Η τέχνη έξω από τα σκονισμένα ράφια των βιβλιοθηκών…Η τέχνη έξω από τις απρόσωπες gallery…Η τέχνη που…δραπετεύει από τις πινακοθήκες… 

Ο Γιάννης Ρίτσος «κόβει βόλτα» στην οδό Μπενάκη και Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια… (δημιουργία του Κώστα Πλιάτσικα)…

Και… «Ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία, που λέμε, κι η ομορφιά του ανθρώπου».

Καβάφης του Κ. Λούζη!

Ο Hunter S. Thompson ( 1937-2005 , Αμερικανός συγγραφέας) «αλητεύει»…στη Γερμανία…

Μήπως η… «Η Ελευθερία είναι κάτι που πεθαίνει αν δεν χρησιμοποιείται»… (;) 

Η Sylvia Plath (1932 – 1963), Αμερικανίδα ποιήτρια, μυθιστοριογράφος, συγγραφέας μικρών ιστοριών και δοκιμιογράφος… σε mural στο Πόρτλαντ των ΗΠΑ.

«Χαρὰ στὸ κουράγιο τοῦ σφαλισμένου στόματος, παρὰ τὶς ἐπιθέσεις τοῦ πυροβολικοῦ»!

και…»Κλείνω τα μάτια μου κι όλος ο κόσμος πέφτει νεκρός.
Ανοίγω τα βλέφαρά μου, και ξαναγεννιέται»… 

Φραντς Κάφκα ( 1883-1924), Τσέχος συγγραφέας…σε stencil στην Κολωνία της Γερμανίας…

Όμως… «Οι σειρήνες έχουν ένα όπλο πιο φοβερό κι απ’ το τραγούδι: τη σιωπή τους…Και πιθανότερο, παρόλο που δεν έτυχε ποτέ, θα ήταν να γλιτώσεις από το τραγούδι τους, παρά από τη σιωπή τους.»…  

Charles Bukowski ( 1920-1994), Αμερικανός συγγραφέας…στο Όστιν, Τέξας των ΗΠΑ…

«Μερικοί άνθρωποι δεν κάνουν ποτέ τρέλες. Τι τρομακτική
πρέπει να είναι η ζωή που ζουν»! 

Και πάλι ο Bukowski… Αυτή την φορά στην Βαλτιμόρη…

Ίσως… «Ιδιοφυΐα (να) είναι η δυνατότητα να πεις κάτι πολύ βαθυστόχαστο με απλό τρόπο»… 

Βιρτζίνια Γουλφ (1882-1941), Βρετανίδα συγγραφέας…στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας…

«Όταν σκεφτούμε πράγματα όπως τα άστρα, τα θέματα που μας απασχολούν δεν φαίνεται να έχουν τόσο μεγάλη σημασία. Έτσι δεν είναι»; 

O Γουίλιαμ Σ. Μπάροουζ ΙΙ (1914- 1997), Aμερικανός δοκιμιογράφος, κοινωνικός κριτικός, ζωγράφος…στη Βαλτιμόρη…

Σίγουρα… «Για να αισθανθείς κάτι, πρέπει να είσαι παρών». 

Πάμπλο Νερούδα  Pablo Neruda ( 1904-1973), Χιλιανός ποιητής, Νόμπελ 1971…στο Σαντιάγο της Χιλής…

Αν θέλεις… «Πάρε μου το ψωμί, πάρε μου τον αέρα, αλλά
μη μου παίρνεις το γέλιο σου»… 

Ο Aldous Leonard Huxley, (1894 – 1963),  Άγγλος μυθιστοριογράφος και κριτικός…στο Μοντρεάλ του Καναδά…

«Η καταπιεσμένη παρόρμηση ξεχειλίζει, γίνεται
συναίσθημα, το συναίσθημα πάθος, το πάθος τρέλα»… 

