήματα είναι προαιρετικά και οι μαθητές αποφασίζουν μόνοι τους πώς θα αξιοποιήσουν τον χρόνο τους. Το πρόγραμμα διδασκαλίας είναι υποχρεωτικό για τους εκπαιδευτικούς , αλλά όχι και για τους μαθητές.
• Οι απαραίτητες διατάξεις και οι κανονισμοί που αφορούν την καθημερινότητα της σχολικής κοινότητας (π.χ. η ασφάλεια και η υγεία των μαθητών) δεν εκδίδονται από μια αρχή, ένα συμβούλιο δασκάλων η ένα διευθυντή αλλά συζητιούνται αμεσοδημοκρατικά (αυτοδιοίκηση και αυτοδιαχείριση), ψηφίζονται, καταργούνται και τροποποιούνται στις γενικές σχολικές συνελεύσεις που γίνονται κάθε εβδομάδα με τη συμμετοχή όλων των μαθητών και του προσωπικού του σχολείου.   Όλοι έχουν ίσο δικαίωμα ψήφου.
• Εκτός από τα «κλασικά» μαθήματα (Αγγλικά, Μαθηματικά, Φυσικές Επιστήμες κλπ.), διδάσκονται επίσης, Ξυλουργική, Ηχοληψία-dj, Μουσική, Φωτογραφία, Ζωγραφική, Θέατρο, Μαγειρική, Καράτε, Ιππασία κ.α. Στην αρχή κάθε τριμήνου οι μαθητές δηλώνουν ποια μαθήματα θέλουν να παρακολουθήσουν και με βάση τις επιλογές τους και κατόπιν συμφωνίας, βγαίνει το ωρολόγιο πρόγραμμα.
• Οι μαθητές μπορούν -αν θέλουν- να πάρουν μέρος στις εθνικές απολυτήριες εξετάσεις (εθνικό απολυτήριο). Οι περισσότεροι μαθητές του Summerhill επιλέγουν να δώσουν αυτές τις εξετάσεις και έχουν ποσοστά επιτυχίας υψηλότερα από τον μέσο όρο των υπόλοιπων Βρετανικών σχολείων. Το ίδιο ισχύει και για τις εξετάσεις εισαγωγής στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.
 • Οι σχέσεις του Summerhill με την Βρετανική κυβέρνηση δεν είναι οι καλύτερες. Έχει επιθεωρηθεί περισσότερες φορές από οποιοδήποτε άλλο σχολείο στην χώρα. Το 1999, μετά από μία μεγάλης έκτασης επιθεώρηση, ο Υπουργός Παιδείας απείλησε το σχολείο με κλείσιμο αν μέσα σε έξι μήνες δεν άλλαζε την τακτική των προαιρετικών μαθημάτων. Το σχολείο κατέφυγε στη δικαιοσύνη. Τον Μάρτιο του 2000, μπροστά σε ένα ειδικό δικαστήριο και μετά από τέσσερις μέρες ακροάσεων, όλοι οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης κατέρρευσαν. Το Summerhill κέρδισε το δικαίωμα να επιθεωρείται με κριτήρια που σέβονται τη φιλοσοφία του.

Οι βασικές αρχές στις οποίες είναι οικοδομημένο το σχολείο του Summerhill είναι οι εξής:

“Προτιμώ ένα σχολείο που βγάζει ευτυχισμένους οδοκαθαριστές παρά νευρωτικούς επιστήμονες”
A.S.Neill

1. «Το παιδί είναι απ’ τη φύση του καλό» έλεγε ο Rousseau την εποχή του Διαφωτισμού και αυτή είναι μια από τις βασικές αρχές της αντιαυταρχικής αγωγής.

2. Ο στόχος της αγωγής – δηλαδή ο στόχος της ζωής –δεν είναι τίποτα περισσότερο από την κατάκτηση της χαράς και της ευτυχίας. Ευτυχισμένος για το Neill σημαίνει: Βρίσκω ενδιαφέροντα στη ζωή.

3. Με την αγωγή πρέπει ν’ αναπτυχθούν τόσο οι διανοητικές όσο και οι συναισθηματικές δυνάμεις του παιδιού.

4. Η αγωγή πρέπει να είναι προσαρμοσμένη στις ψυχικές ανάγκες και τις ικανότητες του κάθε παιδιού (εξατομικευμένη μάθηση). Στα παραδοσιακά σχολεία-σύμφωνα με την αντιαυταρχική αγωγή- τα παιδιά μεταβάλλονται σε μια άμορφη μάζα χωρίς ταυτότητα , όπου η ομοιομορφία και η τυποποίηση δημιουργούν στερεότυπα.

