Το έργο “Η Ανάκριση” (Die Ermittlung, 1965), του Πέτερ Βάις, σε απόδοση και σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη είναι ένα ορατόριο σε έντεκα ωδές, είναι ένα συγκλονιστικό και αποκαλυπτικό ντοκουμέντο, που βασίστηκε στα πρακτικά της δίκης βασικών στελεχών του ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης και εξόντωσης του Άουσβιτς. Το σημαντικό στοιχείο της συγκεκριμένης παράστασης είναι θεατής να αναζητήσει τις αιτίες και όχι τους υπαίτιους.

Όπως σημειώνει ο Κώστας Καζάκος που πρωταγωνιστεί (και που η ερμηνεία του είναι εκπληκτική στον ρόλο του ανακριτή), «Η Ανάκριση του Πέτερ Βάις μπορεί να είναι μια πυξίδα που θα μας βοηθήσει να ξαναβρούμε το δρόμο μας. Θα μας οργώσει τη μνήμη και μέσα από τα ιστορικά ντοκουμέντα, μέσα από τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα που συνέβησαν στα τρομερά χρόνια των ναζιστικών στρατοπέδων εξόντωσης, θα μας αναγκάσει να ξαναθυμηθούμε, κάτω από ποιά διαδικασία ο άνθρωπος μπορεί να χάσει την ανθρώπινη υπόστασή του και να μεταβληθεί σ’ ένα άβουλο και θλιβερό κτήνος».

Στην παράσταση πρωταγωνιστούν επίσης οι:  Παύλος Ορκόπουλος, Τζένη Κόλλια, Θόδωρος Γράμψας, Κωνσταντίνος Καζάκος, Γιάννης Γούνας, Μαρία Τζάνη, Εύα Κοταμανίδου, Δημήτρης Καλατζής, Σπύρος Τσεκούρας, Κώστας Μπάρας και Ευθύμης Ξυπολυτάς.

Όλοι οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί! Η κυρία Εύα Κοταμανίδου πραγματικά συγκλονίζει με την ερμηνεία της!

Καταλυτικός είναι ο λόγος του Νίκου Μπογιόπουλου στο τέλος (εμφανίζεται με την ιδιότητα του δημοσιογράφου), ο οποίος με αποδείξεις και στοιχεία συνδέει το οικονομικό σύστημα (καπιταλισμός) με τον φασισμό!

Μιλάει για την «Ζήμενς» και τις σχέσεις που είχε με το ναζιστικό καθεστώς, την ίδια δηλαδή, εταιρεία που με πρόταση και χρηματοδότηση του επικεφαλής της στην Αθήνα συγκροτήθηκαν επί του γερμανοντυμένου «πρωθυπουργού» Ράλλη τα Τάγματα Ασφαλείας το 1943 και που τα προηγούμενα χρόνια έλυνε και έδενε επί δικτατορίας Μεταξά… Είναι η ίδια εταιρεία που οι ελληνικές κυβερνήσεις έκαναν εξωδικαστικό συμβιβασμό για τις μίζες!

Μιλάει για την «Ντόιτσε Μπανκ» της Μέρκελ και του Σόιμπλε που είναι η ίδια «Ντόιτσε Μπανκ» που χρηματοδότησε τη δημιουργία και λειτουργία των ναζιστικών φούρνων του Άουσβιτς.

Μιλάει για την «Κρουπ» των διαλυμένων ναυπηγείων του Σκαραμαγκά και των 670 θυγατρικών ανά τον κόσμο που είναι η ίδια «Κρουπ» που τροφοδοτούσε όλη την πολεμική μηχανή του Χίτλερ και που ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων, ο κύριος Κρουπ έλεγε το 1934: «Ο Εθνικοσοσιαλισμός απελευθέρωσε τον Γερμανό εργάτη από τη μέγγενη ενός δόγματος (σ.σ. του κομμουνιστικού δόγματος) που ήταν βασικά εχθρικό τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο. Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του. Τον μετέτρεψε σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και συνεπώς σύντροφό μας (σ.σ. σύντροφο των βιομηχάνων)».

Μιλάει για την «Φάρμπεν», που σήμερα κυκλοφορεί με τo όνομα «Μπάγερ» που το βιομηχανικό συγκρότημα της κατασκευάστηκε από κρατούμενους του Αουσβιτς και που κατά την διάρκεια της κατασκευής του πέθαναν 25.000 άνθρωποι. Είναι η «Φάρμπεν» που κατασκεύασε το Zyklon B, το αέριο που χρησιμοποιήθηκε στα ναζιστικά κρεματόρια και που μ’ αυτό εξοντώθηκαν χιλιάδες άνθρωποι…
Μιλάει για την «Ford», εκείνη που κατασκεύασε για λογαριασμό του Χίτλερ τα μισά σχεδόν φορτηγά της Βέρμαχτ, που οι μισοί “εργαζόμενοι” ήταν σκλάβοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης και που ο πρόεδρός της, ο κύριος H.Ford, τιμήθηκε για τις «υπηρεσίες» του στο Γ’ Ράιχ με το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού, το 1938.

Μιλάει για την τράπεζα “UBC” που ήταν από τους μεγαλύτερους χρηματοδότες του ναζιστικού καθεστώτος…Πρόεδρός της ήταν ο Πρέσκοτ Μπους, πατέρας και παππούς δυο αμερικανών προέδρων…

Μιλάει για την “IBM” (78 στρατόπεδα έγιναν με τεχνολογία IBM), την “Standard Oil” (συμφερόντων Ροκφέλερ, που στη διάρκεια του πολέμου, προμήθευε με καύσιμα τον Άξονα), την “General Motors” (χιλιάδες τεθωρακισμένα αυτοκίνητα, φορτηγά και τανκς για τον γερμανικό στρατό κατασκευάστηκαν απ’ αυτή και που το αμερικανικό κράτος την αποζημίωσε με 33 εκ. δολάρια για τις ζημιές που υπέστησαν τα εργοστάσιά της σε Γερμανία και Αυστρία!!!)…

Μιλάει για όλους αυτούς που ήταν (και είναι) δίπλα, πίσω και κυρίως πάνω από τους “Χίτλερ” που όχι μόνο δεν κάθισαν ποτέ στο εδώλιο του κατηγορουμένου αλλά εξακολουθούν να αποφασίζουν ακόμα και σήμερα για τις τύχες των λαών…

Δείτε την παράσταση και σκεφτείτε…