Σάμιουελ Μπέκετ (1906-1989) στη συνοικία Νότινγκ Χιλ του Λονδίνου…(Έργο του Αμερικανού ελληνικής καταγωγής Άλεξ Μαρτίνεζ)…

«Μη με αγγίζεις! Μη με ρωτάς! Μη μου μιλάς! Μείνε μαζί μου»…(από το «Περιμένοντας
τον Γκοντό») 

Ο Ζαν-Πολ Σαρτρ (1905-1980) ίσως ο μεγαλύτερος φιλόσοφος του 20ου αιώνα και ο γνωστότερος εκπρόσωπος του κινήματος του Υπαρξισμού στο Γιερεβάν της Αρμενίας…

Για σκέψου ότι… «Πρέπει να φοβάσαι, παιδί μου. Έτσι θα γίνεις νομοταγής πολίτης»… 

Ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι (1821-1881), Ρώσος συγγραφέας, κορυφαία μορφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας…

 στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας.

«Όσο υπάρχουν πολύ ανεπτυγμένα συναισθήματα και καρδιά που αισθάνεται βαθειά, εκεί
δεν αποκλείονται η λύπη και ο πόνος».

Όσκαρ Ουάιλντ 1(854-1900), Ιρλανδός συγγραφέας… στη Λυόν της Γαλλίας….

«Κάθε εξουσία είναι εντελώς ταπεινωτική. Εξευτελίζει τόσο εκείνον που την ασκεί όσο κι εκείνον που την υφίσταται»… 

Έντγκαρ Άλαν Πόε (1809-1849), Αμερικανός συγγραφέας…ως αστροναύτης στη Βαλτιμόρη…

«Αυτοί που ονειρεύονται την ημέρα αντιλαμβάνονται πολλά πράγματα που διαφεύγουν από αυτούς που ονειρεύονται μόνο τη νύχτα»… 

Τζέιμς Τζόιμς (1882-1941) – Ιρλανδός συγγραφέας και ποιητής – και Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ (1899-1977) – Αμερικανός
συγγραφέας, ρωσικής καταγωγής… σε πάρκο στην Οπατία της Κροατίας, που φιλοξενεί murals με πολλές γνωστές προσωπικότητες.

«Το λίκνο αιωρείται πάνω από την άβυσσο και η
κοινή λογική λέει πως η ύπαρξή μας δεν είναι παρά ένα ξαφνικό ρήγμα φωτός
ανάμεσα σε δυο αιωνιότητες ερέβους».

Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ αλλά θυμίζει αρκετά Καζαντζάκη η φράση αυτή, έτσι; 

Ο Μικρός Πρίγκιπας του Αντουάν ντε Σαιντ – Εξυπερύ, σε έναν τοίχο της Αρμενίας…

«Αυτό είναι το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό. Μόνο με την καρδιά μπορεί κάποιος να δει σωστά – αυτά που είναι πραγματικά σημαντικά δεν μπορούν να τα δουν τα μάτια». 

Ο Τζακ Κέρουακ, μια από τις κυριότερες φυσιογνωμίες της Γενιάς Μπιτ (1922-1969)… στο Ντένβερ των ΗΠΑ…

«Οι μόνοι άνθρωποι που
υπάρχουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν,
τρελαίνονται να μιλήσουν, τρελαίνονται να σωθούν, που ποθούν τα πάντα
ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία,
αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν
πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της
καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό»…

 

Τις περισσότερες -όχι όλες- φωτογραφίες γι’ αυτή την ανάρτηση, τις «απαλλοτριώσαμε» από άρθρο του Κωνσταντίνου Τζήκα (Athens voice) και προσθέσαμε τα…υπόλοιπα… Λόγια των λογοτεχνών που αγαπήσαμε…

Δυστυχώς, δεν γνωρίζουμε τα ονόματα όλων των καλλιτεχνών που γεμίζουν με χρώμα την γκρίζα καθημερινότητά μας…

Κρίμα, γιατί θα άξιζε να τους αναφέρουμε…