5. Επιβαλλόμενη η πειθαρχία προξενεί, όπως και η τιμωρία, φόβο και ο φόβος παράγει εχθρότητα και επιθετικότητα. Γι’ αυτό ,αποφεύγονται οι επιβαλλόμενες αυστηρές ποινές.

6. Ελευθερία δε σημαίνει συμβίωση χωρίς όρια και κανόνες. Ο Neill έθεσε εδώ τις βάσεις για αμοιβαίο σεβασμό μεταξύ των ανθρώπων. Τόσο ο δάσκαλος όσο και το παιδί δεν ασκούν εξουσία και επομένως καταναγκασμό.

7. Ο δάσκαλος πρέπει να είναι πραγματικά ειλικρινής.

8. Για να εξελιχθεί ένα παιδί και για να γίνει ένας ψυχικά υγιής άνθρωπος, πρέπει, σε κάποιο σημείο της ανάπτυξής του να «απογαλακτιστεί» και να σπάσει τους δεσμούς εξάρτησης από την οικογένειά του.

9. Τα αισθήματα ενοχής έχουν ως κύρια λειτουργία τους να δένουν το παιδί στο άρμα της εξουσίας και έτσι, εμποδίζουν την ανάπτυξη μιας ανεξάρτητης και αυτόνομης προσωπικότητας.

10. Στο Summerhill καλλιεργούνται οι ανθρωπιστικές αξίες χωρίς να διδάσκονται μαθήματα που αφορούν θρησκείες και δόγματα.

11. Δεν υπάρχουν προβληματικά παιδιά αλλά μόνο προβληματικοί γονείς και προβληματικές κοινωνίες. Η κοινωνία νοσεί, όχι τα παιδιά.

12. Το σχολείο πρέπει να παρέχει επιλογές και ευκαιρίες, που να επιτρέπουν στα παιδιά ν’ αναπτυχθούν με τους δικούς τους ρυθμούς και ν’ ακολουθούν τα δικά τους ενδιαφέροντά τους.

13. Το σχολείο πρέπει να δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να είναι ελεύθερα από κάθε επιβολή ή άλλα «πρότυπα επιτυχίας» και να επιδιώκουν τους δικούς τους σκοπούς ανεξάρτητα από τους σκοπούς και τα «θέλω» των οικογενειών, των δασκάλων ή της κοινωνίας.

14. Το σχολείο πρέπει να τους επιτρέπει να αποκτούν βιωματικές εμπειρίες, ελεύθερα από τις κρίσεις και τις παρεμβάσεις των ενηλίκων. Η ελευθερία να παίρνουν αποφάσεις πάντα ενέχει και πιθανότητες αρνητικής έκβασης.

15. Τέλος, τα παιδιά μπορούν να ζουν σε μια κοινότητα που τα υποστηρίζει και που είναι υπεύθυνα γι’ αυτήν, έχοντας την ελευθερία να είναι οι εαυτοί τους και τη δύναμη να αλλάζουν τη ζωή τους μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες και λειτουργίες.

Η ταινία είναι του Jon East, βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και έχει βραβευθεί με δύο βραβεία BAFTA (ενεργοποιείστε τους υπότιτλους).

Επιμέλεια: Αντιγόνη Κριπαροπούλου

Ας σκεφτούμε πάνω στο ερώτημα “τί είδους σχολείο ονειρευόμαστε”… Γιατί όπως λέει και ο Ραούλ Βανεγκέμ [1]:

“Μόνο εκείνοι που κατέχουν τα κλειδιά της ελευθερίας και των ονείρων

θ’ ανοίξουν το σχολείο σε μια ανοιχτή κοινωνία. ”

[1] Και μερικές άλλες σκέψεις του ίδιου για την εκπαίδευση:

Ένα σχολείο στο οποίο η ζωή πλήττει δε διδάσκει παρά μόνο τη βαρβαρότητα.

Ένα σχολείο που παρεμποδίζει τις επιθυμίες διεγείρει την επιθετικότητα.

Αυτό που διδάσκεται μέσω του φόβου καθιστά τη γνώση φόβητρο.

Να κάνουμε το σχολείο κέντρο δημιουργίας του ζώντος και όχι προθάλαμο μιας παρασιτικής και εμπορευματικής κοινωνίας.

Να απελευθερώσουμε την επιθυμία για γνώση από τον εξαναγκασμό.

Η συμμαχία με το παιδί είναι συμμαχία με τη φύση.

Το χρήμα των δημόσιων υπηρεσιών δεν πρέπει να είναι πια στην υπηρεσία του χρήματος! 

Επιμέλεια: Κριπαροπούλου Αντιγόνη